Ο Ακιντζί πήρε αυτό που ήθελε: Ημερομηνία πενταμερούς

Οι πολίτες «χόρτασαν» από τα πολλά διαγγέλματα και τις πάμπολλες διακαναλικές συνεντεύξεις του Προέδρου Αναστασιάδη. Κάθε φορά που τα θαλασσώνει και οδηγεί τον τόπο σε οικονομικές και εθνικές τραγωδίες, καταφεύγει σε δήθεν ενημερώσεις του λαού, οι οποίες τελικά καταλήγουν σε παραπλανήσεις, ψεύδη, επικοινωνιακά κόλπα και ανεκπλήρωτες δεσμεύσεις. Αντιλαμβανόμενος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τη δυσφορία, την απογοήτευση του κόσμου και την οργή του από τα θαλασσώματα του ηγέτη του, σπεύδει να καθησυχάσει τις αντιδράσεις με κάμποσες ψευδαισθήσεις και κάμποσα «νενικήκαμεν».

Στην τελευταία διακαναλική του, μετά το ναυάγιο του Μον Πελεράν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρουσιάστηκε ενώπιον του λαού για να δηλώσει πως η τουρκική πλευρά οδήγησε τη συζήτηση για το εδαφικό σε αδιέξοδο, αποδεχόμενη την επιστροφή μόνο μερικών χιλιάδων προσφύγων. Πως ο Ακιντζί ήθελε σύνδεση του εδαφικού με το θέμα των εγγυήσεων. Παραδέχθηκε ότι ο ίδιος έκαμε παραχωρήσεις στον αριθμό των προσφύγων που θα επιστρέψουν. Δεσμεύθηκε ακόμη πως θα παραμείνει σταθερός στη θέση ότι πρέπει να υπάρξει πρώτα σύγκλιση στα κριτήρια του εδαφικού, ακολούθως κατάθεση χάρτη και μετά καθορισμός ημερομηνίας σύγκλησης πολυμερούς διάσκεψης.

Τι έκαμε προχθές το βράδυ; Πήγε στο δείπνο και συμφώνησε καθορισμό ημερομηνίας αγνώστου ταυτότητας πολυμερούς, στην πραγματικότητα πενταμερούς, χωρίς προηγουμένως να συμφωνηθούν τα κριτήρια, χωρίς να δει χάρτη της τουρκικής πλευράς, και μάλιστα μέσα σε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα. Τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είχε δεσμευθεί να μην αποδεχθεί.

Τελικά, από ποιο σημείο θα επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις; Από εκεί που έμειναν στο Μον Πελεράν 1 ή από το σημείο στο οποίο έμειναν στο Μον Πελεράν 2;
Ο Μουσταφά Ακιντζί, προσερχόμενος την Παρασκευή στην ψευδοβουλή για να την ενημερώσει για τα συμφωνηθέντα στο δείπνο, δήλωσε περιχαρής: «Τώρα έχω στα χέρια μου ημερομηνία σύγκλησης πενταμερούς».

Αυτό είναι το πραγματικό «ζουμί» του δείπνου. Ο Ακιντζί πήρε αυτό που ήθελε: Ημερομηνία σύγκλησης πενταμερούς (τρεις εγγυήτριες δυνάμεις και δύο κοινότητες), προτού υπάρξει κατάληξη στα κριτήρια και κατάθεση χάρτη. Ας περιμένει τώρα ο Αναστασιάδης πως ο Ερντογάν θα αποδεχθεί τα κριτήρια της ελληνοκυπριακής πλευράς και πως θα καταθέσει χάρτη. Και αν δεν υπάρξει σύγκλιση στα κριτήρια, και η Τουρκία επιμένει στην επιστροφή της νεκρής ζώνης και κάποιων μη κατοικημένων περιοχών, τι θα πράξει; Θα πάει στην πενταμερή; Χωρίς την παρουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας και των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας; Και αν δεν πάει, τι θα προκύψει;

Κάθε φορά που φεύγει αγγρισμένος από συνομιλίες ο Αναστασιάδης, η επιστροφή του συνοδεύεται από νέες ελληνοκυπριακές παραχωρήσεις. Έφυγε όταν εκδηλώθηκε η εισβολή του «Μπαρμπαρός» στην ΑΟΖ και επέστρεψε αποδεχόμενος όπως το κυπριακό κράτος αποφύγει γεωτρήσεις και έρευνες για την εξόρυξη φυσικού αερίου. Έφυγε από το Μον Πελεράν και η επιστροφή του συνοδεύεται με καθορισμό ημερομηνίας σύγκλησης πενταμερούς...

Ο Νίκος Αναστασιάδης πρέπει να αποκτήσει, επιτέλους, τη στοιχειώδη ειλικρίνεια και το στοιχειώδες πολιτικό θάρρος να παραδεχθεί στον λαό, τα αυτονόητα: Ότι είναι αποφασισμένος να ενδώσει σε οποιονδήποτε τουρκικό όρο, να αποδεχθεί οποιαδήποτε τουρκική θέση, προκειμένου να φθάσει σε τουρκική λύση του Κυπριακού.

Αρκετά υποφέραμε τέσσερα χρόνια με τις ψευδαισθήσεις, τα ψεύδη, τις απο-δεσμεύσεις του, και τις αγγρισμένες αποχωρήσεις και θεληματικές επιστροφές του. Αφού δεν διαθέτει την απαραίτητη τόλμη να απευθυνθεί στον λαό και να ζητήσει ανανέωση της λαϊκής εντολής και έγκριση της πολιτικής του, ας τολμήσει να αποδεχθεί τη λύση Ερντογάν και ας τη θέσει ενώπιον του λαού προς έγκριση.

Γιατί δεν το πράττει; Τον καταλαμβάνει ο παραλυτικός φόβος πως ο λαός για δεύτερη φορά θα τον απαξιώσει και θα τον αφήσει καθηλωμένο σε δύο βαρύτατα στίγματα; Και με τον ίδιο να διερωτάται γιατί ο λαός δεν ευθυγραμμίστηκε με τη δική του λογική πως η τουρκοποίηση της Κύπρου είναι προτιμοτέρα της διατήρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας;