Πού οδηγεί η λατρεία της μάππας
Η οπαδική βία στα γήπεδα είναι μόνο μία πτυχή του χουλιγκανισμού. Υπάρχουν και άλλου είδους φαινόμενα, που συνδέονται με μιαν απίστευτη ηλιθιότητα, μιαν απέραντη έλλειψη σεβασμού και παιδείας, έναν κυκεώνα ψυχολογικών και κοινωνικών προβλημάτων και μιαν ανεξέλεγκτη επίδειξη επιπολαιότητας και ανευθυνότητας. Και όλα αυτά σχετίζονται με μια παράλογη και φανατική προσήλωση στην άνευ ορίων οπαδική λατρεία μιας ομάδας. Μια λατρεία που καλύπτει συναισθηματικά κενά και την ανάγκη νεαρών ατόμων να ανήκουν κάπου, για να αισθάνονται σημαντικά.
Οι βανδαλισμοί ακόμη και σε ιστορικά μνημεία δείχνουν ότι η κατάσταση οδηγείται σε χειρότερα μονοπάτια. Νεαροί νυχτοβάτες οπαδοί έγραψαν με μαύρη μπογιά συνθήματα εναντίον του προέδρου της ΚΟΠ, Γιώργου Κούμα, στο μνημείο Μακαρίου και Αντίστασης, στην ανατολική είσοδο της Πάφου. Δεν δίστασαν να μαγαρίσουν ένα εμβληματικό μνημείο της πόλης, απλώς για να εκφράσουν τη μανία τους εναντίον του προέδρου της ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Η μάππα υπεράνω όλων! Κανένας σεβασμός στον χώρο και την Ιστορία, καμιά αναστολή, κανένα συνειδησιακό πρόβλημα.
Συνθήματα εναντίον του κ. Κούμα έγραψαν ανήλικοι και σε προθήκες καταστημάτων στη Λευκωσία. Αυτούς, όμως, τους συνέλαβε επ’ αυτοφώρω η Αστυνομία. Και ξέρετε τι έγινε; Οι γονείς τους, αντί να χειριστούν αυστηρά τα παιδιά τους, τα έβαλαν με τους αστυνομικούς που τους συνέλαβαν! Εδώ αναφύεται το θέμα της σοβαρότατης ευθύνης των γονιών και του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν τις παραβατικές συμπεριφορές των βλασταριών τους. Εάν το αποτέλεσμα είναι η ενθάρρυνση και όχι η αποτροπή τέτοιων συμπεριφορών, τότε ζήτω που καήκαμε. Με τέτοιες νοοτροπίες, ας ετοιμαστούμε για περισσότερους χουλιγκανισμούς στα γήπεδα και έξω από αυτά, περισσότερους βανδαλισμούς στα σχολεία, περισσότερους ξυλοδαρμούς και μπούλινγκ. Και να ευχόμαστε να μην έχουμε περισσότερα ακραία περιστατικά, όπως αυτό στον Στρόβολο, κατά το οποίο ένας 15χρονος μαχαιρώθηκε και τραυματίστηκε κρίσιμα από συνομήλικό του.
Η νεανική παραβατικότητα έχει ξεφύγει και θα πρέπει η Πολιτεία και όλοι οι κοινωνικοί φορείς να ασχοληθούν σοβαρά με το θέμα. Φυσικά, τα πάντα ξεκινούν από το σπίτι. Παιδιά που μεγαλώνουν σε περιβάλλον οικογενειακής βίας, οικονομικών προβλημάτων, αδιαφορίας και έλλειψης επικοινωνίας, έχουν πολλές πιθανότητες να εκδηλώσουν παραβατική συμπεριφορά. Όπως υποδεικνύει μια σοφή κυπριακή παροιμία, «που τον βραμόν που αππήησεν η τσούρα, εν ν’ αππηήσει τζιαι το τσουρούιν»!
ΜΠΟΞΕΡ
