Οι πρώτες 150 μέρες της Αννίτας - Ανάμεσα σε «ελέφαντες» και «πληγωμένα θηρία»

Η «μόδα» λέει για τον απολογισμό των πρώτων 100 ημερών. Στην περίπτωση της κυρίας Δημητρίου και της νέας ηγεσίας του ΔΗΣΥ η πίστωση επιπλέον πενήντα ημερών (περίπου) είναι δικαιολογημένη: τα προβλήματα του Συναγερμού, ειδικά μετά τις προεδρικές εκλογές, ήταν πολλά και σοβαρά. Σε 100 ή 150 μέρες εξάλλου, ούτε ο σπουδαιότερος θηριοδαμαστής δεν θα μπορούσε να τιθασεύσει και να ελέγξει «δεινόσαυρους», «πληγωμένα θηρία» και «ελέφαντες»…

Οι ιδεολογικές αντιθέσεις του ΔΗΣΥ εδράζονται «παραδοσιακά» στον προσδιορισμό του ιστορικού ρόλου του κόμματος, που στον πυρήνα του απαντάται το δίπολο «ελληνοκεντρισμός» - «νεοκυπριωτισμός» και σε συνάρτηση μ’ αυτό, η οπτική επί του Κυπριακού

Θα περίμενε όμως κανείς, μέσα σε 150 μέρες, να δημιουργηθεί τουλάχιστον η αίσθηση ότι τα προβλήματα του ΔΗΣΥ μπαίνουν σε τροχιά επίλυσης. Και, κάτι τέτοιο, δεν συμβαίνει. Αντιθέτως, η εικόνα που εκπέμπεται είναι πως οι αντιθέσεις διευρύνονται, η εσωστρέφεια εδραιώνεται και οι εκδηλώσεις λαϊκισμού -που είναι «χαρακτηριστικό των πολιτικώς ανεπαρκών και απροσανατόλιστων»- πυκνώνουν.

Και εκ των πραγμάτων η εικόνα αυτή, ή ορθότερα η αδυναμία αλλαγής αυτής της εικόνας, δεν μπορεί παρά να χρεωθεί στην ηγεσία και δη την Πρόεδρο.

Ειδικά την Πρόεδρο. Την οποία τα πλείστα στελέχη, πλην «εξαιρέσεων», την στήριξαν ως την προσωπικότητα που μπορεί ευκολότερα να ενώσει τα σπασμένα κομμάτια του κόμματος. Η βάση ενστερνίστηκε αυτήν την άποψη και της έδωσε την ψήφο της, για να ηγηθεί, να ενώσει και να επαναφέρει το κόμμα. Επιπλέον, η κυρία Δημητρίου δεν είχε το βάρος της ευθύνης τού να χαράξει γραμμή εκ του μηδενός, αλλά της δόθηκαν «έτοιμες» οι νωπές αποφάσεις του πολιτικού - εκλογικού Συνεδρίου του κόμματος και του ιδεολογικού Συνεδρίου που προηγήθηκε των προεδρικών εκλογών. Μέσα σ’ όλα αυτά ας συνυπολογιστεί και η εκτίμηση της οποίας χαίρει η κυρία Δημητρίου από ευρύτερες κοινωνικές ομάδες απ’ όλους του κομματικούς χώρους, όπως επίσης και το γεγονός ότι δεν βρέθηκε ποτέ «στη μέγκενη» του Τύπου -μάλλον τουναντίον-, ώστε να έχει αποσπάσεις από το πολιτικό της έργο.

Παρά λοιπόν τις ευνοϊκές συνθήκες που προαναφέρονται -και χωρίς καμία διάθεση να υποτιμηθεί η δυσκολία των προβλημάτων του Συναγερμού-, ο απολογισμός των πρώτων 150 ημερών της νέας ηγεσίας και δη της Αννίτας Δημητρίου, κάθε άλλο παρά θετικός μπορεί να θεωρηθεί.

Έχει η νέα ηγεσία έχει το πολιτικό απόθεμα για να βάλει φρένο στην εν εξελίξει οικοδόμηση της Βαβέλ; Μπορεί να μεταβάλει την εικόνα του «έρμαιου των καπεταναίων» που εκπέμπει στις πρώτες 150 μέρες της θητείας της;

Τα ρήγματα που βαθαίνουν

Οι διαφωνίες των διαφόρων στελεχών και τάσεων στέλνουν το μήνυμα πως στην Πινδάρου οι υποβόσκουσες θεμελιώδεις πολιτικές και ιδεολογικές αντιθέσεις καλά κρατούν:

