Μερικά πρώτα συμπεράσματα - Κυριαρχία Μητσοτάκη και Αφασία Τσίπρα

–Η επιλογή του εκλογικού σώματος φαίνεται πως έγινε στη βάση του διλήμματος, αφενός ενός συγκεκριμένου κυβερνητικού πλάνου με τα καλά του και τα κακά του και αφετέρου μιας δέσμης έωλων διακηρύξεων…

–Το δίλημμα του κυβερνητικού μοντέλου, οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί το είχαν θέσει από κοινού: Αφενός ο Μητσοτάκης έλεγε θέλω να κυβερνήσω με αυτοδυναμία για να μπορώ να εφαρμόσω απρόσκοπτα το πλάνο μου. Αφετέρου ο Τσίπρας καλούσε το εκλογικό σώμα σε ένα «ραντεβού στα τυφλά» και μια «προοδευτική συγκυβέρνηση» και μάλιστα χωρίς προγραμματικές συγκλίσεις. Δηλαδή μια «προοδευτική Βαβέλ…» στην οποία προσέβλεπε όχι στη βάση κάποιου δημιουργικού οράματος αλλά στη βάση του να μη βγει ο κακός δεξιός…

–Αυτό που είπε ο Σαββόπουλος, πως δηλαδή η χώρα χρειάζεται μια αυτοδύναμη κυβέρνηση επειδή η εμπειρία έχει αποδείξει πως τα πράγματα λειτουργούν καλύτερα έτσι, το συμμερίζεται η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

–Ο Μητσοτάκης είναι ο απόλυτος νικητής. Κυρίαρχος στη μάχη των εθνικών εκλογών με τρόπο τόσο εμφατικό που σε δεύτερο επίπεδο του δίνεται και η ευκαιρία για «ξεκαθάρισμα» εσωκομματικό. Όσες τάσεις (βλ. Καραμανλιστάν) εντός της ΝΔ ήταν στη γραμμή της «εσωκομματικής αντιπολίτευσης», δεν έχουν περιθώριο για κάτι άλλο: είτε θα συνεργαστούν και θα συντονιστούν με το πλάνο του Μητσοτάκη, είτε θα πάρουν τον δρόμο του Αντώναρου.

–Ο Τσίπρας και τα μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίστηκαν χθες στα διάφορα πάνελ είναι λες και δεν κατάλαβαν τι έγινε. Δεν ακούστηκε από ΚΑΝΕΝΑΝ ένα έστω υπονοούμενο αυτοκριτικής.

–Πολλοί απ’ αυτούς θεωρούν ότι ο θρίαμβος Μητσοτάκη οφείλεται στην «άρνηση» του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ να συνεργαστούν για τον σχηματισμό «προοδευτικής συγκυβέρνησης» με πρωθυπουργό τον Τσίπρα. Άρα φταίνε οι άλλοι…

–Όσοι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ προτάσσουν το επιχείρημα πως «ο Τσίπρας πήρε το κόμμα από το 3% και το έκανε κυβέρνηση», προκειμένου να στήσουν δίχτυ προστασίας και να αποτρέψουν την αυτονόητη παραίτησή του, είναι σαν να του κλείνουν το μάτι και να του λένε ότι έχει «δικαίωμα» να ξαναπάει το κόμμα εκεί που το βρήκε, δηλαδή στο 3%...

–Ο Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ προβάλλουν από χθες την «μεγάλη επιστροφή». Η δυναμική υπάρχει ωστόσο η πίεση που θα ασκηθεί στο ΠΑΣΟΚ το οποίο διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία του αντιπολιτευτικού στρατοπέδου, θα είναι μεγάλη. Στο επόμενο διάστημα ο Ανδρουλάκης θα δοκιμαστεί και θα φανεί πόσο έτοιμος και ικανός είναι να αποτελέσει το αντίπαλον δέος και τον «καπετάνιο της αντιπολίτευσης» στον παντοδύναμο Μητσοτάκη.

–Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να κεφαλαιοποιήσει δημιουργικά την συντριβή του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρέπει να γίνει ΣΥΡΙΖΑ αλλά μια υπεύθυνη αντιπολίτευση με μετρημένες (αντί)προτάσεις που να εδράζονται στην πραγματικότητα της Ελλάδας και να μην είναι αγκιστρωμένες σε ιδεοληψίες και ξεπερασμένες αντιλήψεις.

–Η επιχείρηση «επαναφορά του 2015» με τις πολιτικές ακροβασίες, τα παιχνίδια με την οικονομία του τόπου, τις Δήμητρες και τους Γιάνηδες, απέτυχε παταγωδώς.

–Το ΚΚΕ έχει κάθε λόγο να νιώθει καλά. Καλό ποσοστό, αρκετούτσικες έδρες, μακριά από κυβερνητικές ευθύνες, αναπαραγωγή της μουσειακής ρητορικής και όλα καλά…

–Η αποχή είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει σοβαρά. Σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως επιχείρημα από τους ηττημένους, για να αποδώσουν σε αυτήν την ήττα τους. Εξάλλου η συμμετοχή ήταν αυξημένη συγκριτικά με τις τελευταίες εκλογές του 2019 κατά περίπου 3%.

–Είναι ίσως η μεγαλύτερη αστοχία των δημοσκοπηκών εταιριών, παρόλο που δεν συζητείται επειδή στα βασικά δεδομένα (ποιος είναι πρώτος, ποιος δεύτερος κ.ο.κ) έπεσαν μέσα. Το τελευταίο περίπου δίμηνο έδιναν τη ΝΔ στο 34% και τον Σύριζα στο 27%... Διαφορά δηλαδή 6 με 7 μονάδες. Έπεσαν περίπου 14% έξω. Όπως έξω έπεσαν και για τα κόμματα που τελικά δεν μπήκαν στη Βουλή.