Το «φλερτ» του Σουλτάνου…

Δεν είναι λίγο πράγμα να σε «φλερτάρει» πολιτικά ο Ερντογάν. Εννοούμε τον Πρόεδρο, τον οποίο αποκάλεσε ως «ειρηνοποιό». Ταυτοχρόνως, όμως, του επέστησε την προσοχή να είναι φρόνιμος! Να μην προχωρήσει σε «προκλήσεις». Και εφόσον ο Πρόεδρος θα είναι φρόνιμος, ο Σουλτάνος υπόσχεται ότι τόσο η Άγκυρα όσο και οι Τουρκοκύπριοι είναι έτοιμοι να εμπλακούν σε διάλογο, αλλά με τους όρους που αυτοί θέτουν. Και ποιοι είναι αυτοί οι όροι; Η αποδοχή της κυριαρχικής ισότητας, την οποία εισήγαγε ο Μπουλέντ Ετζεβίτ τον Φεβρουάριο του 1974 και ανάγκασε τον Μακάριο να διακόψει τις συνομιλίες.

Πώς εννοεί, λοιπόν, τον διάλογο και τη λύση ο Ερντογάν; Πρώτο, στη βάση των δύο κρατών. Δεύτερο, στη λογική της Γαλάζιας Πατρίδας, σύμφωνα με την οποία η Κύπρος, δηλαδή το έδαφος, η θάλασσα και ο αέρας, θεωρούνται από την Τουρκία ως αναπόσπαστο τμήμα της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που στηρίζεται στη λεγόμενη «συντηρητική επανάσταση».

Το ερώτημα που εγείρεται έχει ως εξής: Τι εισηγείται ο Πρόεδρος; Ό,τι και οι προκάτοχοί του. Τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, όπως την είχε καθορίσει ο Νιχάτ Ερίμ το 1956, στην πρακτική εφαρμογή των δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα. Και πατά πάνω της η Άγκυρα για να προχωρήσει στη λύση των δύο κρατών. Η ομοσπονδία συνομοσπονδιακού χαρακτήρα ήταν η προηγούμενη τουρκική θέση, η οποία, δυστυχώς, έγινε σημαία των Αθηνών και της Λευκωσίας. Άρα, είτε με την ομοσπονδία πάμε σε συνομιλίες είτε με τα δυο κράτη, η Τουρκία θα έχει όφελος και εμείς κόστος. Θα πρόκειται για τουρκική λύση.

Υπό αυτές τις συνθήκες, γιατί ο Ερντογάν να μην είναι ικανοποιημένος από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, ο οποίος μάλιστα του υπόσχεται νέα δώρα στην ΕΕ, εάν επιστρέψει στις συνομιλίες για να συζητήσουν την προηγούμενη τουρκική θέση; Έτσι μπορεί να εξηγηθούν, και μάλιστα ορθολογιστικά, χωρίς παρεξήγηση, τα πολιτικά «κομπλιμέντα» και το «φλερτ» του Σουλτάνου. Πρόσεχε, Πρόεδρε…