Μία ανεπαρκής και φοβισμένη αντιπολίτευση

Εδώ και μήνες, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης θεωρούν ότι η πολιτική που ακολουθεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης οδηγεί σε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε χαώδη κατάσταση, σε τουρκοποίηση. Ότι ο Πρόεδρος έχει καταστεί ουραγός του Ακιντζί και έχει προχωρήσει σε απαράδεκτες υποχωρήσεις εις βάρος της ελληνοκυπριακής πλευράς. Απαιτούν όπως εγκαταλειφθεί η ακολουθούμενη πολιτική και χαραχθεί νέα στρατηγική, υπό το φως της χρεοκοπίας της προηγούμενης και των νέων συγκυριών, που παρατηρούνται τόσο μέσα στην Τουρκία όσο και διεθνώς.

Προχθές, οι ηγέτες της αντιπολίτευσης συμμετέσχαν σε συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου, άκουσαν την ενημέρωση του Προέδρου και βγήκαν έξω για να κάνουν δηλώσεις. Ουδείς, πραγματικά ουδείς, εξ αυτών ακούστηκε να χαρακτηρίζει το ναυάγιο στα ελβετικά βουνά ως αποτέλεσμα όχι μόνο της τουρκικής αδιαλλαξίας, αλλά και ως αναμενόμενη κατάληξη της ανερμάτιστης και αναποτελεσματικής πολιτικής της κυπριακής ηγεσίας. Ουδείς εξ αυτών ακούστηκε να ζητά αναθεώρηση πολιτικής και χάραξη νέας.

Ουδείς διερωτήθηκε, τι μπορεί να αναμένει κανείς από τη συνέχιση ενός εκτρωματικού διαλόγου, και ποία δείγματα έχει στο χέρι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα οποία προσφέρουν έστω και ελάχιστη ένδειξη ότι στην επόμενη φάση του διαλόγου θα σημειωθεί το θαύμα, και η Τουρκία και ο Ακιντζί θα υποχωρήσουν από τις απαράδεκτες αξιώσεις και θέσεις τους.

Αυτή και μόνο η στάση δειλίας, ο συντηρητισμός και η ανακολουθία των κομμάτων της αντιπολίτευσης αποδεικνύει πως η σημερινή αντιπολίτευση είναι ανεπαρκής και ανίκανη να ανακόψει την ολέθρια πορεία, την οποία έχουν κατά νουν ο Πρόεδρος και οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Διακατέχεται από το σύνδρομο της φοβίας, μήπως αποκληθεί μηδενιστική, λυσι-φοβική, αρνητική σε συνεργασία και ως υπονομεύουσα την εθνική συναίνεση. Και δρώντας κάτω από τα σύνδρομα αυτά, και υπό την αιχμαλωσία των κάθε χαρακτηρισμών που ανακαλύπτουν τα μαγειρεία του Προεδρικού, του Συναγερμού και του ΑΚΕΛ, αδυνατεί να επιτελέσει το χρέος της προς τον λαό και την εθνική υπόθεση.

Έχουμε τονίσει και σε άλλες περιπτώσεις, ότι υπεύθυνοι για την εθνική καταστροφή που θα προκύψει από μία λύση διάλυσης δεν θα είναι μόνο όσοι αποδεχθούν και συνυπογράψουν αυτή τη λύση. Συνυπεύθυνοι θα είναι και όσοι διαβλέπουν και συνειδητοποιούν την επερχόμενη καταστροφή, αλλά τίποτε το ουσιαστικό και το αποτελεσματικό δεν πράττουν, ώστε να την ανακόψουν. Και ακριβώς αυτόν τον ρόλο ανέλαβε η αντιπολίτευση. Ρόλο συνυπεύθυνου, είτε διά της ψοφοδεούς πολιτικής της, είτε δια της σιωπής της τις καθοριστικές ώρες, είτε διά της δειλίας της να υψώσει ανάστημα, να απομυθοποιήσει διαχειριζόμενους το εθνικό πρόβλημα και να χαράξει πειστική πολιτική αναστροφής της κατάστασης.

Πιστεύουν, οι ηγέτες της αντιπολίτευσης, ότι με το να εκδίδουν γενικόλογες λιτές ανακοινώσεις, χωρίς τις περισσότερες φορές να περιέχουν πειστικά επιχειρήματα, με το να προβαίνουν σε δηλώσεις τις οποίες ο κόσμος κουράστηκε να ακούει, με το να μην παραθέτουν στον κόσμο ζωντανά παραδείγματα της ιστορίας και της διαχρονικής επεκτατικής βλέψης της Τουρκίας, μπορούν να πείσουν. Ότι μπορούν να αντιπαραταχθούν και να αποκρούσουν την καλά σχεδιασμένη κυβερνητική, συναγερμική και ακελική προπαγάνδα, η οποία διαχέεται στα ανανικά έντυπα και σε άλλα δημοσιογραφικά και μη Μέσα.

Πλανώνται πλάνην οικτράν οι ηγέτες της αντιπολίτευσης, ότι μπορούν να πείσουν με αυτούς τους ερασιτεχνικούς τρόπους τον λαό. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του ΔΗΚΟ. Ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δηλώνει πως τον εμπιστεύεται ο λαός και πως τον εξουσιοδότησε να χειρισθεί το εθνικό θέμα, ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ηγέτης ή στέλεχος του ΔΗΚΟ επικαλέστηκε την προεκλογική συμφωνία Αναστασιάδη-ΔΗΚΟ, η οποία δεσμεύει τον Πρόεδρο με εντελώς διαφορετική πολιτική από αυτήν που ασκεί σήμερα.

Η τραγική πραγματικότητα σήμερα: Ο λαός είναι έρμαιο μίας προπαγανδιστικής μηχανής Κυβέρνησης-ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ και συνοδοιπόρων, μίας γκαιμπελικής τακτικής ωραιοποίησης της καταστροφής και παράλληλα ενώπιον μίας ανίκανης, φοβισμένης και αντιφατικής αντιπολίτευσης, η οποία πιστεύει πως με ξαφνικά ξεσπάσματα και χωρίς κοινό πρόγραμμα θα μπορέσει να αποτινάξει την ευθύνη της συνυπευθυνότητας...