O Δυτικός προσανατολισμός, οι δύο βάρκες και το Κίνημα των Αδεσμεύτων

Τα τελευταία χρόνια η συστηματική αντιμακαριακή προπαγάνδα και η ιστορική παραπληροφόρηση έχουν δημιουργήσει μια πολιτική πλατφόρμα, που τη χρησιμοποιούν με ευκολία όλοι όσοι θέλουν να πλήξουν τον Μακάριο και τις αρχές του, για να δικαιολογήσουν τις δικές τους θέσεις και ενέργειες.

Η πιο επίκαιρη κατηγορία που ανασύρθηκε ξανά τελευταία είναι η αντίθεση του Μακαρίου προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, η στροφή του προς τη Μόσχα και η ένταξή του στο στρατόπεδο των Αδεσμεύτων, όπου ήταν ο ίδιος ένα σημαντικός ηγέτης. Αυτή η ένταξη στο Κίνημα των Αδεσμεύτων ή «ξυπόλυτων», όπως τους αποκαλούν ειρωνικά μερικοί και η προμήθεια οπλισμού από τη Ρωσία εκνεύριζε τους Δυτικούς, που τον θεωρούσαν «Κάστρο της Μεσογείου» και έτσι μεθόδευσαν, λένε, την εισβολή και τη διχοτόμηση της Κύπρου.

Την τελευταία αυτή κατηγορία θα σχολιάσω. Το κάνω αυτό από σεβασμό στη μνήμη του Μακαρίου και στην Ιστορία. Θα υπερασπιστώ τη θέση του Μακαρίου, όχι γιατί είμαι Μακαριακός, αλλά επειδή έγινα Μακαριακός πιστεύοντας στον πατριωτισμό του και στην ορθότητα των απόψεων και ενεργειών του.

Ο Μακάριος, ως τρόφιμος του Κύκκου, ως ορθόδοξος ιεράρχης και με όλην την προϊστορία του είχε πάντα Δυτικό προσανατολισμό και ουδέποτε υπήρξε κομμουνιστής ή συνοδοιπόρος του κομμουνισμού, όπως αποκαλούσαν οι χουντικοί εθνικόφρονες κάθε άνθρωπο με αντίθετη από τη δική τους γνώμη. Κάτι που πρέπει να έχουμε όλοι υπόψη μας είναι ότι το 1962 ο αείμνηστος Πρόεδρος των Η.Π.Α. Τζον Κένεντι κάλεσε τον Μακάριο σε επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε με επιτυχία. Ο ίδιος ο Κένεντι συνέστησε στον Μακάριο να παραμείνει στο Κίνημα των Αδεσμεύτων, γιατί πίστευε ότι η παρουσία του Μακαρίου ήταν συμφέρουσα για τις Η.Π.Α.

Η Κ.Δ. είχε πολύ καλές σχέσεις με τις Η.Π.Α. Εκεί εκπαιδεύονταν πολλοί Κύπριοι αξιωματικοί της Αστυνομίας και άλλων Υπηρεσιών και υπήρχε στενή σχέση μεταξύ των δύο χωρών. Πιστεύω ότι, αν η Ελλάδα, η Τουρκία και η Βρετανία ήθελαν να εντάξουν το νέο κράτος στο ΝΑΤΟ, ο Μακάριος δεν θα μπορούσε ν’ αποτρέψει την ένταξη. Είναι φανερό ότι ούτε η Τουρκία, ούτε η Βρετανία ήθελαν την Κ.Δ. μέλος του ΝΑΤΟ. Πιστεύω ούτε ο Μακάριος ήθελε την ένταξη της Κ.Δ. στο ΝΑΤΟ, που πάντα υποστήριζε την Τουρκία και ουδέποτε θα βοηθούσε την Κύπρο σε διαμάχη της με την Τουρκία.

Ο Μακάριος ενέταξε την Κ.Δ. στο Κίνημα των Αδεσμεύτων, επειδή πίστευε πως το Κίνημα θα μπορούσε να προσφέρει βοήθεια στην Κύπρο στη Γ.Σ. του ΟΗΕ, πράγμα που συνέβη σε αρκετές περιπτώσεις. Η συμμετοχή της Κύπρου στο Κίνημα ενίσχυσε το κύρος της ως ανεξάρτητου κράτους και πρόσφερε μια πλατφόρμα, από την οποία ο Μακάριος μπορούσε να προβάλει τις θέσεις του για το κυπριακό ζήτημα.

