Δείπνου τουρκικό κέρδος...
ΠΟΙΟΣ είναι ο μέχρι τούδε λογαριασμός των κερδο-ζημιών που μπορεί να καταγραφεί μετά την πραγματοποίηση τού από καιρό αγχωδώς προσδοκώμενου και ενταύθα περιλάλητου «άτυπου δείπνου» της τριμερούς συνεστίασης στον 38ο όροφο του κτηρίου του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ξημερώματα (ώρα Κύπρου) της Τετάρτης, 16ης Οκτωβρίου 2024, του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα Γκουτέρες, του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Φοίβου Χριστοδουλίδη και του επικεφαλής τού παράνομου κατοχικού καθεστώτος - ψευδοκράτους της Τουρκίας στα σκλαβωμένα από τον τουρκικό στρατό εδάφη τής Κύπρου - Ερσίν Ρουστέμ Τατάρ;
Προκειμένου να εξαχθούν τα πλησιέστερα στην αλήθεια συμπεράσματα, θα πρέπει προφανώς να μην λησμονούνται τα ισχύοντα ως «δεδομένα» στην αποστολή του Γ.Γρ. του ΟΗΕ στο κυπριακό πρόβλημα, όπως αυτό επικαθορίστηκε εξαιτίας της τουρκικής εισβολής του 1974 και της συνεχιζόμενης έκτοτε παράνομης στρατιωτικής κατοχής των βορείων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
- Αυτά τα «δεδομένα» ορίζονται από τις περί Κύπρου αποφάσεις και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο οποίος συνεχίζει, βέβαια, να αναγνωρίζει μόνο ένα κράτος στην Κύπρο. Την Κυπριακή Δημοκρατία κυβερνώμενη νομίμως από το 1964 υπό της ελληνικής πλειονότητας της νήσου, έχοντας κιόλας ο ΟΗΕ καταδικάσει από το 1983 ως εκ γενετής παράνομη αποσχιστική ενέργεια την τότε αυτοανακήρυξη του κατοχικού ψευδοκράτους KKTC. Βάσει των ψηφισμάτων του Σ.Α. ΟΗΕ, άλλωστε, εντέλλεται ο εκάστοτε Γ.Γρ. να προσφέρει τις «καλές υπηρεσίες» του, όπως ονομαστικά ορίστηκε η αποστολή του, στις υπό την αιγίδα του διεξαγόμενες από το 1977 διαδικασίες των διακοινοτικών συνομιλιών.
ΠΡΩΤΟ λοιπόν και σημαντικότερο όλων των άλλων στον λογαριασμό για τα πεπραγμένα της τριμερούς της παρελθούσας Τετάρτης, καταγράφεται το γεγονός ότι: Ενώ ο Τατάρ, εντολοδόχος της Τουρκίας - Κατακτητή, προσήλθε στο δείπνο προτάσσοντας, επιμένοντας ανυποχώρητα και απαιτώντας λύση δύο κρατών, η οποία αντιστρατεύεται, περιφρονεί και ακυρώνει τις εν λόγω αποφάσεις του ΟΗΕ, απήλθε από το δείπνο χωρίς καν να του ειπωθεί, ούτε και να του ανακοινωθεί από τον Γ.Γρ. του ΟΗΕ ότι βρίσκεται εκτός πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών και ότι παραβιάζει τις περί Κύπρου αποφάσεις και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
- Ο Τατάρ προσήλθε στο άτυπο δείπνο επαναλαμβάνοντας την απαίτηση να εισπράξει προκαταβολικά «κυριαρχική ισότητα και ίσο διεθνώς καθεστώς» το παράνομο ψευδοκράτος του. Ως εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για την εκλιπαρούμενη επανέναρξη συνομιλιών - όχι πλέον δικοινοτικών, αλλά διακρατικών - και απήλθε χωρίς ένα ξεκάθαρο, σαφές και οριστικό ΟΧΙ από τον οικοδεσπότη του 38ου ορόφου του ΟΗΕ.
ΑΥΤΟ μπορεί να καταγραφεί στα τουρκικά κέρδη. Και η αντίστοιχη ελληνική ζημιά της τριμερούς συνεστίασης στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, 16.10.2024. Στο πλαίσιο πάντα των μέχρι πρότινος λεγομένων «διακοινοτικών» διαδικασιών υπό την αιγίδα του Γ.Γρ. του ΟΗΕ για το Κυπριακό. Οι οποίες, συν τω χρόνω, έπαψαν αθόρυβα να αποκαλούνται «διακοινοτικές» και προσδιορίζονται πλέον ως συνομιλίες «των δύο πλευρών». Λεκτική κι αυτή... μετεξέλιξη προς τουρκικό όφελος.
- Στο ταμιευτήριο του πλήθους των προηγούμενων διαδοχικών τουρκικών διαπραγματευτικών «κεκτημένων» προστέθηκε τώρα και το Δείπνο της Μη Άρνησης και της Μη Απόρριψης από τον Γ.Γρ. του ΟΗΕ των απαιτήσεων Τατάρ. Τις οποίες είχε κιόλας διαλαλήσει αυτοπροσώπως κατά την ομιλία του στην 79η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 24 παρελθόντος Σεπτεμβρίου και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Ο έχων το γενικό πρόσταγμα.