Πολιτικές αντιθέσεις, που εδράζονται κυρίως στο περιεχόμενο, τον τρόπο και τον βαθμό συνεργασίας του ΔΗΣΥ με την Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη. Εδώ προφανώς μπλέκονται και προσωπικές ατζέντες «ελεφάντων» και «πληγωμένων θηρίων»... Γι’ αυτό η Συνεδριακή απόφαση για «υπεύθυνη αντιπολίτευση», -που υποτίθεται πως έδωσε τέλος σε αυτό το ζήτημα- κατά τα φαινόμενα, αλλιώς ερμηνεύεται από τον Αναστασιάδη, αλλιώς από τον Αβέρωφ, αλλιώς απ’ τον Χάρη, αλλιώς από τον Πετρίδη, αλλιώς από τον Δημητρίου, τον Δίπλαρο, τον Σοφοκλέους κ.ο.κ. Εν τω μεταξύ, αυτό που δεν γίνεται κατανοητό, είναι πώς ερμηνεύεται από την Πρόεδρο του κόμματος…

Ιδεολογικές αντιθέσεις, που εδράζονται κυρίως στον προσδιορισμό του ιστορικού ρόλου του κόμματος που στον πυρήνα του απαντάται το δίπολο «ελληνοκεντρισμός» - «νεοκυπριωτισμός» και, σε συνάρτηση μ’ αυτό, η οπτική επί του Κυπριακού. Πρόκειται για την «παραδοσιακή» αντίθεση που διαπερνά ολόκληρη την ιστορία του ΔΗΣΥ και σε μεγάλο βαθμό καθορίζει τις τάσεις σε κρίσιμες ιστορικές και πολιτικές στιγμές, άλλοτε υπό το δίπολο «ομοσπονδιακοί» - «αντιομοσπονδιακοί», ή το πιο παρατραβηγμένο «ενδοτικοί» - «αδιάλλακτοι», ή το πιο πρόσφατο «Χριστοδουλικοί» - «Αντιχριστοδουλιδικοί» κ.ο.κ...

Στη νέα συγκυρία

Η ιδεολογική αυτή αντίθεση, έχει σημασία να υπογραμμιστεί και να εξεταστεί -για πρώτη φορά- με ειλικρίνεια. Και αυτό επειδή στην παρούσα συγκυρία που για το Κυπριακό έχει ήδη ανοίξει ένας νέος ιστορικός κύκλος, και χρειάζεται εκ των πραγμάτων απ’ όλους τους πολιτικούς οργανισμούς που θέλουν να παραμείνουν ιστορικοί δρώντες, ένας βαθύς και σοβαρός επαναπροσδιορισμός της οπτικής τους στο εθνικό μας θέμα, τα πράγματα πρέπει να είναι ξεκάθαρα. Αλλιώς, η Ιστορία θα τους ξεπεράσει.

Και για να μην τους ξεπεράσει η Ιστορία, χρειάζεται μια ηγεσία που να αντέχει τους κλυδωνισμούς και να την χαρακτηρίζει η ειλικρίνεια, πρώτα απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό και ακολούθως απέναντι στους ψηφοφόρους και την κοινωνία στο σύνολό της. Μια ηγεσία συμπαγής, η οποία να μπορεί να κρίνει και να αποφασίσει «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει» στη βάση πάντα του εθνικού συμφέροντος.

Άδειασμα σε Αβέρωφ και Χάρη

Η πρόσφατη υπόθεση με τις αντιφατικές δηλώσεις μεγαλοστελεχών για τα στοιχεία του β’ τριμήνου για την κυπριακή οικονομία, είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της κατάστασης που επικρατεί στην Πινδάρου.

Αβέρωφ και Πετρίδης, ούτε λίγο ούτε πολύ, «συμπέραναν» πως η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης είναι επικίνδυνη και ανερμάτιστη και ότι η χώρα οδηγείται στα βράχια.

Στο καπάκι, με δήλωση του Χάρη Γεωργιάδη, που έγινε μάλιστα εξ ονόματος του κόμματος, διατυπώθηκε μια εντελώς διαφορετική άποψη.

Αβέρωφ και Πετρίδης δεν είναι τίποτα «πρωτάκια», ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με την οικονομία. Κάθε άλλο. Επέλεξαν να κάνουν «υπεύθυνη αντιπολίτευση» επικαλούμενοι τη μισή αλήθεια για τα οικονομικά αποτελέσματα, προφανώς για να υποδείξουν πως η κυβέρνηση είναι ανεπαρκής ως προς τη διαχείριση των οικονομικών. Και προφανώς το έκαναν χωρίς προσυνεννόηση με την ηγεσίας του κόμματος, η οποία ήρθε με τη δήλωση του Χάρη και τους άδειασε, κάνοντας διαφορετική «υπεύθυνη αντιπολίτευση».

Μπορεί;

Το επεισόδιο αυτό είναι άλλη μια απόδειξη της ασυνεννοησίας και του χάσματος εντός του ΔΗΣΥ. Το ερώτημα είναι αν η νέα ηγεσία έχει το πολιτικό απόθεμα προκειμένου να ενεργήσει για να βάλει φρένο στην οικοδόμηση της κεντροδεξιάς Βαβέλ που ορθώνεται και να μεταβάλει την εικόνα του «έρμαιου των καπεταναίων» που εκπέμπει στις πρώτες 150 μέρες της θητείας της. Αλλιώς, θα αναλάβει η Ιστορία, που, ομοίως με τη φύση, «σιχαίνεται το κενό»…