Οι τρεις ισχυροί σύμμαχοι του Προέδρου...

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε ομιλία του κατά την τελετή απονομής των δημοσιογραφικών βραβείων, ενδιέτριψε ιδιαίτερα και στις ευθύνες που επωμίζονται τα ΜΕΕ, ιδιαίτερα στη σημερινή κρίσιμη φάση που διέρχεται το εθνικό πρόβλημα. Τόνισε, μεταξύ άλλων, πως ο ρόλος τους είναι σημαντικός, και μαζί με τους πολιτικούς γράφουν και τα ΜΜΕ ιστορία. Θα συμφωνήσουμε μαζί του και πέραν της ορθής διαπίστωσής του, θα ηθέλαμε, για πολλοστή φορά, να υπογραμμίσουμε το στοιχείο με το οποίο πιστώνεται ο ίδιος, όσον αφορά την αντιμετώπιση της κριτικής που δέχεται.

Τουλάχιστον ο υπογράφων, και παρά την κριτική που ασκεί για την πολιτική του Προέδρου Αναστασιάδη, τόσο στο εθνικό θέμα όσο και σε άλλα θέματα, ούτε ο Νίκος Αναστασιάδης ούτε οποιοσδήποτε συνεργάτης του επεχείρησαν ποτέ να παρέμβουν και να διαμαρτυρηθούν, ή να προκαλέσουν οποιοδήποτε επαγγελματικό πρόβλημα στον υπογράφοντα. Πρόκειται για μία ευπρεπή τακτική, την οποία ακολούθησαν πάντοτε ο Γλαύκος Κληρίδης, σήμερα ο Νίκος Αναστασιάδης, και ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Έχει παράδοση μη επέμβασης στο έργο των δημοσιογράφων ο Δημοκρατικός Συναγερμός και το αναγνωρίζουμε. Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου εμπειρία...

Απ' εκεί και πέρα, όμως, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πρέπει να αναγνωρίσει ότι, σήμερα, έχει το προνόμιο να απολαμβάνει της υποστήριξης των ΜΜΕ στην προσπάθειά του να οδηγήσει τον τόπο στη λύση που επέλεξε. Η προσωπική μου διαπίστωση είναι ότι η πλειοψηφία των Μέσων Ενημέρωσης έχουν καταστεί -για να μην πούμε βαποράκι της φιλοσοφίας λύσης- τουλάχιστον ντελάλης των επιχειρημάτων που αναπτύσσει.

*Στον χώρο του έντυπου λόγου, η πλειοψηφία των καθημερινών εφημερίδων, αρθρογραφικά και ειδησεογραφικά, στηρίζουν την πολιτική του και τη λύση που ευαγγελίζεται.

*Στον τηλεοπτικό χώρο, τα δελτία ειδήσεων αναπαράγουν χωρίς καμία παρέμβαση και χωρίς καμία κριτική διάθεση και ιστορική αναδρομή τις δηλώσεις και τα επιχειρήματά του.

*Και σε ό,τι αφορά τον χώρο των τηλεοπτικών εκπομπών πολιτικού περιεχομένου, παρατηρείται, σε κάποιες περιπτώσεις, να εκδηλώνεται -χωρίς καμία απόπειρα απόκρυψης- καταφανής προσπάθεια να περάσουν θέσεις, μηνύματα και φιλοσοφίες της κυβερνητικής παράταξης. Παρατηρείται πρωτοφανής επίδειξη εχθρότητας και προσπάθεια να εκτεθούν εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης και ταυτόχρονα «ανάκριση» με το γάντι και φιλική αντιμετώπιση εκπροσώπων της κυβερνητικής παράταξης και της ανανικής φιλοσοφίας. Δεν μιλούμε για πλειοψηφικό φαινόμενο. Αλλά υπάρχουν τραντακτά παραδείγματα, μη αποκρυπτομένης προσπάθειας να περάσουν οι θέσεις και οι φιλοσοφίες της παράταξης του «ναι» και να εκτεθούν οι απόψεις και οι θέσεις των διαφωνούντων.

Βεβαίως όσοι αντέχουν να παρακολουθούν, και έχουν κρίση, αντιλαμβάνονται τι επιχειρεί ο κάθε δημοσιογράφος να επιτύχει και ποια θέση θέλει να ενισχύσει. Διότι, αν νομίζουμε ότι εμείς είμεθα οι μόνοι κριτές, πλανώμεθα. Είμαστε καθημερινά και κρινόμενοι από τους αναγνώστες, τους τηλεθεατές και τους ακροατές. Και δεν είναι τυχαίο πως τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερο συγκεντρώνουμε όχι απλώς την κριτική του κόσμου, αλλά τα πυρά του κόσμου.

Εν ολίγοις, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν δικαιολογείται να έχει κανένα παράπονο από τα Μέσα Ενημέρωσης. Τα ΜΜΕ, στην πλειοψηφία τους, αποτελούν συμπαραστάτη της πολιτικής του. Την προβάλλουν και τη μεταφέρουν στα σπίτια των πολιτών, χωρίς καμία κριτική διάθεση.

Την ίδια στιγμή, η κόπωση, η αμάθεια του κόσμου, η καθημερινή ενασχόληση με τα οικονομικά και άλλα προβλήματα, δημιουργούν άλλο πλεονέκτημα στον Πρόεδρο. Που του επιτρέπουν να παίζει εκ του ασφαλούς το παιγνίδι πειθούς της κοινωνίας για τη λύση που έχει στο μυαλό του. Έχει περάσει προ πολλού η περίοδος που ο πολίτης είχε ως μόνη εστία ενδιαφέροντος το εθνικό θέμα. Σήμερα και αφού πρώτα οι ηγέτες του και οι εταίροι του φρόντισαν να τον φτωχοποιήσουν -ως να έλεγε κάποιος εκ συμφώνου για να του στερήσουν ένα εκ των ισχυροτέρων διαπραγματευτικών όπλων του, την οικονομική ευμάρεια- η προσοχή έχει αποπροσανατολισθεί.

Συνεπώς, ο Πρόεδρος έχει τρεις ισχυρούς συμμάχους για να περάσει τα μηνύματα και την πολιτική του: Τη στήριξη της πλειοψηφίας των ΜΜΕ, την αμάθεια του κόσμου και την οικονομική κρίση...