Δώστε μας και λίγη χρηματιστηριακή αξία

Η Πάφος έχει ανοίξει την πόρτα της κύριας φάσης (face league)του Τσάμπιονς Λιγκ. Έχει μάλιστα βάλει και την πατούσα της εντός μετά το σπουδαίο διπλό στο Βελιγράδι. Η ΑΕΚ έχασε από την Μπραν, αλλά και ανατροπή μπορεί να πετύχει και στο Γιουρόπα Λιγκ να συνεχίσει. Από την άλλη (όπως και η Πάφος) έχει ήδη εξασφαλίσει ευρωπαϊκά παιχνίδια μέχρι τον χειμώνα. Η Ομόνοια ηττήθηκε στην Αυστρία, αλλά με την εικόνα των δύο ομάδων έχει δείξει πως μπορεί να προκριθεί και να συνεχίσει και αυτή το ευρωπαϊκό οδοιπορικό. Βάζω στην εξίσωση και τον Άρη, ο οποίος είδε την ΑΕΚ Αθηνών στα μάτια και μπορούσε να προκριθεί. Ως τώρα οι κυπριακές ομάδες έχουν κάνει 8 προκρίσεις και μπορεί να φτάσουν τις 11. Σε 12 προσπάθειες. Σε μία πολύ καλή χρονιά. Υπήρχαν και άλλες, πολλές, είναι σύνηθες φαινόμενο εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες να βλέπουμε κυπριακές ομάδες βαθιά στον ευρωπαϊκό χάρτη. Δεν είναι της ώρας η ιστορική αναδρομή. Απλώς κοιτάω κάποια οικονομικά μεγέθη και αναρωτιέμαι. Με βάση τη συνολική εικόνα, θα έπρεπε το κυπριακό πρωτάθλημα να τυγχάνει και καλύτερης αναγνώρισης από πλευράς χρηματιστηριακής αξίας; Και κατ’ επέκτασιν οι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε αυτό; Γιατί ακριβώς γι’ αυτό μιλάμε. Την αξία των παικτών που δημιουργούν την αξία της ομάδας, του ρόστερ. Όχι του συλλόγου, συνολικά, εκεί μπαίνουν πολλές άλλες παράμετροι.

Πάφος των 20 και κάτι

Λοιπόν, σύμφωνα με το transfemarkt.de, η χρηματιστηριακή αξία της Πάφου είναι στα 20,8 εκατομμύρια. Ακολουθεί ο Άρης με 18,5, η Ομόνοια με 16, η ΑΕΚ είναι 6η στα 13 εκατομμύρια. Ας δούμε τώρα τα συγκριτικά. Η Πάφος απέκλεισε τη Μακάμπι, που έχει αξία 30 εκατομμύρια, ενώ η πρωταθλήτριά μας έχει ίδια (πάνω-κάτω) με τις Μακάμπι Χάιφα και Χαποέλ Μπερσεβά. Η Ντιναμό Κιέβου είναι αξίας 90 εκατομμυρίων, αλλά αυτό που «εντυπωσιάζει» είναι η αξία της Πολίσια. Η 3η σε αξία ουκρανική ομάδα είναι 3 εκατομμύρια πάνω από την Πάφο. Η οποία απέχει σε αξία κατά 59 εκατομμύρια από τον Ερυθρό Αστέρα και παλεύει (πάντα σε αξία) με τις Μπάνσκα Τόπολα και Βοϊβόντινα. Κάτι δεν πάει καλά, έτσι; Πάμε και παρακάτω. Η Λέγκια Βαρσοβίας, την οποία απέκλεισε καθαρά η ΑΕΚ, είναι στα 37 εκατομμύρια. Στην Πολωνία, 5 ομάδες έχουν μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αξία από την Πάφο (είναι πάντα το σημείο σύγκρισης). Νορβηγία. Εκεί επίσης 5 ομάδες (έχει ξεφύγει φυσικά η εκπληκτική Μπόντο Γκλιμτ), έχουν αξία πάνω από 21 εκατομμύρια, η 5η είναι η Μπραν με αξία 25 εκατομμυρίων.

