Πλησιάζει η ώρα πληρωμής του λογαριασμού...

Ανάξιοι ηγέτες, με απολιθωμένες πολιτικές, μας έφεραν προ δύο εφιαλτικών διλημμάτων
Οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου υπεγράφησαν κάτω από τις αφόρητες πιέσεις Βρετανίας, Τουρκίας και Ελλάδας επί του Μακαρίου, με το εκβιαστικό δίλημμα της βίαιης διχοτόμησης του νησιού. Ο εκβιασμός ήταν: Είτε αποδέχεστε και υπογράφετε τις συμφωνίες, είτε το νησί θα διχοτομηθεί βιαίως. Ο Μακάριος υπέγραψε, η διάλυση επήλθε.

Ήταν πασιφανές ότι εκείνο το Σύνταγμα δεν κατοχύρωνε την ενότητα της χώρας, αλλά προετοίμαζε τον διαχωρισμό και την υπαγωγή της Κυπριακής Δημοκρατίας υπό διπλή κηδεμονία. Της Βρετανίας και της Τουρκίας. Είχε όμως ένα θετικό: Γεννούσε την Κυπριακή Δημοκρατία, επί της οποίας στηρίζεται ώς σήμερα ο κυπριακός Ελληνισμός.
Σήμερα, βρισκόμαστε στα πρόθυρα παρομοίου εφιαλτικού διλήμματος.
1. Είτε ο κυπριακός Ελληνισμός θα εγκρίνει μία συμφωνία η οποία θα επεκτείνει περαιτέρω τον διαχωρισμό, θα γεννά περισσότερες και μεγαλύτερες συγκρούσεις, θα νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής, θα διαλύει το κυπριακό κράτος και θα το θέτει υπό την πλήρη επικυριαρχία της Τουρκίας. Μία λύση η οποία θα οδηγεί τον κυπριακό Ελληνισμό στο εκτελεστικό απόσπασμα,
2. Είτε ο κυπριακός Ελληνισμός θα απορρίψει τη λύση με αποτέλεσμα, όπως φωναχτά και επίσημα μας είπε ο Φεριντούν Συνιρλίογου -όπως φωναχτά και επίσημα μας μιλούν πάντοτε -οι Τούρκοι- οι επόμενες συνομιλίες για λύση να διεξάγονται μεταξύ δύο κρατών.
Το εφιαλτικό αυτό δίλημμα, στο οποίο πολύ σύντομα, φαίνεται, θα τεθούμε, δεν δημιουργήθηκε τυχαίως. Υπήρξε αποτέλεσμα μίας κυπροκτόνου πολιτικής, η οποία ακολουθήθηκε τα τελευταία 42 χρόνια από την ηγεσία του κυπριακού Ελληνισμού και αποκορυφώθηκε σήμερα επί διακυβερνήσεως Νίκου Αναστασιάδη-Δημοκρατικού Συναγερμού, με την καθολική και σθεναρή υποστήριξη του ΑΚΕΛ.
Επί 42 χρόνια οι ηγέτες της Κύπρου, άλλοι με λιθαράκι και άλλοι με πελώριες πέτρες, θεμελίωναν μία κατάσταση καταστροφής, και έριχναν νερό στον μύλο της τουρκικής διχοτομικής πολιτικής. Με την αποδοχή της διζωνικής ομοσπονδίας, με την αποδοχή της ανταλλαγής πληθυσμών, με τις συνεχείς υποχωρήσεις, με την πολιτική του καλού παιδιού, με την καλλιέργεια πότε άμετρων ψευδοαγωνιστικών συνθημάτων και πότε ενδοτικών και μοιρολατρικών κλαυθμυρισμών, με την παρανοϊκή προσήλωση σε ξένες υποσχέσεις και πολιτικές, με την ανυπαρξία σχεδιασμών, με την εμπέδωση διχαστικών τάσεων μέσα στον κυπριακό Ελληνισμό, και τέλος με την προσπάθεια αφελληνισμού και την καταστροφή της οικονομικής ισχύος της ελληνοκυπριακής κοινότητας.

Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά την ύπουλη εφεύρεση της επαναπροσέγγισης, τη δικαιολόγηση ανυπάρκτων ανησυχιών των Τουρκοκυπρίων, την παραχάραξη της ιστορίας και των γεγονότων, την πλήρη αμάθεια πλείστων ηγετών για τα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας, και άλλα πολλά, τότε έχουμε μπροστά μας όλη την εικόνα των αιτίων, των υπαιτίων και των συνθηκών τα οποία οδήγησαν στα σημερινά εφιαλτικά διλήμματα και στην επικείμενη καταστροφή.
Ανάξιοι, αμαθείς, ανιστόρητοι και ανίκανοι ηγέτες, σε όλο το φάσμα του πολιτειακού και πολιτικού συστήματος. Δουλοπρεπείς έναντι των ξένων. Πανικόβλητοι έναντι των Τούρκων. Δολιοφθορείς της ενότητας του λαού. Άσχετοι με εθνικούς σχεδιασμούς. Αρνητές έναντι όλων εκείνων τα οποία όφειλαν να πράξουν, ώστε να καταστήσουν την Κυπριακή Δημοκρατία ισχυρή αμυντικά, οικονομικά και διπλωματικά. Ανίκανοι να αξιοποιήσουν τόσες και τόσες τοπικές και διεθνείς θετικές συγκυρίες.
Μονίμως καθηλωμένοι σε μία καταστροφική παλαιολιθική πολιτική, όταν ο κόσμος όλος γύρω τους άλλαζε. Αντί να νοικοκυρεύσουν το κράτος, το χρεοκόπησαν. Αντί να εμφυσήσουν όραμα στον λαό, τον γονάτισαν. Αντί να διαπαιδαγωγήσουν τους νέους, τους έστρεψαν προς τη συμφιλίωση με την κατοχή. Βραχυκύκλωσαν και ομηροποίησαν την κοινωνία με το ρουσφέτι, την εξυπηρέτηση, την προσφορά θέσεων και αξιωμάτων. Αντί να δημιουργήσουν και να κτίσουν, εκθεμελίωσαν και διέφθειραν.
Σήμερα, αύριο, παραδίδουν τον κυπριακό Ελληνισμό καταπονημένο, οικονομικά χρεοκοπημένο, αγωνιστικά παραδομένο, εθνικά αφελληνισμένο στην Τουρκία.
Σύντομα θα κληθούμε να πληρώσουμε τον βαρύτατο λογαριασμό αφανισμού, που οι δικοί μας ηγέτες έχουν σχεδιάσει. Με δική μας τεράστια ευθύνη. Γιατί εμείς τους επιλέξαμε, με δική μας ανοχή, με δική μας στήριξη, με δική μας αμάθεια, με δικά μας χειροκροτήματα, υποβοηθήσαμε να μας οδηγήσουν τόσο κοντά στην καταστροφή.
Προσεγγίζει η ώρα της αλήθειας και της καταβολής του κόστους. Όχι η ώρα της αλήθειας, αν θα λυθεί ή όχι το Κυπριακό. Η ώρα της αλήθειας για το ύψος του λογαριασμού που θα κληθούμε ως λαός να καταβάλουμε, ως αποτέλεσμα των καταστροφικών επιλογών μας.
Με λύση δεν θα έχουμε δεύτερη ευκαιρία.
Αν μας σώσει και πάλιν η υπερφίαλη απαίτηση των εχθρών μας και επιτύχουμε, με την αλαζονική και άτεγκτη συμπεριφορά του Ερντογάν, να αποφύγουμε τη βεβαία καταστροφή μας, ίσως η μη λύση να αποτελέσει ευκαιρία απαλλαγής από ηγέτες, νοοτροπίες και ορθού προσανατολισμού προς όλα εκείνα, τα οποία θα μας βοηθήσουν να επιβιώσουμε στη γη των πατέρων μας...