Τι είναι το εφικτό, σήμερα, για τον κυπριακό Ελληνισμό;

Τολμούν οι θέτοντες το ερώτημα εφικτού και ευκταίου να ομολογήσουν, ότι τα εφικτά κατέστησαν ανέφικτα;
Προβάλλεται και ξαναπροβάλλεται, από εκπροσώπους μίας συγκεκριμένης πολιτικής σχολής, το νεφελώδες δίλημμα: Τι επιλέγουμε; Το εφικτό ή το ευκταίο; Και ως απάντηση, από τους ιδίους, δίδεται η επιλογή του πρώτου. Αυτό το δίλημμα, μαζί με την απάντηση, προβλήθηκε όχι λίγες φορές και από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και από άλλους πολιτικούς της ίδιας φιλοσοφίας, και μόλις πρόσφατα από τον Τουρκοκύπριο ακαδημαϊκό Νιαζί Γκιζίλγκιουρεκ, κατά την παρουσία του βιβλίου του πρώην Προέδρου Γιώργου Βασιλείου, «Στοχασμοί για το χτες και το αύριο».
Τόνισε, μεταξύ άλλων, ο Τουρκοκύπριος ακαδημαϊκός, ο οποίος τυγχάνει και συγγραφέας του βιβλίου, ότι ο διαχωρισμός μεταξύ του εφικτού και του ευκταίου παραμένει, μέχρι σήμερα, πρόκληση για τους Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους. «Εύχομαι», είπε, «από ́δώ και πέρα να ωριμάσουμε, να διαχωρίσουμε έγκαιρα μεταξύ του εφικτού και του ευκταίου και να διαλέξουμε το εφικτό».
Εδώ να επισημάνουμε ότι η αναφορά σε εφικτό και σε ευκταίο δεν είναι νέα. Προεβλήθη κατά πρώτον από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, όταν κατήλθε για τελευταία φορά ως υποψήφιος Πρόεδρος, μεσούσης της δράσης της ΕΟΚΑ Β, αλλά τότε το εφικτό και το ευκταίο ήταν ξεκάθαρο. Το ευκταίο ήταν η Ένωση, σύνθημα της τότε ενωτικής παράταξης και της ΕΟΚΑ Β, και το εφικτό ήταν η ανεξαρτησία και η λύση στη βάση του διακοινοτικού διαλόγου, που διεξαγόταν τότε μεταξύ Κληρίδη και Ντενκτάς.
Σήμερα, όμως, και το εφικτό και το ευκταίο, από όσους τα προβάλλουν ως δίλημμα, είναι νεφελώδη και αδιευκρίνιστα. Ρωτήσαμε επανειλημμένα τους θέτοντες την επιλογή, να εξηγήσουν στον λαό τι θεωρούν ευκταίο και τι εφικτό. Δεν πήραμε ποτέ απάντηση. Ελπίζουμε ότι ο τελευταίος που θέτει το δίλημμα, ο κ. Γκιζίλγκιουρεκ, να θελήσει να μας εξηγήσει επακριβώς τι θεωρεί ως εφικτό για τους Ελληνοκυπρίους και τι ευκταίο.
Γενικότητες και αοριστολογίες, τύπου εφικτό είναι η διζωνική και ευκταίο η ευρωπαϊκή λύση, δεν επιτρέπονται. Ζητούνται επαρκείς και πειστικές, ξεκάθαρες και χωρίς αναστολές, τοποθετήσεις.
Τι είναι το εφικτό σήμερα, για τους Ελληνοκυπρίους; Η διζωνική; Αλλά αυτή κατέστη ανέφικτη. Η τουρκική πλευρά προήλασε πέραν της διζωνικής. Η λύση που επιδιώκει είναι λύση δύο κρατών. Μας το είπαν και ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου και ο Έρογλου. Και καταδεικνύεται από τις γραπτές θέσεις που καταθέτουν στις συνομιλίες. Εάν, όμως, κάποιοι θεωρούν ότι η διζωνική είναι το εφικτό, να δηλώσουν και πώς την εξηγούν.
Δύο κοινότητες χωρισμένες εδαφικά και ενωμένες χαλαρά σε ένα κράτος; Είναι η διζωνική όπως καταγράφεται στο σχέδιο Ανάν; Και πέραν αυτού; Εφικτή είναι η επιστροφή των προσφύγων, και πόσων, στα εδάφη τους;
Εφικτή είναι η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων; Εφικτή είναι η ακύρωση των τουρκικών εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας; Πώς, τέλος πάντων, οραματίζονται το εφικτό για την ελληνοκυπριακή πλευρά; Και είναι εφικτή η οικονομική επιβίωση των δύο συνιστώντων πολιτειών, ή κρατών; Ποιος θα συντηρεί τρεις κυβερνήσεις, τρεις βουλές και τόσα άλλα δικέφαλα και τρικέφαλα θεσμικά όργανα που θα δημιουργηθούν; Πώς διασώζεται το ομοσπονδιακό κράτος, ή το ελληνικό συνιστών κράτος, από μία πιθανότατη κατάρρευση της πολύπλοκης συμφωνίας που θα ισχύσει;
Αυτά όλα τα «εφικτά» στην αντίληψη αυτών που θέτουν το δίλημμα, αλλά στην ουσία και στην πράξη ανέφικτα, δεν μπορούν να θεωρηθούν σοβαροί προβληματισμοί. Ούτε οι περιαυτολογίες και οι θριαμβολογίες και η ανακάλυψη ανύπαρκτων Μεσσίων και αναξιοποίητων μομέντουμ από τους εκάστοτε κυβερνώντες, και κυρίως τους σημερινούς, μπορούν να ανατρέψουν τη σημερινή εφιαλτική κατάσταση, την οποία ούτε καν συλλαμβάνει ο γονατισμένος οικονομικά και χωρίς ίχνος αγωνιστικότητας κυπριακός Ελληνισμός.
Εφικτά δεν υπάρχουν πλέον. Η διαχρονική πολιτική των ηγεσιών μας μάς οδήγησε μπροστά σε μία εφιαλτική πραγματικότητα: Να ευρισκόμεθα μπροστά σε λύση δύο κρατών, είτε καθαρή, είτε συγκαλυμμένη με πολλά καρυκεύματα...
ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Κράτος-παλιομάγαζο
Θαυμάστε κράτος. Έκλεισαν -ημέρα κυκλοφοριακής αιχμής- για πολλές ώρες, τους κύριους δρόμους της πρωτεύουσας, προκαλώντας κυκλοφοριακό χάος, οργή, καθυστερήσεις και σπατάλη καυσίμων στους πολίτες, για να περάσει το Ράλι. Αστυνομία να τη χαίρεσαι και να επενδύεις σ ́ αυτήν την τήρηση της τάξης. Δεν το κλείνουμε, λέω, το παλιομάγαζο;