Καλπάζει ο Σουλτάνος: Πήρε τα σκήπτρα από τον ΟΗΕ

Εφόσον ο ΓΓ του ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι εκτός παιχνιδιού, τον ρόλο τους στην κρίση της Ουκρανίας έχει αναλάβει ο Τούρκος Πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, με τις ευλογίες όλων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Και από αιμοσταγής εισβολέας και κατακτητής της Κύπρου μετατρέπεται σε ειρηνοποιό, αφού, βεβαίως, τον έχουν αποκαθάρει με την πολιτική τους ,τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία, οι οποίες με επικοινωνιακά τρικ προσπαθούν να σώσουν την παρτίδα.

Παράλυση του ΟΗΕ και ο Ερντογάν

Ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων της περασμένης Πέμπτης και Παρασκευής στην Κωνσταντινούπολη, μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων αξιωματούχων, ο Ερντογάν πήρε τα σκήπτρα από τον ΟΗΕ με τις ευλογίες του πλανητάρχη Τραμπ. Διότι, λογικά, η διαμεσολάβηση θα έπρεπε να ήταν δουλειά του ΓΓ του ΟΗΕ κατόπιν σύμφωνης γνώμης και εντολών του Συμβουλίου Ασφαλείας, το οποίο, όμως, είναι παραλυμένο επειδή η Ρωσία είναι εμπλεκόμενο μέρος και έχει το δικαίωμα του βέτο. Κατ’ αντίστροφο τρόπο ισχύει, αλλά ομοίως και στη Γάζα, όπου το Ισραήλ έχει τη στήριξη και το βέτο των ΗΠΑ, των οποίων ο Πρόεδρος, Ντόναλτ Τραμπ, δεν κλείνει μόνο συμφωνίες δις δολαρίων με τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τα Ην. Αραβικά Εμιράτα, αλλά ταυτοχρόνως επιδιώκει να αναστήσει τις «Συμφωνίες του Αβραάμ» και να τις διευρύνει. Πώς; Με τη συμμετοχή της Σ. Αραβίας. Υπό αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες έχουμε:

Πρώτο, μια Τουρκία, η οποία διαδραματίζει τον ρόλο που λογικά η Κύπρος και η Ελλάδα θα έπρεπε να είχαν. Γιατί; Διότι εμείς είχαμε τις άριστες σχέσεις με τη Μόσχα. Εγείρεται, δε, το ερώτημα: Ήμασταν όντως με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας και σε ποιο βαθμό; Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι Αθήνα και Λευκωσία κακώς: 1) καταδίκασαν τη ρωσική εισβολή εφόσον η Κύπρος τελεί υπό κατοχή, 2) είναι στη γραμμή της ΕΕ. Όμως, τι πραγματικά συνέβη; Εμφανίστηκαν και οι δύο βασιλικότερες του Βασιλέως. Διέρρηξαν κατά τρόπον απόλυτο τις σχέσεις τους με τη Ρωσία. Κύπρος και Ελλάδα την μετέτρεψαν από φίλο και σύμμαχο σε άσπονδο εχθρό, την ίδια στιγμή, που ο Ερντογάν κρατούσε όλα τα σχοινιά και έκτιζε με τη στρατηγική, τη διπλωματία και την ισχύ του, σχέσεις με τη Ρωσία, την Ουκρανία και γινόταν όλο και πιο αναγκαίος για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Δεύτερο: Έχουμε, λοιπόν, μια συνάντηση και έναν διαμεσολαβητικό ρόλο για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, που αναλαμβάνει σήμερα ο Ερντογάν, ως αποτέλεσμα των λανθασμένων στρατηγικών επιλογών της Κύπρου και της Ελλάδας. Αυτός ο τουρκικός ρόλος επεκτείνεται και στη Συρία, διότι ο Τούρκος Πρόεδρος φρόντισε να ελέγχει το νέο καθεστώς και να είναι πολύτιμος διαμεσολαβητής για τις ΗΠΑ, οι οποίες θέλουν τον έλεγχο της κατάστασης για να απομονώσουν και να αποδυναμώσουν το Ιράν, και να το σύρουν σε διάλογο για τα πυρηνικά. Εξ ου και το γεγονός ότι έλαβε μέρος στην τηλεδιάσκεψη που έγινε μεταξύ του Προέδρου Τραμπ, του Πρίγκιπα διαδόχου της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν και του Αχμέντ αλ Σάρα, «πρώην επικηρυγμένου από τις ΗΠΑ τζιχαντιστή» για 10 εκ. δολάρια, που φόρεσε τώρα γραβάτα, έχει αποκαθαρθεί και με καθαρό ποινικό μητρώο είναι ηγέτης της Συρίας.

