Νέο βήµα προσάρτησης των κατεχοµένων στην Τουρκία

Ενώ το ραντεβού μετά τη Δεύτερη Πενταμερή δόθηκε για τη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο των εργασιών των Ην. Εθνών τον προσεχή Σεπτέμβριο, οι Τούρκοι προχωρούν σε άλλο ένα βήμα προσάρτησης των κατεχομένων. Στις 20 Ιουλίου, ανήμερα της εισβολής, ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε ότι θα υλοποιήσει την ηλεκτρική σύνδεση των κατεχομένων με την Τουρκία, μέσω καλωδίου που θα καλύπτει απόσταση μεταξύ 70 και 80 χιλιομέτρων. Πρόκειται για κίνηση που είναι ενταγμένη στην προσάρτηση των κατεχομένων ως συνέχεια της μεταφοράς νερού, των τηλεπικοινωνιών, του τραπεζικού συστήματος, του εποικισμού και του στρατιωτικού ελέγχου. Το σύνολο δε των τουρκικών κινήσεων, όπως και η «αγκαζέ» φωτογραφία της Νέας Υόρκης, κατά την Πενταμερή, μεταξύ Φιντάν και Τατάρ, κλείνουν το μάτι στον κατοχικό ηγέτη ενόψει των λεγόμενων «προεδρικών εκλογών» του προσεχούς Οκτωβρίου. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Άγκυρα έχει πρόβλημα περί του ποιος θα είναι στο πηδάλιο του ψευδοκράτους. Η πολιτική πρακτική διδάσκει ότι ελέγχει παντοιοτρόπως την κατάσταση.

Χαμηλότερη τιμή και εξάρτηση

Το καλώδιο που θέλει να ποντίσει η Τουρκία μπορεί να μεταφέρει 300 MW μέσω HVDC (Υψηλής Τάσης Συνεχούς Ρεύματος), που είναι επιλεγμένο για τη μικρή απόσταση και έχει χαμηλές απώλειες. Το έργο: Πρώτο, θα συνδέει την περιοχή της Μερσίνας, στη νότια Τουρκία, με τον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό στον κατεχόμενο Άγιο Ερμόλαο, 10 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Κερύνειας, που φτιάχτηκε το 1980. Οι Τούρκοι ονομάζουν την περιοχή Τεκνετζίκ (Teknecik). Δεύτερο, διαθέτει δυο υποσταθμούς μετατροπείς ηλεκτρικού ρεύματος. Ο ένας βρίσκεται στη Μερσίνα (περιοχή της Σιλύφου) και ο άλλος στον σταθμό πλησίον της Κερύνειας (converter substations). Τρίτο, εμφανίζεται ως περιβαλλοντικού χαρακτήρα, αφού γίνεται λόγος για τη μείωση εκπομπών CO₂ (διοξειδίου του άνθρακα) κατά 30 με 48%, αντικαθιστώντας τις πετρελαϊκές γεννήτριες. Τέσσερα, προκύπτει μείωση της τιμής του ρεύματος. Πέμπτο, επιφέρει την όποια απεξάρτηση μπορεί να υπάρχει από την Κυπριακή Δημοκρατία, και οδηγεί στην πλήρη εξάρτηση από την Τουρκία. Και όχι μόνο. Ενδέχεται, όταν θα τα βρει σκούρα η κυπριακή Κυβέρνηση, να προσφερθούν οι κατοχικές «αρχές» να δώσουν βοήθεια.

Διαβάστε το άρθρο στα ΑΓΓΛΙΚΑ πατώντας ΕΔΩ

Σχεδιασμός

Από την άλλη, το έργο εμφανίζεται ως ενίσχυση της κρατικής οντότητας του ψευδοκράτους σε συνεργασία με την Άγκυρα, υπό την έννοια ότι μεταξύ των δύο μερών ακολουθήθηκαν οι εξής παράνομες νομικοτεχνικές φάσεις: Πρώτη φάση, 2016-2017: Προκαταρκτικά σχέδια. Το 2016 υπεγράφη το πρώτο πρωτόκολλο συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας και ψευδοκράτους, που αφορούσε τις τεχνικές μελέτες για την πόντιση του ηλεκτρικού καλωδίου, οι οποίες περιλαμβάνουν χαρτογράφηση υποδομών, σταθμών μετατροπής (converter stations) και γεωτεχνικών μελετών θαλάσσιου βυθού. Δεύτερη φάση, 2023: Υπογραφή Πρωτοκόλλου. Πρόκειται για παράνομη συμφωνία που υπεγράφη το 2023, μεταξύ της Τουρκίας και του ψευδοκράτους, για την τελική εφαρμογή του έργου. Η συμφωνία προβλέπει:

• Την έναρξη κατασκευής μέσα σε 2 με τρία χρόνια.
• Χρήση τεχνικών προδιαγραφών όπως το HVDC.
• Ενσωμάτωση του έργου στον τουρκικό εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό και δίκτυο.
• Δυνατότητα παροχής ενέργειας από τον πυρηνικό σταθμό του Άκιουγιου, εφόσον θα υπόκειται το όλο σύστημα στο τουρκικό δίκτυο.

