Η νέα εποχή στις κυπρο-αμερικανικές σχέσεις και μια σιβυλλική αναφορά Χριστοδουλίδη για τη λύση
Την επαύριον του Ρωσο-Τουρκικού πολέμου (1877-1878), όταν με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου επιτεύχθηκε η ίδρυση της Μεγάλης Βουλγαρίας και ο σφαγιασμός των ελληνικών δικαίων, ο Ρώσος πρέσβης Ιγνάντιεφ (αποκλήθηκε από διπλωμάτες της εποχής «πατέρας του ψεύδους και νεκροθάφτης του Ελληνισμού»), κραύγασε περιχαρής: «Περί Ελλάδος μηδέ λέξιν». «Περί της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής της Κύπρου μηδέ λέξιν», στο επίσημο ανακοινωθέν του Λευκού Οίκου για τη συνάντηση του Προέδρου Χριστοδουλίδη με τον Αμερικανό Πρόεδρο, Μπάιντεν. Αντίθετα, επισημαίνονται τα εξής:
«Οι ηγέτες θα συζητήσουν μια σειρά παγκόσμιων θεμάτων, συμπεριλαμβανομένης της ενεργειακής ασφάλειας και συνεργασίας, των γεγονότων στη Μέση Ανατολή και της συνεχιζόμενης ισχυρής υποστήριξης στην Ουκρανία, η οποία αμύνεται ενάντια στη ρωσική επιθετικότητα. Έχοντας υπόψη τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη διαίρεση του νησιού, ο Πρόεδρος Μπάιντεν θα επαναλάβει την υποστήριξη των ΗΠΑ για μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα για όλους τους Κυπρίους». Η Ουκρανία αμύνεται, και ορθά, κατά της ρωσικής επιθετικότητας. Η Κυπριακή Δημοκρατία συντάχθηκε με τους εταίρους μας για καταδίκη της Ρωσίας και ενίσχυση της Ουκρανίας. Η Λευκωσία επέλεξε τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» και ανέπτυξε, ενίσχυσε και διευρύνει εντυπωσιακά τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ.
Κατά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο Μπάιντεν, ο Ν. Χριστοδουλίδης υπογράμμισε ότι «η χώρα μου βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή τα τελευταία 50 χρόνια και, κ. Πρόεδρε, βασίζομαι στη δική σας στήριξη» για επανάληψη των συνομιλιών. Ο Αμερικανός Πρόεδρος αναφέρθηκε απλώς στην «τεχνητή διαίρεση της Κύπρου» – ποιος την διαίρεσε, πότε, πώς και γιατί; - και όχι στην κατοχή της από την Τουρκία. Και, αυτονόητα, αφού αυτό διασαλπίζει καθημερινά και ο Ν. Χριστοδουλίδης, υποστήριξε λύση διζωνικής ομοσπονδίας. Εξ αρχής να υπογραμμιστεί ότι, αφ’ εαυτής, η πρόσκληση Μπάιντεν συνιστά πολύ σημαντική εξέλιξη και επιτυχία για τον Ν. Χριστοδουλίδη και την Κυβέρνηση. Είναι, όμως, το αποτέλεσμα μακρών διπλωματικών διεργασιών, που ξεκίνησαν επί προεδρίας Αναστασιάδη: Επίσκεψη ΥπΕξ ΗΠΑ, Πομπέο (12/9/2020). Δήλωση Προθέσεων Κύπρου-ΗΠΑ (7/11/2018). Επίσημη επίσκεψη του τότε αντιπροέδρου, Μπάιντεν, στην Κύπρο (21/5/2014) και άλλων Αμερικανών αξιωματούχων, με κορύφωση την κατάργηση του εμπάργκο όπλων και καταλύτη τον στρατηγικό διάλογο Κύπρου-ΗΠΑ.
Η συνάντηση Μπάιντεν-Χριστοδουλίδη μπορεί να θεωρηθεί ως ανταμοιβή της Λευκωσίας για τις αξιοσημείωτες προσπάθειες που κατέβαλε κατά καιρούς και ειδικά τον τελευταίο χρόνο με τις ανθρωπιστικές επιχειρήσεις «Αμάλθεια» και «Εστία», για τους Παλαιστινίους και διευκόλυνση εκκένωσης ξένων υπηκόων από τη Βηρυτό. Η Κύπρος απέδειξε ότι είναι σε θέση, με σοβαρότητα, να συνεισφέρει και να διευκολύνει στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας και να παρέμβει διπλωματικά προς τους εμπολέμους στην περιοχή. Ταυτόχρονα επιβεβαίωσε ότι μπορεί να είναι αξιόπιστος και αποδεχτός διαμεσολαβητής μεταξύ χωρών της γειτονιάς μας και εμπλεκόμενων ισχυρών δρώντων.