Τα παράσημα… η απειλή και η ανοχή

Τρίτο, τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Τουρκία και δη στην Αττάλεια την περασμένη εβδομάδα και τους ύμνους του ΓΓ του Οργανισμού, Μαρκ Ρούτε, ο οποίος είπε για τον Ερντογάν: «Είναι ένας καταπληκτικός ηγέτης εντός του ΝΑΤΟ και πραγματικά σεβαστός από όλους τους συναδέλφους». Ειδικώς από τον Έλληνα Πρωθυπουργό, ο οποίος δεν χάνει την ευκαιρία να τον προωθεί διεθνώς με τη στάση και δη εντός της ΕΕ, με τη σύμφωνη γνώμη του Κύπριου Προέδρου, Ν. Χριστοδουλίδη. Τα παράσημα αυτά δίνονται στον Ερντογάν τη στιγμή κατά την οποία η άσκηση «Θαλασσόλυκος II/2025» βρίσκεται στο τελευταίο της στάδιο (6 -17 Μαΐου), αποτυπώνοντας την τουρκική απειλή από τη Θράκη μέσω Αιγαίου ώς την Κύπρο και πέραν αυτών, στο πλαίσιο της Γαλάζιας Πατρίδας. Έχει ενημερώσει η Αθήνα περί της τουρκικής απειλής; Έχει ζητήσει ο Πρόεδρος κάτι τέτοιο από τον Έλληνα Πρωθυπουργό; Δεν θα έπρεπε; Το πρόβλημα δεν είναι εάν ο ΓΓ του ΝΑΤΟ υμνολογεί τον Ερντογάν, αλλά εάν αντιδρά ή όχι η Κύπρος και η Ελλάδα, οι οποίες έχουν ευθύνη για την πολιτικής του αμέλεια. Οι ευθύνες αυτές αφορούν και στον ρόλο της Τουρκίας στη νέα αρχιτεκτονική της ΕΕ στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας ως αποτέλεσμα της ρωσικής απειλής και γενικότερα των νέων δεδομένων. Ήδη η Γερμανία στήριξε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ τη θέση των ΗΠΑ για δαπάνες επί των αφοπλιστικών ύψους 5% επί του ΑΕΠ. Το Βερολίνο υπόσχεται να φτιάξει τον πιο ισχυρό στρατό στην Ευρώπη. Η Τουρκία, από την πλευρά της, δεν προτάσσει μόνο τη στρατιωτική και γεωπολιτική της ισχύ και σημασία, αλλά κα την πολεμική της βιομηχανία, την οποία εξαίρει ο κ. Ρούτε και η οποία συνιστά εργαλείο πιέσεων από πλευράς ΝΑΤΟ για συμπαραγωγές με την ΕΕ. Δηλαδή, θα πληρώνουμε ή θα επιτρέπουμε να φτιάχνει όπλα η Τουρκία, για να κατέχει την Κύπρο, να την απειλεί και μαζί το Αιγαίο και τη Θράκη. Πού, άλλωστε, εξελίσσεται ο «Θαλασσόλυκος» επί τη βάσει επιθετικών σεναρίων; Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο.

Ο ουραγός… και η «κατοχή»

Σε αυτό το σκηνικό η ΕΕ ως τέτοια είναι ουραγός και παρατηρητής των εξελίξεων. Αναμένει από την Τουρκία και δημιουργεί περισσότερες εξαρτήσεις, οι οποίες μειώνουν τον ρόλο τον οποίο εμείς θέλουμε να διαδραματίσει στο Κυπριακό, κάτω από την αιγίδα του ΟΗΕ και του Γ. Γραμματέα του, που είναι αποδυναμωμένος και απών. Οι δυο απεσταλμένοι τους στο Κυπριακό:

1. Βρίσκονται υπό το βάρος της αναβάθμισης της Τουρκίας διεθνώς, που έχει το συγχωροχάρτι των Αθηνών και της Λευκωσίας. Ποια είναι η εικόνα της φωτογραφίας που λήφθηκε στην Ουγγαρία με τον Κύπριο Πρόεδρο και τον Έλληνα Πρωθυπουργό να χαριεντίζονται με τον εισβολέα και κατακτητή μας; Ή οι εικόνες από τις φωτογραφίες στο Βόσπορο ή από όσα ελέχθησαν από τον ίδιο τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη για τον Τούρκο ΥπΕξ, Χακάν Φίνταν, μετά την Πενταμερή στη Γενεύη; Με αρκετή δόση διπλωματικής ικανοποίησης είπε ότι έδειχνε να κατανοεί περίπου την κατάσταση και να είναι συνεργάσιμος… Και μετά τι έγινε; Ήρθαν τα ΜΟΕ. Και ποιο είναι το όφελος; Ότι τα ΜΟΕ, όπως τόνισε ο Ερντογάν, γίνονται στο πλαίσιο καλής γειτονίας, μεταξύ δύο κρατών! Και ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του Κυπριακού κατά τη διάρκεια της Πενταμερούς της Γενεύης ετέθησαν τα δύο κράτη ως βάση λύσης ενώπιον του ΓΓ του ΟΗΕ. Πιο σαφές δεν γίνεται.
2. Πατούν στα βήματα της τουρκικής πολιτικής και στόχων. Γιατί; Διότι ποια είναι η εντολή του απεσταλμένου της Προέδρου της Επιτροπής, Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, κατόπιν σύστασης και απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου; Είναι η αποκατάσταση της παραβιασθείσας από την Τουρκία εννόμου τάξεως από την Τουρκία το 1974 ή η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της κατοχής μέσω μιας ομοσπονδίας δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών με πολιτική ισότητα; Αυτή η πολιτική ισότητα εξελίσσεται σε ισότιμη κυριαρχία είτε μέσω του καταλοίπου της εξουσίας που θα ανήκει στα κρατίδια αντί στην Κεντρική Κυβέρνηση είτε μέσω της διχοτόμησης της εκτελεστικής εξουσίας μέσω της εκ περιτροπής Προεδρίας. Γιατί δεν έχει ως αποστολή την εφαρμογή του Κεκτημένου; Τι λέει το Κεκτημένο; Πρώτο, με βάση το Πρωτόκολλο 10, η Κύπρος εντάχθηκε ολόκληρη στην ΕΕ, με αναστολή του Κεκτημένου στο βόρειο τμήμα λόγω κατοχής που δεν επιτρέπει στις νόμιμες Αρχές να ασκούν αποτελεσματικό έλεγχο. Το κεκτημένο θα εφαρμοστεί στον βορρά με τη σύμφωνο γνώμη και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεύτερο, με βάση την αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του2025, η Τουρκία οφείλει, στο πλαίσιο της ενταξιακής της διαδικασίας, να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία ως ενιαίο δηλαδή κράτος και όχι ως ομόσπονδο πολιτειακό σύστημα.

