Τι φοβάται η Βουλή;..

Στις δημοκρατίες, ο λαός είναι η πηγή της κυριαρχίας. Και της εξουσίας. Αυτός εκλέγει τους εκπροσώπους του. Ως εκ τούτου, πρέπει να γνωρίζει τι συμβαίνει. Και όχι να ζει στο σκότος. Όπως επιδιώκεται από τους αρχηγούς των κομμάτων στη Βουλή, και την ίδια την Πρόεδρο, που πεισματικά αρνούνται να συζητήσουν το Κυπριακό. Τι φοβούνται; Ότι θα πρέπει ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους;..

Η Πρόεδρος της Βουλής, Αννίτα Δημητρίου, είπε τις προάλλες ότι δεν έχει θεσμικό ρόλο η Βουλή να συζητά το Κυπριακό ενώπιον της Ολομέλειας. Από πού προκύπτει ότι η Βουλή δεν έχει θεσμική ευθύνη να συζητά για το Κυπριακό, δηλαδή για την επιβίωση της ίδιας της ύπαρξης του κράτους; Το έπραξε στο παρελθόν με πρωταγωνιστή, μάλιστα, τον Γλαύκο Κληρίδη και το ΑΚΕΛ, όταν ήταν στο τραπέζι οι δείκτες Κουεγιάρ. Γιατί τότε μπορούσε και σήμερα αδυνατεί, όταν υπάρχει ήδη εγγεγραμμένο το θέμα δυο φορές στο Κεφάλαιο Δ, η μια τον περασμένο Οκτώβριο και η άλλη προ τριών ετών;

Το αίτημα βουλευτών, αλλά και των πολιτών, δεν είναι η παράκαμψη της εκτελεστικής εξουσίας που έχει τη συνταγματική ευθύνη για τον χειρισμό του Κυπριακού, αλλά η συζήτηση ενώπιον της Βουλής για να ακούσει ο πολίτης υπεύθυνα:

• • Τις θέσεις των κομμάτων. Πού συμφωνούν και πού διαφωνούν; Τι εισηγούνται;
• • Τι είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία των δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα; Ποια είναι η χαλαρή ομοσπονδία, ποια είναι εκείνη με το ορθό ή λανθασμένο περιεχόμενο; Ποια είναι η σχέση των ανωτέρω με την ισότιμη κυριαρχία και τα δυο κράτη στο πλαίσιο μιας συνομοσπονδίας;
• • Τι σημαίνει βιώσιμη και δημοκρατική ή δίκαιη λύση; Ήδη ο Πρόεδρος αφαίρεσε τη λέξη «δίκαιη». Πώς θα είναι βιώσιμη και δημοκρατική, εάν δεν είναι δίκαιη;
• • Πώς θα απαλλαγούμε από τις εγγυήσεις και τον Αττίλα; Με ποιες πολιτικές;
• • Γιατί η πολιτική του εξευμενισμού, την οποία υιοθέτησαν τόσα χρόνια, και ο λεγόμενος ρεαλισμός αποδεικνύονται ουτοπία; Ή, μήπως, για να γίνουν ρεαλισμός θα πρέπει να υποταχθούμε στην Τουρκία;
• • Τι θα συμβεί εάν ο Ερντογάν παραμείνει αδιάλλακτος; Υπάρχει σχέδιο Β’ και αν δεν υπάρχει, γιατί υπάρχει μόνο σχέδιο Α;

Γιατί φοβούνται οι αρχηγοί των κομμάτων να συζητήσουν το Κυπριακό; Δεν έχουν θέσεις; Φοβούνται ότι θ’ αποκαλυφθεί η ταύτιση θέσεων και ότι διαφωνούν για να διαφωνούν; Δεν θέλουν να γνωρίζει ο κόσμος; Τι σόι δημοκρατία έχουμε; Πού στοχεύουν; Να φέρουν στον λαό άλλο ένα Σχέδιο Ανάν με 10 χιλιάδες σελίδες, για να του φορτώσουν τις δικές τους ευθύνες όπως το 2024; Η άρνησή τους υποδηλοί ότι τρέμουν τους εαυτούς τους. Και ότι είναι δεμένοι χειροπόδαρα σε μια αποτυχημένη πολιτική, την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν και από την οποία δεν μπορούν να αποδράσουν. Έχουν το βάρος της απόδειξης περί του αντιθέτου. Και δη ενώπιον της Βουλής…