Χρονοδιάγραμμα απλοποιημένο

Καθεστώς παρανομίας

Αυτό το παράνομο έργο παραβιάζει, όπως και ο λεγόμενος «αγωγός της ειρήνης» για τη μεταφορά νερού από την Τουρκία στα κατεχόμενα, τόσο το Διεθνές Δίκαιο γενικά, όσο και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας ειδικότερα. Συνεπώς, η Κυπριακή Δημοκρατία έχει νομική βάση για να καταγγείλει αυτές τις παραβιάσεις ενώπιον του ΟΗΕ, της ΕΕ και αλλού. Επί τούτου, επισημαίνονται τα ακόλουθα:

1. Υπόθεση Namibia ICJ του 1971. 2. Άρθρο 2§4 Χάρτη ΟΗΕ και Άρθρο 43 Χάγης, Ψηφίσματα 541και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. 3. Κανονισμός της Χάγης, άρθρο 43. 4. Άρθρα 58 και 79 UNCLOS.

Τι αναφέρει η υπόθεση της Ναμίμπια; Επισημαίνει ότι, «κανένα κράτος δεν πρέπει ν’ αναγνωρίζει ή να βοηθά μορφή μη αναγνωρισμένου ή παράνομα κατεχόμενου καθεστώτος, πόσω μάλλον να συνεργάζεται σε έργα που μπορεί να ενισχύσουν τη θέση του, ειδικά όταν εξυπηρετούν ένα καθεστώς μη νόμιμο λόγω κατοχής». Με άλλα λόγια, καταδικάζεται κάθε τεχνική ή/και νομική ενέργεια, που υποστηρίζει ή εδραιώνει καθεστώς κατοχής, όπως είναι το ψευδοκράτος, αφού δεν είναι αναγνωρισμένο. Και γιατί δεν υπάρχει αναγνώριση; Διότι έχει προκύψει από τη βία και τη χρήση των όπλων, γεγονός που παραβιάζει το άρθρο 2 παράγραφος 4 του Χάρτη του ΟΗΕ. Επί τούτου στηρίζεται η έκδοση σχετικών ψηφισμάτων, όπως είναι το 541 και το 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Τι είναι το καλώδιο; Συνιστά τεχνική αλλά και νομική δράση εφόσον στηρίζεται σε συμβόλαια παράνομα και εφόσον το ένα από τα δυο συμβαλλόμενα μέρη δεν αναγνωρίζεται.

Στοχοθεσία

Υπό αυτές τις συνθήκες, παραβιάζεται το άρθρο 43 του κανονισμού της Χάγης του 1909, που αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του Ανθρωπιστικού Δικαίου και αναφέρει: «Η εξουσία της νόμιμης κυβέρνησης, έχοντας περιέλθει de facto στα χέρια του κατακτητή, αυτός οφείλει να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου ν’ αποκαταστήσει και να διασφαλίσει, όσο είναι δυνατόν, την τάξη και τη δημόσια ζωή, σεβόμενος -εκτός από περιπτώσεις απόλυτης αδυναμίας- τους ισχύοντες νόμους της χώρας». Στη βάση του άρθρου 43 μπορούν να επισημανθούν τα ακόλουθα: Πρώτο, η Τουρκία, όχι μόνο δεν σεβάστηκε τους νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας στα κατεχόμενα, αλλά προχώρησε στην εγκαθίδρυση ενός ψευδοκράτους, με την εφαρμογή άλλων παράνομων νόμων. Δεύτερο, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως η Τέταρτη Διακρατική Προσφυγή και εκείνη της Τιτίνας Λοϊζίδου, η Τουρκία είναι υπεύθυνη για τις παρανομίες που συμβαίνουν στα κατεχόμενα. Είτε αφορούν στην παραβίαση της συνταγματικής έννομης τάξης είτε στο Διεθνές Δίκαιο και ειδικότερα το Δίκαιο της Θάλασσας. Γιατί; Διότι το κατοχικό καθεστώς είναι υποτελές στον Τουρκικό Στρατό. Συνιστά «κράτος» μαριονέτα. Το έργο για το καλώδιο γίνεται σε κατεχόμενο έδαφος και χωρίς να σέβεται τους νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τους καταργεί αγνοώντας, ταυτοχρόνως, και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, και δη τα άρθρα 79 και 59. Πώς ενεργεί η Τουρκία; Απλώνει καλώδιο χωρίς να λαμβάνει υπόψη το παράκτιο κράτος, δηλαδή την Κυπριακή Δημοκρατία. Και όχι μόνο. Στόχος είναι να ενώσει το δικό της ηλεκτρικό δίκτυο με εκείνο των κατεχομένων εδαφών, των οποίων το καθεστώς βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του δικού της στρατού. Συνεπώς, κανένα δικαίωμα δεν έχει για την πόντιση καλωδίου, εφόσον δεν αναγνωρίζει το νόμιμο κράτος και δεν συμμορφώνεται με τους νόμους του. Αντίθετα, το κατέχει. Η τουρκική δράση συνιστά μια στρατηγική ενέργεια, που έχει ως στόχο την εμπέδωση της υφιστάμενης κατάστασης, δηλαδή του παράνομου status quo, το οποίο, όμως, θέλει να αναδείξει ως νόμιμη χωριστή οντότητα. Πότε; Λίγες μέρες μετά την Πενταμερή της Νέας Υόρκης.

