Τα προνόμια της εξουσίας…
Υπάρχουν και θετικές εξελίξεις σε αυτόν τον τόπο, με γυναικείο άρωμα. Η μεν βουλευτής Αλεξάνδρα Ατταλίδου εισηγείται την κατάργηση των ωφελημάτων, που έχουν οι πολιτειακοί αξιωματούχοι και δη οι Πρόεδροι μετά τη λήξη της θητείας τους, και η Πρόεδρος της Βουλής, Αννίτα Δημητρίου, αποποιείται λέει κάθε προνόμιο. Δικαίως, ο λαός είναι δύσπιστος και θέλει πράξεις αντί λόγων.
Τα προνόμια, μεταξύ των οποίων και οι πολλαπλές συντάξεις των κρατικών αξιωματούχων, αποτελούν πρόκληση για τον πολίτη, ο οποίος βλέπει με καχυποψία τις προτάσεις για την κατάργησή τους είτε αυτές προέρχονται από τη βουλευτή Αλ. Ατταλίδου είτε από την Πρόεδρο της Βουλής, Αν. Δημητρίου. Ειδικώς για την τελευταία, υπάρχουν και αυτοί που διερωτώνται γιατί ήγειρε το θέμα της αποποίησης των δικών της προνομίων και του Προέδρου της Δημοκρατίας, τώρα, και δεν το έπραξε όταν ο ΔΗΣΥ και ο Νίκος Αναστασιάδης ήταν στην εξουσία; Βεβαίως, κάποιος άλλος μπορεί να απαντήσει: Δεν υπάρχει λόγος μεμψιμοιρίας. Κάλλιον αργά παρά πότε.
Ας μείνουμε στο διά ταύτα: Τι εμποδίζει τη Βουλή να προχωρήσει στη ρύθμιση του σχετικού νόμου, ο οποίος όμως θα πρέπει να καλύπτει και τον τερματισμό των ωφελημάτων, που λαμβάνουν οι ίδιοι οι βουλευτές; Και δη τα ποσά των χιλιάδων ευρώ με τη μορφή «αποζημιώσεων» μετά το πέρας της θητείας τους. Όπως και το θέμα της πρόωρης σύνταξης του Προέδρου από το 45ο έτος της ηλικίας του. Γιατί; Διότι πληρώνεται από τον φορολογούμενο πολίτη για τις υπηρεσίες του. Ο ίδιος θα έπρεπε να αφουγκραστεί την κοινή γνώμη και να είχε, ήδη, αποποιηθεί το σχετικό ωφέλημα. Για να αποκαταστήσει, έστω και μερικώς, την ηθική τάξη και να επιβεβαιώσει το ρηθέν ότι: Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι, αλλά και να φαίνεται τίμια.
Γιατί, άλλωστε, να υπάρχουν όλα αυτά τα προνόμια, όταν τα δημόσια αξιώματα υπηρετούνται και δεν εξαργυρώνονται; Όπως, άλλωστε, είπε ο Κ. Μάτσης, «ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής». Ο αγώνας μετά την Ανεξαρτησία, δίνεται μέσα από το Κράτος. Και ειδικότερα σήμερα, που τελούμε υπό κατοχή. Υπό αυτές τις συνθήκες, κανείς εκ των βουλευτών δεν έχει δικαίωμα να λιποτακτήσει. Άρα η ψήφιση της σχετικής νομοθεσίας συνιστά μονόδρομο. Για να μη μείνει η ηγεσία του τόπου στα λόγια και να περάσει στην πράξη. Αν δεν το πράξει, όχι μόνο βήματα δεν θα κάνει για να κερδίσει τη χαμένη αξιοπιστία της, αλλά θα επιβεβαιώσει τον μικροπολιτικό και τυχοδιωκτικό χαρακτήρα, που της καταλογίζει ο κυρίαρχος λαός.