- Βασίμως αισθάνεται θωπευόμενη, ατιμώρητη και ανεκτή η Τουρκία Κατακτητής. Με αυξανόμενη την αυτοπεποίθησή της, αφού έλαβε στο δείπνο του Γ.Γρ. των ΗΕ, με συμμετέχουσα και την Κυπριακή Δημοκρατία, την σιωπηρή «άδεια» του ΟΗΕ να απαιτεί κατ’ ουσίαν την ακύρωση των περί Κύπρου αποφάσεων του ΟΗΕ. Και να θέτει στο τραπέζι την απαίτησή της για «λύση» Δύο Κρατών, με «κυριαρχική ισότητα και ίσο διεθνές καθεστώς» του κατοχικού της ψευδοκράτους.
- Δεν έγινε βεβαίως δεκτή η τουρκική απαίτηση, έστω κι αν δεν απορρίφθηκε ρητά από τον Γ.Γρ., ο οποίος περιορίστηκε να διαπιστώσει ότι «δεν υπάρχει κοινό έδαφος» μεταξύ των «δύο πλευρών». Απέφυγε, όμως, όπως πάντα άλλωστε, να επιρρίψει οιεσδήποτε ευθύνες για την μη ύπαρξη «κοινού εδάφους». Πράγμα που, ομοίως ανέκαθεν, ουδόλως αποθαρρύνει την αχόρταγη τουρκική βουλιμία.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ πράγματι για την επανάληψη των γνώριμων και συσσωρευθέντων επί δεκαετίες προϊόντων της συμβιβαστικής υποχωρητικότητας του ηττημένου από τον Αττίλα το 1974 Ελληνισμού (Αθηνών και Λευκωσίας). Αυτήν την ελληνική υποχωρητικότητα και τον διαχρονικό ενδοτισμό, μαζί με την επικρατούσα στη διεθνή κοινότητα (ΟΗΕ) συγκατάνευση και τον ευνοϊκό για τις επιδιώξεις της συσχετισμό δυνάμεων και γεωστρατηγικών συμφερόντων στην περιοχή, αξιοποίησε επαρκώς, με επίμονη μεθοδικότητα «φέτα-φέτα», η Τουρκία:
- Πρώτα απαίτησε και επιτυχώς κατόρθωσε να επιβάλει από το 1977 στην Αθήνα και στη Λευκωσία την τουρκική απαίτηση για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Ύστερα την προίκισε και με την «πολιτική ισότητα» εξίσωσης του ελληνικού 82% με το τουρκικό 18%. Κατόπιν πέτυχε να την αναβαθμίσει σε δύο ίσου καθεστώτος συνιστώντα στέιτς (πολιτείες - συνιδρυτικά κράτη), συνιδιοκτήτες ενός ομοσπονδιακού συνεταιρισμού, με την «μία κυριαρχία εξίσου προερχομένη από Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους».
- Παρότι στο 27ο έτος των αλλεπάλληλων διζωνικών διαπραγματεύσεων (1977-2004) το τελικό τους τότε προϊόν ονόματι Σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία 76% του κυπριακού Ελληνισμού στο Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, δεν βρέθηκαν τα επόμενα 20 χρόνια στη Λευκωσία και στην Αθήνα ηγεσίες άξιες, πρόθυμες και ικανές να στρατηγήσουν με οξυδέρκεια και αποφασιστική επιδεξιότητα, ούτως ώστε να ξεφύγουν επιτέλους από την αδιέξοδη πεπατημένη. Η οποία, αφ’ ενός διαιωνίζει την τουρκική κατοχή στα σκλαβωμένα επί μισό ήδη αιώνα ελληνικά εδάφη της Κύπρου, ενθαρρύνει αφ’ ετέρου την Τουρκία ν’ απαιτεί τη νομιμοποίηση και τη διεθνή αναγνώριση των «κεκτημένων» της.
ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ που προσφέρουν ενθάρρυνση στην τουρκική στρατηγική δεν προέρχονται μόνο από την στάση μόνιμης ουδετερότητας των εκάστοτε Γ.Γρ. του ΟΗΕ απέναντι στις προστιθέμενες διαρκώς τουρκικές απαιτήσεις. Ούτε μόνο και από το πλέγμα των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή, ιδίως της πρωταίτιας Βρετανίας και των ΗΠΑ. Αλλά, πολύ περισσότερο, από την προθυμία που η Άγκυρα διαπιστώνει ότι επιδεικνύουν τα θύματα του επεκτατισμού της στη Λευκωσία και στην Αθήνα. Μέχρι σημείου, δημοσίως εκπεφρασμένου κιόλας, να την... πείσουν την Τουρκία «ν’ ανοίξει το στόμα για να της μπουκώσουν και το λουκούμι των υποθαλασσίων κοιτασμάτων». Με τοιούτης και τοιαύτης «πολιτικής διάνοιας» ελληνικές ηγεσίες, είναι δυνατόν να επέλθει τόση παλαβομάρα στην Τουρκία, ώστε να κάνει πίσω;
Στην φωτογραφία, οι συνδαιτυμόνες στο δείπνο του 38ου ορόφου του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ο οικοδεσπότης Γ. Γρ., Αντόνιο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα Γκουτέρες, ο Πρόεδρος της ΚΔ, Νίκος Φοίβου Χριστοδουλίδης και ο επικεφαλής του ψευδοκράτους του Αττίλα, Ερσίν Ρουστέμ Τατάρ.