Επιλογές της ΚΔ και κυρώσεις

Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει τις εξής επιλογές: 1. Να ζητήσει την έκδοση νέου ψηφίσματος από το Συμβούλιο Ασφαλείας για την καταδίκη της πόντισης του καλωδίου ως πράξης παράνομης που εδραιώνει την κατοχή και βοηθά στην ενσωμάτωση των κατεχομένων στην Τουρκία. 2. Να ζητήσει σχετική γνωμοδότηση από το Διεθνές Δικαστήριο μέσω της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. 3. Να εξετάσει κατά πόσον, με το έργο αυτό, υπάρχει παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Κυπρίων πολιτών για να είναι δυνατή η προσφυγή στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης. 4. Να γίνει καταδίκη από την ΕΕ και να επιβληθούν κυρώσεις εάν το έργο ολοκληρωθεί. Το ζήτημα αυτό θα πρέπει να συνδυαστεί με το σιωπηρό casus belli που θέτει η Τουρκία επί του καλωδίου, που θα ενώνει την Ελλάδα με την Κύπρο και το Ισραήλ και είναι ευρωπαϊκό έργο. Η επιβολή κυρώσεων στην ΕΕ βασίζεται στα άρθρα 21 και 29 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ). Το μεν άρθρο 21 καθορίζει ότι η εξωτερική δράση της ΕΕ βασίζεται στο Διεθνές Δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ειρήνη και τη μη χρήση βίας. Η Τουρκία τίποτε δεν τηρεί παρότι είναι υπό ένταξη κράτος και κατέχει την Κύπρο αρνούμενη να την αναγνωρίσει, όπως η Αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου καθορίζει. Το δε άρθρο 29 της ΣΕΕ προνοεί την ομόφωνη έγκριση περιοριστικών μέτρων (δηλαδή κυρώσεων) στο πλαίσιο της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ). Εν συνεχεία, η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικό κανονισμό για δεσμευτικά μέτρα, όπως είναι το πάγωμα περιουσιακών στοιχείων, ταξιδιωτικές απαγορεύσεις, περιορισμός σε χρηματοδότηση κ.λπ.

Εξευμενισμός και αυτοδιάλυση

Για ν’ αποτραπεί η εμβάθυνση της προσάρτησης των κατεχομένων στην Τουρκία, επιβάλλεται αλλαγή στρατηγικής. Διότι η υφιστάμενη εξευμενιστική οδηγεί προς τον ακρωτηριασμό της ένταξής μας στην ΕΕ και την εμπέδωση της διχοτόμησης ώς την πλήρη κατάληψη, όπως μας υπόσχονται οι Τούρκοι. Κλασική απόδειξη της λανθασμένης υφιστάμενης πολιτικής είναι το εξής: Εφόσον εμείς δεν αξιώσαμε, όπως το Κεκτημένο με την Αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005 καθορίζει, την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία ως προϋπόθεση της ενταξιακής της διαδικασίας, τι τελικά συνέβη; Αφού εμείς βάλαμε στο ράφι το Κεκτημένο, η Άγκυρα απαιτεί την αναγνώριση του ψευδοκράτους από την Κυπριακή Δημοκρατία και την αυτοδιάλυσή της…

^{Καλώδια TURCYOS}

^{Όλες οι διεθνείς συνδέσεις παρέχονται μέσω των υποθαλάσσιων καλωδίων οπτικών ινών Turcyos-1 και Turcyos-2, που παρέχονται από την Türk Telekom. Το καλώδιο Turcyos-1, μήκους 110 χλμ., εγκαινιάστηκε τον Ιούλιο του 1991 και παραχωρήθηκε στην AT&T, την Pirelli και την Alcatel Lucent από την PTT (Τουρκία). Το Turcyos-2, μήκους 213 χλμ., εγκαινιάστηκε το 2011 και παρέχει σύνδεση 800 Gbps προς τα κατεχόμενα από την Τουρκία, η οποία στοχεύει στην κάλυψη των αυξανόμενων απαιτήσεων κίνησης δεδομένων στο ψευδοκράτος και στην παροχή στους χρήστες ταχύτερης πρόσβασης σε τεχνολογίες επόμενης γενιάς.}

^{ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ}

^{Διαθέτουν 2 κύριους σταθμούς παραγωγής ενέργειας και έναν μικρό υποσταθμό . 1 στον Άγιο Επίκτητο ~120130 MW 1 στα Γαστριά ~153 MW - 188 MW 1 στο Δίκωμο ~ 20 MW}

^{Το παγωμένο υπό τις τουρκικές απειλές καλώδιο που θα συνέδεε την Ελλάδα με την Κύπρο και το Ισραήλ}