Η Βόλφσμπεργκ Αυστρίας έχει διπλάσια αξία στο χρηματιστήριο από την Ομόνοια. Η οποία αξίζει σαφώς περισσότερο από την Τορπέντο Κουταΐσι και την Αράζ Αζερμπαϊτζάν, αλλά εδώ υπάρχει το άλλο πικάντικο. Η Αράζ είχε αποκλείσει τον Άρη Θεσσαλονίκης. Το ρόστερ του οποίου έχει, λέει, αξία 41 εκατομμύρια ευρώ.

Κάτι δεν πάει καλά

Ναι, κάτι δεν πάει καλά… Αντιληπτό, είμαστε μικρή σε έκταση χώρα, σχετικά μικρή αγορά (γενικώς), αλλά οι ποδοσφαιρικές συγκρίσεις λένε κάποια άλλα πράγματα, δυσανάλογα με τους αριθμούς. Κοιτάζω τα ρόστερ και κάποια νούμερα. Είναι δυνατόν ο Πέπε να έχει αξία μόλις 2 εκατομμύρια και ο Ντράγκομιρ μόλις 1,8; Ο Ζαζά μόλις πιάνει εφταψήφιο; Κοιτάζω και ρόστερ από τις αντίπαλες ομάδες. Από τον Ερυθρό Αστέρα μέχρι την Αράζ. Βλέπω περιπτώσεις παικτών που σίγουρα οι αξίες τους είναι υπερβολικές σε σχέση με παίκτες κυπριακών ομάδων. Και σαφέστατα αν συγκρίνουμε αξίες ομάδων από τα πρωταθλήματα τα οποία αντιμετωπίσαμε ώς τώρα ομάδες στην Ευρώπη, είμαστε υποτιμημένοι. Από οικονομικής άποψης πάντα. Απ’ όποια πλευρά και να το δεις. Όσο και να υστερούμε σε κάποιους τομείς. Δεν είναι μόνο το μέγεθος της χώρας. Στις άλλες χώρες, υπάρχει παραγωγή ντόπιων παικτών και ταλέντων. H Μπραν έχει έναν 20χρονο στόπερ (Χέλαντ) με αξία 3 εκατομμυρίων. Η Ντιναμό Κιέβου θα πωλήσει 3-4 παίκτες σύντομα για μπόλικα λεφτά. Πολλές ομάδες βρίσκουν ξένους νεαρούς (κυρίους Αφρικανούς) και τους εξελίσσουν. Ο 22χρονος κεντρικός αμυντικός της Βόλφσμπεργκ, ο Νουάου (Νιγηριανός), αξίζει στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο 7 εκατομμύρια. Στην Κύπρο δεν θα βρεις τέτοιες περιπτώσεις. Ένας άλλος παράγοντας, που πιθανότατα ρίχνει την αξία των ομάδων μας, είναι οι ηλικίες. Έχουμε πολλούς ξένους άνω των 30, σαφέστατα μετρά αρνητικά.

Δεν πρέπει να είμαστε υπερβολικοί, αλλά ναι, το επίπεδο των ελίτ κυπριακών ομάδων είναι υψηλό και θα έπρεπε έστω και λίγο παραπάνω να μετριέται και από οικονομικής άποψης στην Ευρώπη. Στους πίνακες του ποδοσφαιρικού χρηματιστηρίου. Κάτι καλό κάνουν οι ομάδες μας, καλύτερο από πολλούς άλλους πιο... ακριβούς.

Φυσικά να ξεκαθαρίσω κάτι. Σε αυτό δεν αλλάζω άποψη. Οι επιτυχίες των ομάδων και η ισχύς τους, δεν σημαίνει και ισχύ του κυπριακού ποδοσφαίρου. Οι ομάδες κάνουν ευρωπαϊκές πορείες με ξένους παίκτες. Εκπροσωπούν τον σύλλογο και σε δεύτερο βαθμό το πρωτάθλημα στο οποίο αγωνίζονται. Κυπριακό ποδόσφαιρο είναι πρώτα απ’ όλα η Εθνική και η παραγωγή ντόπιων παικτών. Εδώ υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει.