Το σύνδρομο του ήλιου

*** Όταν η αυτοεικόνα και το κοινωνικό στάτους είναι προτεραιότητα στους ανθρώπους, τότε να τους «ξεγράφετε».

*** Είναι άνθρωποι, που πάσχουν από το σύνδρομο του ήλιου, δεν ξέρουν τη «συγγνώμη», το «ευχαριστώ», μα προπάντων δεν έχουν την ενσυναίσθηση να τα αναγνωρίσουν και να τα πουν. Δεν αγαπούν, διότι δεν μπορούν να αγαπήσουν κάτι άλλο πέραν από τον εαυτό τους.

*** Γυρνοβολούν στα δήθεν λαμπερά και στα δήθεν σπουδαία, λαμβάνουν νομίζουν την επιβεβαίωση για την οποία διψούν και τυφλομένοι από το φως του δήθεν ήλιου τούς νομίζουν πως είναι οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού.

*** Αυταπάτες.

*** Αυταπάτες από το...σύνδρομο του ήλιου. Η ζωή, όμως, δεν καταλαβαίνει από τέτοια καραγκιοζιλίκια. Η ζωή κάνει κύκλους και αναλόγως δικαιώνει ή τιμωρεί.

*** Επομένως, να σεβόμαστε τον εαυτό μας και να έχουμε πάντα κατά νουν ότι ο κάθε άνθρωπος έχει και τα όρια και την αξιοπρέπεια του.

Υ.γ. Πρωινές σκέψεις στο διαδικτυακό χαρτί. Λέτε να επαναφέρω τη στήλη μου «Πετροβολισμοί»;

Και το άσχετον στη ζωή του καθενός υπάρχει μόνο μία αδιαφιλονίκητη σταθερά.

Παρεμπιπτόντως, καλημέρα μας!