Η αντιπαροχή στην Κ.Δ. για τη λύση Δ.Δ.Ο.

Η Κ.Δ. είναι χώρα κυρίαρχη. Έχει την κυριαρχία της Κύπρου, είναι πλήρες μέλος του ΟΗΕ και ισότιμο μέλος της Ε.Ε. Η διεθνώς αναγνωρισμένη κυριαρχία της Κ.Δ. και η ιδιότητα του μέλους της Ε.Ε. είναι τα δυο ισχυρά και ακαταμάχητα όπλα στον αγώνα για βιώσιμη και ειρηνική λύση του Κυπριακού.

Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ προνοούν «λύση Δ.Δ.Ο, με πολιτική ισότητα». Η Κ.Δ. αποδέχεται αυτό το πλαίσιο λύσης και είναι πρόθυμη να πάρει μέρος σε συνομιλίες για λύση του Κυπριακού. Η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή κοινότητα δεν αποδέχoνται το πλαίσιο λύσης του ΟΗΕ, ούτε τη Δ.Δ.Ο., που ήταν δική της απαίτηση και βρετανικής προέλευσης. Απαιτεί λύση δυο κρατών με ισότιμη κυριαρχία και διεθνή υπόσταση ως προϋπόθεση των συνομιλιών, που θα έχουν στόχο τη συνεργασία των δυο κρατών. Τα Ηνωμένα Έθνη «κάνουν την πάπια» και δεν δηλώνουν ότι οι θέσεις και οι προτάσεις της Τουρκίας είναι αντίθετες με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και βρίσκονται έξω από το πλαίσιο που έχει καθοριστεί από το Σ.Α. Όλοι ζητούν από τον ΠτΔ να κάνει παραχωρήσεις και να δώσει κίνητρα στην Τουρκία για να αποδεχτεί έναρξη των συνομιλιών. Η διαδικασία και η αδράνεια του ΟΗΕ, του Γ.Γ. και της απεσταλμένης του περιέχουν το πνεύμα του παραλόγου. Και η δική μας πλευρά δέχεται τις παράλογες πιέσεις για να κάμει κι άλλες παραχωρήσεις και υποχωρήσεις. Το διεθνές δίκαιο και οι αποφάσεις του ΟΗΕ έχουν καταντήσει μια σκέτη κοροϊδία. Και η Τουρκία βρίσκεται στο απυρόβλητο, για τους γνωστούς λόγους.

Κανονικά η Κ.Δ., αποδεχόμενη τη λύση ΔΔΟ με πολιτική ισότητα, έπρεπε αυτή να έχει απαιτήσεις και να ζητά αντιπαροχή. Γιατί έχει την κυριαρχία και τη διεθνή αναγνώριση της διεθνούς της υπόστασης. Και είναι φανερό ότι με τη λύση ΔΔΟ, είτε με παρθενογένεση είτε με μετεξέλιξη της Κ.Δ., η Κ.Δ. θα υποβιβαστεί και θα καταστεί συνιστώσα πολιτεία της ΔΔΟ. Θα χάσει τη διεθνή της αναγνώριση και την διεθνώς αναγνωρισμένη κυριαρχία της. Είναι το ίδιο όπως ένας ιδιοκτήτης ακίνητης ιδιοκτησίας παραχωρεί τον τίτλο της ιδιοκτησίας της περιουσίας του, για να ανεγερθεί ένα νέο κτήριο. Είναι φυσικό ο ιδιοκτήτης να απαιτεί αντιπαροχή, που να αναπληρώνει την ιδιοκτησία που παραχωρεί.

Κατ’ αναλογίαν, όταν η Κ.Δ. παραχωρήσει την ιδιοκτησία και την κυριαρχία του κράτους στη ΔΔΟ, κανονικά πρέπει να απαιτεί μεγάλη αντιπαροχή. Και η αντιπαροχή αυτή θα πρέπει να αναπληρώνει και τον υποβιβασμό της από κράτος με διεθνή αναγνώριση σε συνιστώσα πολιτεία μιας ομοσπονδίας. Και ακόμα πρέπει να απαιτεί αντιπαροχή, γιατί θα προσφέρει αναγνώριση και θα αναβαθμίσει ένα ανύπαρκτο κατοχικό μόρφωμα σε ισότιμη πολιτεία της ΔΔΟ.

Αντί αυτής της λογικής αντιπαροχής έχουμε το παράλογο αίτημα της Τουρκίας να προσφέρει η Κ.Δ. αντιπαροχή στον παράνομο κατακτητή και να αναγνωρίσει την κατοχή και τη διχοτόμηση. Και μάλιστα πρέπει πριν από την αντιπαροχή να δώσει και ως προκαταβολή, κίνητρα στον κατακτητή για να δεήσει να παρακαθίσει σε συνομιλίες για κατοχύρωση των αντιπαροχών που με παραλογισμό απαιτεί.

Αυτή είναι η παραφροσύνη του εισβολέα και κατακτητή εδάφους της Κ.Δ. και της Ε.Ε. Και ακόμα μεγαλύτερος παραλογισμός είναι η συμπεριφορά του ΟΗΕ και του διεθνούς παράγοντα. Αντί να βάλουν στη θέση του τον παραβάτη του διεθνούς δικαίου και τον αρνητή των αποφάσεων του Σ.Α., κάνουν τον αντίθετο. Καλούν τον Πρόεδρο της Κ.Δ. να δώσει κίνητρα στον κατακτητή για να ξεκλειδώσει το αδιέξοδο. Κι εμείς παρακολουθούμε ενεοί.

Κανονικά πρέπει η Κ.Δ. να απαιτεί αντιπαροχές για να αποδεκτή τον υποβιβασμό της σε συνιστώσα πολιτεία. Οι αντιπαροχές αυτές πρέπει να είναι η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων, η κατάργηση των εγγυήσεων Βρετανίας, Ελλάδας και Τουρκίας, η κατάργηση των επεμβατικών δικαιωμάτων. Και το Σ.Α. πρέπει ως αντιπαροχή να αναλάβει την εγγύηση της εφαρμογής της λύσης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ολόκληρη την Κύπρο. Και η Ε.Ε. πρέπει να τονίσει ότι η λύση πρέπει να είναι σύμφωνη με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Και κάτι τελευταίο: Τώρα για την Τουρκία υπάρχει πολιτική δυσκολία να επιτεθεί και να κατακτήσει την Κ.Δ., επειδή η επίθεση θα γίνει εναντίον ευρωπαϊκού εδάφους. Μετά τη λύση δεν θα υπάρχει αυτή η δυσκολία. Η επίθεση θα είναι μια αντιπαράθεση των δυο ισοτίμων κρατών της ΔΔΟ. Ο ΟΗΕ και η ΕΕ θα νίπτουν τα χείρας των μακρόθεν και βολικά.

Ας τα σκεφτούν αυτά οι θιασώτες της όποιας λύσης για δήθεν ειρήνη και επανένωση.