Η πρόσκληση Μπάιντεν και η συνάντηση με τον Χριστοδουλίδη ενισχύει σημαντικά και θωρακίζει την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι εμφανές, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδος με την Αλεξανδρούπολη, ότι οι ΗΠΑ θεωρούν την Κύπρο ως αξιόπιστο, σοβαρό, προβλεπτό και σταθερό στρατηγικό εταίρο, σε αντιδιαστολή προς την αντι-αμερικανική, αντι-δυτική, αντι-ΝΑΤΟϊκή Τουρκία
Να υπενθυμίσουμε πως στις 23/10/1983, μετά από δύο τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον Αμερικανών και Γάλλων πεζοναυτών, στο αεροδρόμιο της Βηρυτού, με 307 θύματα, η Τουρκία αρνήθηκε να επιτρέψει ανθρωπιστική βοήθεια μέσω της Βάσης στο Ιντσιρλίκ. Αντίθετα, η Κύπρος συνέδραμε πρόθυμα με αποτέλεσμα, ένα μήνα αργότερα, ο Πρόεδρος Κυπριανού να προσκληθεί από τον Πρόεδρο Ρίγκαν στην Ουάσιγκτον, ενώ παράλληλα τιμήθηκε και ο τότε Υπουργός Άμυνας, Χρ. Βενιαμίν. Η πρόσκληση Μπάιντεν και η συνάντηση με τον Χριστοδουλίδη ενισχύει σημαντικά και θωρακίζει την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι εμφανές, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδος με την Αλεξανδρούπολη, ότι οι ΗΠΑ θεωρούν την Κύπρο ως αξιόπιστο, σοβαρό, προβλεπτό και σταθερό στρατηγικό εταίρο, σε αντιδιαστολή προς την αντι-αμερικανική, αντι-δυτική, αντι-ΝΑΤΟϊκή Τουρκία.
Πολλοί αναλυτές στις ΗΠΑ και στην ΕΕ καταγγέλλουν την Τουρκία ότι είναι ο Δούρειος Ίππος του Πούτιν στο ΝΑΤΟ, ότι δεν ανήκει πλέον στη Δύση και ότι πρέπει να εκβληθεί κλοτσηδόν από τη Συμμαχία. Η υποστήριξη Ερντογάν στις τρομοκρατικές οργανώσεις Χαμάς και Χεζμπολάχ, και οι ύβρεις κατά των ΗΠΑ, της Δύσης και του Ισραήλ, έχουν εξοργίσει τους πάντες και ειδικά τους Ισραηλινούς. Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται, φυσικά, να απολακτίσουν την Τουρκία έστω και αν ακολουθεί ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και δεν συμμορφώνεται προς συμμαχικές υποχρεώσεις. Πρώτον, δεν θέλουν να την παραδώσουν στις αγκάλες της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας. Δεύτερον, είναι σημαντική ακόμα για τη Δύση στο μεγάλο παιχνίδι στην ευρασιατική σκακιέρα, που επιτείνεται με τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Και ιδού το οξύμωρο της πολιτικής της Ουάσιγκτον:
Δεν καταγγέλλει την κατοχή της Κύπρου για να μη δυσαρεστήσει την Τουρκία αλλά, ταυτόχρονα, υποστηρίζει διζωνική λύση στο Κυπριακό που, αν επιτευχθεί, με όσες ολέθριες παραχωρήσεις έχουν γίνει, θα παραδώσει την Κύπρο στην αδίστακτα αντι-αμερικανική Τουρκία. Αλλά γιατί οι Αμερικανοί, όπως και οι τρίτοι ξένοι να είναι βασιλικότεροι της ηγεσίας μας; Ο Ν. Χριστοδουλίδης είναι ένθερμος προαγωγός της τουρκοδιζωνικής. Καθημερινά επαναλαμβάνει την επωδό, γλείφοντας και ικετεύοντας τους Τούρκους, όπως πιθανές συνομιλίες επαναρχίσουν «από εκεί που μείναμε στο Crans Montanta». Μετά τη συνάντησή του με τον Μπάιντεν, ο Πρόεδρος έκανε μια σιβυλλική αναφορά στους δημοσιογράφους:
«Εκείνο που κρατώ ιδιαίτερα είναι τη σύνδεση που έγινε από πλευράς των ΗΠΑ, του Αμερικανού Προέδρου, αλλά και του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, για την ανάγκη μέσα από τη λύση του Κυπριακού, ο ρόλος της Κυπριακής Δημοκρατίας στην περιοχή, όχι μόνο να διατηρηθεί, αλλά να ενισχυθεί περισσότερο». Μπορεί να γίνουν δύο ερμηνείες. Πρώτον, η επιδιωκόμενη λύση είναι η διζωνική, αλλά, για να ικανοποιηθεί και η τουρκική πλευρά, που απαιτεί λύση δύο κρατών, πρέπει να γίνουν κι άλλες εκπτώσεις από την ελληνική πλευρά, ώστε οι δύο πλευρές να συναντηθούν στα μισά του δρόμου. Δεύτερον, η διζωνική δεν μπορεί να είναι η λύση στο Κυπριακό, διότι θα παραδώσει την Κύπρο σε μιαν αντι-αμερικανική, αντιδυτική, αναξιόπιστη, τζιχαντιστική Τουρκία, που συνεργάζεται με τον «άξονα του κακού» και το παίζει σε δύο ταμπλό.
Ρεαλιστικά, ούτε οι ΗΠΑ ούτε το Ισραήλ ούτε και η Αίγυπτος θα ήθελαν μια Κύπρο ελεγχόμενη από την Τουρκία, που διατυμπανίζει τις νεο-οθωμανικές αυτοκρατορικές ονειρώξεις της. Όσο για την ΕΕ, πώς θα μπορούσε να συνεργήσει σε μια νέα τερατογένεση, που θα παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες της και θα δημιουργεί μία νέα Βοσνία-Ερζεγοβίνη στην Αν. Μεσόγειο; Ο Ν. Χριστοδουλίδης καλείται να εξηγήσει ξεκάθαρα πώς η Κυπριακή Δημοκρατία θα ενισχυθεί περισσότερο, αφού με τη διζωνική θα διαλυθεί και θα παραδοθεί αύτανδρη σε μια νέα τουρκοκρατία.