Κεκτημένο και αρχές ΟΗΕ

Υπό αυτές τις συνθήκες και με βάση το Κεκτημένο, ο απεσταλμένος της κ. Φον ντερ Λάιεν, Γιοχάνες Χαν, θα έπρεπε να είχε την εξής αποστολή: Α) Πλήρη αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και την κατάργηση των Συνθηκών Εγγυήσεως και ό,τι προκύπτει από αυτές. Β) Αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, αλλιώς δεν προχωρεί η ενταξιακή της διαδικασία, ούτε η όποια τελωνειακή αναβάθμιση και ειδική σχέση. Αυτό θα έπρεπε να συμβεί και όχι να μας εκβιάζουν οι Τούρκοι ότι για να πάμε σε συνομιλίες θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τη δήθεν ισότιμη κυριαρχία τους. Γ) Εάν η Τουρκοκύπριοι θέλουν ένταξη στην ΕΕ, αυτή μπορεί να γίνε με βάση το κεκτημένο και τη σύμφωνη γνώμη της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην οποία θα πρέπει να επανενσωματωθούν και όχι να την διαλύσουν για να νομιμοποιήσουν τα τετελεσμένα της εισβολής μέσω των δύο συνιστώντων κρατών ή των δύο χωριστών κρατών, εκ των οποίων το ένα θα είναι το σημερινό παράνομο ψευδοκράτος.

Όσο δε για την κ. Μαρία Άνχελα Ολγκίν του ΟΗΕ ισχύουν τα ανωτέρω αλλά και ο ίδιος ο Χάρτης του ΟΗΕ, που καθορίζει ότι: Α) Με βάση το άρθρο 1 παρ. 2, απαγορεύεται η χρήση βίας και ότι, κράτος, Αρχή ή οντότητα δεν μπορεί να αναγνωριστεί εφόσον, διευκρινίζει το δόγμα Σίμσον, είναι προϊόν της βίας και της χρήσης των όπλων. Εξ ου και τα ψηφίσματα 541 και 550 του Σ. Ασφαλείας. Β) Με βάση το ψήφισμα 360 του Σ. Ασφαλείας, ζητά την αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και σεβασμό της κυριαρχίας της. Ούτε ο κ. Χαν ούτε η κ. Ολγκίν έχουν ως στόχο της αποστολής τους τα ανωτέρω. Γιατί; Διότι, τι είναι ισότιμο συνιστών κράτος; Είναι ή όχι το σημερινό παράνομο ψευδοκράτος; Και ποιος θα είναι συμπρόεδρος; Θα είναι ή όχι ο σημερινός παράνομος πρόεδρός του; Και τι είναι ο καταμερισμός των εξουσιών; Δεν είναι ο καταμερισμός, δηλαδή ο πολυτεμαχισμός της κυριαρχίας του ενιαίου σήμερα αναγνωρισμένου κράτους;

Πού βαδίζει…

Πού, λοιπόν, βαδίζει ο Πρόεδρος και η πολιτική του, καθώς και όσοι την στηρίζουν; Στα τουρκικά βήματα και, εκ των πραγμάτων, δεν έχει ως πυλώνες ούτε τις αρχές και αξίες του ΟΗΕ ούτε και αυτές της ΕΕ. Εάν οι προκάτοχοί του κατάφεραν με την αποτυχημένη πολιτική τους να εξουδετερώσουν τον όποιο θετικό ρόλο θα μπορούσε να διαδραματίσουν τα Ην. Έθνη, τώρα αυτός θα σκοτώσει και την ελπίδα που είχε γεννηθεί με την ένταξή μας στην ΕΕ. Θέλει πολλή δύναμη και κουράγιο για έναν πολιτικό να παραδεχτεί τα λάθη του και το σημαντικότερο είναι να μη φτάσει σε σημείο, ώστε να μην μπορεί να τα διορθώσει…