Χωρίς δίκτυ ασφαλείας

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατία εξήγγειλε τη δημιουργία Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας. Ακούγεται καλό το εγχείρημά του, αλλά ποια θα είναι η σκοπιμότητα και οι στόχοι του; Ποια σχολή σκέψης θα υιοθετηθεί; Αυτή του εξευμενισμού ή εκείνη της αποτροπής; Αλλιώς θα γίνει ένας ακταρμάς ιδεών, από τον οποίο δεν θα βγαίνει κανείς από μέσα. Και, ως εκ τούτου, ο Πρόεδρος θα εμπαίζει και τον εαυτό του και τον λαό και εκείνους που θα πληρώνει για να του γράφουν σημειώματα.

Ο Πρόεδρος πρέπει να αποφασίσει για την πολιτική, την οποία θέλει να υιοθετήσει και να εφαρμόσει. Προεκλογικά, αλλά και μετεκλογικά έχει δημιουργήσει ένα ιδεολογικοπολιτικό μωσαϊκό, που ικανοποιεί τη συγκατοίκηση στην εξουσία ετερόκλητων δυνάμεων, αλλά δεν εξυπηρετεί το συμφέρον της πατρίδας. Και εξηγούμε:

Πρώτο, από τη μια ο Πρόεδρος συνεργάζεται με την ΕΔΕΚ, που είναι αντιομοσπονδιακή και από την άλλη με το ΔΗΚΟ, το οποίο υποστηρίζει την ομοσπονδία με το ορθό περιεχόμενο, αλλά ο ίδιος δηλώνει ότι ανήκει στον ΔΗΣΥ που υιοθετεί τη χαλαρή ομοσπονδία.

Δεύτερο, από τη μια ο Πρόεδρος αναφέρεται σε αποτροπή, ακόμη και σε Δόγμα με την Ελλάδα, και από την άλλη υιοθετεί τον εξευμενισμό και την επιστροφή στο Κραν Μοντανά.

Οι αντιφάσεις είναι πολλαπλές. Για παράδειγμα: Πώς συμβαδίζει η αποτροπή με τον εξευμενισμό και πώς παντρεύονται οι αντιομοσπονδιακοί με τις αποχρώσεις της ομοσπονδίας; Εγείρεται, όμως, ακόμη ένα ερώτημα: Γιατί υποστηρίζει ο Πρόεδρος επιστροφή στο Κραν Μοντανά έξι χρόνια μετά την αποτυχία του και μάλιστα κάτω από χειρότερες συνθήκες; Γιατί δεν έμεινε, τότε, εκεί να τελειώσει τη δουλειά; Τώρα, οι Τούρκοι αξιώνουν δύο κράτη, ισότιμη κυριαρχία και είναι πιο αδιάλλακτοι. Γιατί, άραγε; Διότι ο ίδιος ο Πρόεδρος δεν στράφηκε προς μια νέα στρατηγική, αλλά παραμένει πιστός στο σχέδιο Α. Είναι έτοιμος να δώσει δώρα, χωρίς αντίδωρα. Και η Τουρκία αντιλαμβάνεται την πολιτική του, όπως και των προκατόχων του, ως αδυναμία. Ως εκ τούτου, αντί να υποχωρεί, ζητά κι άλλα.

Είναι απλά τα πράγματα: Δεν μπορεί το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας να έρχεται επί πληρωμή να δικαιολογεί αποτυχημένες πολιτικές, αλλά να εισηγείται πώς θα βγούμε από τα αδιέξοδα. Εκτός και αν ο Πρόεδρος αποφάσισε να συνεχίσει να ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί χωρίς δίκτυ ασφαλείας…