Το Κίνημα των Αδεσμεύτων διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Προέδρου Μακαρίου κατά την περίοδο της τουρκοκυπριακής ανταρσίας, που εκδηλώθηκε το 1963-1964. Το Κίνημα υποστήριζε την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κ.Δ. και, στα πλαίσιο του ΟΗΕ, ενίσχυε την πίεση για αποφυγή ξένων παρεμβάσεων και σεβασμό της ανεξαρτησίας της Κ.Δ. Το Κίνημα των Αδεσμεύτων έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διεθνή αναγνώριση της κυβέρνησης του Μακαρίου ως της μόνης νόμιμης κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, με το ψήφισμα 184 του Σ.Α. το1964.

Την περίοδο της τουρκοανταρσίας, δυστυχώς, ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Βρετανία ή άλλη χώρα του ΝΑΤΟ πωλούσαν όπλα στην Κ.Δ. για εξοπλισμό της Ε.Φ. Τότε η Κύπρος στράφηκε προς τη Σοβιετική Ένωση και προμηθεύτηκε όπλα, άρματα μάχης, κανόνια και αυτοκίνητα. Ώς τότε είχε μόνο τα μαρτίνια, τα κανόνια, τα άρματα και τα φορτηγά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που της προμήθευσε η Ελλάδα.

Επομένως η Κ.Δ. ουδέποτε πατούσε σε δυο βάρκες, όπως με επιτυχία κάνει σήμερα η Τουρκία. Η Κ.Δ. ανήκε στη Δύση, αλλά εντάχθηκε στο Κίνημα των Αδεσμεύτων, όπου βρήκε τη διεθνή στήριξη, που δεν της πρόσφερε η Δύση. Αντίθετα, οι Δυτικές δυνάμεις υποστήριζαν την Τουρκία και τις θέσεις της. Η Κ.Δ. και ο Μακάριος ουδέποτε ανέβηκαν στη βάρκα της Ανατολής. Αξιοποίησαν, όμως, τη διάθεση της Ανατολής να της προσφέρει τα όπλα που της αρνείτο η Δύση. Αντί όπλων η Δύση βαρούσε με τα κουπιά της βάρκας την Κ.Δ. για να την καταστήσει πιο ευάλωτη για την Τουρκία.

Η Δύση πάντοτε μεθόδευε τη διχοτόμηση της Κύπρου για να δώσει το ένα κομμάτι στην Τουρκία, που την θεωρούσε πιστό και αναντικατάστατο σύμμαχό της. Για να αντιμετωπίσει τα σχέδια αυτά η Κύπρος ανέμενε βοήθεια από την Ανατολή.

Η Κύπρος βρέθηκε «ψυχή τε και σώματι» στη βάρκα της Δύσης και του ΝΑΤΟ, από τη στιγμή που η Χούντα έκαμε το πραξικόπημα και πήρε την εξουσία από τον Μακάριο. Εκείνη τη βδομάδα το ΝΑΤΟ μπορούσε να κάμει όλα όσα επεδίωκε και εύρισκε εμπόδιο τον Μακάριο. Και, πράγματι, με οργανωτή τον Κίσινγκερ και χρήσιμους ηλίθιους τη Χούντα και την αντιμακαριακή παράταξη, παρέδωσε στην Τουρκία το 36% της Κ.Δ. και ολοκλήρωσε τα σχέδιά της τους έξι μήνες που έλειπε από την Κύπρο ο Μακάριος. Από τότε η Δύση πάντοτε υποστήριζε τις θέσεις της Άγκυρας και για πενήντα χρόνια δεν επέτρεπε στην Κ.Δ. να αγοράσει έστω και ένα ντουφέκι για την άμυνά της.

Η Κ.Δ. ουδέποτε πατούσε σε δυο βάρκες. Βρισκόταν πάντα στη βάρκα της Δύσης. Και όταν η Δύση την έσπρωχνε στο νερό για να την πνίξει ο χαϊδεμένος της σύμμαχος, όταν δεν της επέτρεπε να αμυνθεί, απλώς ζητούσε από το πλήρωμα της άλλης βάρκας και αγόραζε όπλα για την άμυνά της. Και δεν πρέπει να ξεχνούμε. Η Κύπρος βρήκε μόνο μια φορά σταθερή στήριξη από το Σ.Α. του ΟΗΕ. Όταν είχε πίσω της το πλήθος των χωρών του Κινήματος των Αδεσμεύτων, στο οποίο την ενέταξε ο Μακάριος. Και με τη διπλωματική υποστήριξη του κινήματος η Κ.Δ. είναι σήμερα μέλος του ΟΗΕ και το μόνο αναγνωρισμένο κράτος της Κύπρου.