Ρεαλισμός και γνώση μιας άλλης πραγματικότητας
Ο αγώνας για τα δίκαια της Κύπρου πρέπει να είναι προσαρμοσμένος με τις περιφερειακές προοπτικές των γειτονικών χωρών, με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και με τις ενέργειες και δραστηριότητες των μεγάλων δυνάμεων, που πολλές φορές είναι άδικες, αδικαιολόγητες με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ιδιαίτερα στην οικονομία πρέπει να ενεργούμε ως μέλος της Ε.Ε., προς την οποία έχουμε εκχωρήσει πολλά δικαιώματα.
Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω, πρέπει να κατανοούμε ότι δεν μπορούμε να ενεργούμε στηριζόμενοι μόνο στο δίκαιο του αγώνα μας και στο διεθνές δίκαιο, που σήμερα έχει αποκτήσει ελαστικές και άδικες ιδιότητες. Έτσι θα είμαστε ρεαλιστές και θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.
Όμως πρέπει να τονίσουμε ότι ρεαλισμός δεν είναι η παράδοση στη δύναμη του ισχυρού και η αποδοχή των όρων του, επειδή είμαστε η αδύνατη πλευρά. Ο ρεαλισμός επιβάλλει ιδιαίτερα στους αδύνατους να είναι ανυποχώρητοι υπερασπιστές των κόκκινων γραμμών στις υποχωρήσεις τους για συμβιβασμό.
Στην περίπτωση της Κύπρου ο ρεαλισμός πρέπει να λαμβάνει υπόψη του και ένα άλλο στοιχείο, που πρέπει να είναι υπέρτερο από την πρόθεσή μας για προσαρμογή στα δεδομένα του περιφερειακού και του διεθνούς παράγοντα. Αυτό το στοιχείο είναι ο δεδομένος τουρκικός επεκτατισμός, η συνεχής αμφισβήτηση των όρων του διεθνούς δικαίου, η μη τήρηση των συμφωνιών και οι διαχρονικοί στόχοι της Τουρκίας.
Τελευταίος στόχος της Τουρκίας είναι η κατάργηση της Κ.Δ. και η αντικατάστασή της με τη συνεργασία δυο κρατών με ισότιμη κυριαρχία. Πιθανόν με αυτήν την ακραία απαίτηση να μας πείσει να αποδεχτούμε την κατάργηση της Κ.Δ. και να αποδεχτεί τη ΔΔΟ. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος και ο ρεαλισμός λέει ότι τότε θα καταντήσει η Κ.Δ. συνιστώσα πολιτεία, χωρίς διεθνή αναγνώριση, αλλά αναζητώντας διεθνή κηδεμόνα για τα δίκαιά της. Τότε η Τουρκία θα ελέγχει όλη την Κύπρο και σε κάθε ενέργεια που θα καταπατεί το διεθνές δίκαιο θα συναντά την ανοχή του διεθνούς παράγοντα και της Ε.Ε., που η ΔΔΟ θα είναι ισότιμο μέλος της, τη στήριξη του ΝΑΤΟ, την εποικοδομητική ασάφεια της Βρετανίας και την κλήση για αυτοσυγκράτηση των ΗΠΑ.
Για την Κύπρο ο ρεαλισμός δεν είναι μόνο η γνώση της πραγματικότητας, αλλά και η γνώση της τουρκικής πολιτικής, του αμετάθετου στόχου της για επανάκτηση της Κύπρου, του τρόπου που ερμηνεύει και εφαρμόζει το διεθνές δίκαιο και τη βεβαιότητα ότι θα έχει την ανοχή αυτών που την θεωρούν απαραίτητο και μοναδικό σύμμαχο. Η απαράδεκτη συμπεριφορά της Τουρκίας είναι από μόνη της μια πραγματικότητα, που πρέπει διαρκώς να λαμβάνεται υπόψη σε κάθε πολιτική μας δραστηριότητα.
Ο συμβιβασμός είναι ρεαλισμός, όταν η διαφορά είναι με κανονικές χώρες που σέβονται τις διεθνείς συμφωνίες και το διεθνές δίκαιο. Συμβιβασμός με την Τουρκία όμως σημαίνει παράδοση και αποδοχή των όρων της. Και ο πρώτος φανερός στόχος της είναι η κατάργηση της Κ.Δ., η νομιμοποίηση της κατοχής και η μετατροπή της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο.
Η Κύπρος γνώρισε αυτήν την πραγματικότητα των συμφερόντων το 1974 και τα χρόνια που ακολούθησαν. Την επιβεβαιώνουμε τώρα με την αδιαφορία των μεγάλων και τη μοναξιά και αδικία που διαπιστώνουμε, όταν η Τουρκία καταπατεί το διεθνές δίκαιο και ο διεθνής παράγοντας παρακολουθεί αδιάφορος. Η επανένωση δεν θα είναι απελευθέρωση, αλλά νομιμοποίηση της διχοτόμησης και έλεγχος από την Τουρκία ολόκληρης της Κύπρου. Αυτό δεν είναι ρεαλισμός. Είναι αυτοκτονία.
Αντίπαλός μας δεν είναι οι Τουρκοκύπριοι. Είναι η Τουρκία, που περιφρονεί το διεθνές δίκαιο και θέλει στην αρχή να ελέγχει ολόκληρη την Κύπρο και μετά να την επανακτήσει, σύμφωνα με το σχέδιο Ερίμ. Πρώτα, όμως, επιδιώκει κατάργηση της Κ.Δ. Δεν υπάρχει ρεαλισμός, αν δεν λάβουμε υπόψη τα πιο πάνω χαρακτηριστικά της Τουρκίας.
Αναγνωρίζουμε ότι, αν υπάρξει λύση του Κυπριακού, αυτή θα είναι μόνο με ΔΔΟ. Αλλά όχι με τη ΔΔΟ που επιδιώκει η Τουρκία και που συζητά η πλευρά μας, κάνοντας συνεχώς υποχωρήσεις. Η Τουρκία πήρε όσα ήθελε. Τώρα μένει μόνο η κατάργηση της Κ.Δ., ώστε η Κύπρος να καταστεί τουρκικό προτεκτοράτο. Αν συμβεί αυτό, θα σημάνει το τέλος του Ελληνισμού στην Κύπρο. Αυτό δεν είναι κινδυνολογία. Είναι ρεαλισμός.