Το 2017 θα αναμετρηθούν δύο κόσμοι. Εμείς και εκείνοι...

Η άφιξη κάθε νέου χρόνου, είναι φυσικό να γεννά ελπίδες, προσδοκίες, αισιοδοξία, στους ανθρώπους.

Ο κυπριακός Ελληνισμός παρακολουθεί, τα τελευταία 42 χρόνια, τον κάθε νέο χρόνο να έρχεται και να φεύγει μέσα σε απογοητεύσεις, εθνικά δράματα και οικονομικές και ανθρώπινες τραγωδίες. Κυρίως, ακούει ευχές ανεκπλήρωτες από τους ηγέτες του, βλέπει να μη μεταβάλλεται τίποτε σε σχέση με τον τραγικό Ιούλιο της εθνικής καταστροφής του, βλέπει εμπέδωση της τουρκικής κατοχής, αποδοχή της προσφυγιάς, τσιμέντωμα της διχοτόμησης, διατήρηση του σαθρού πολιτικού συστήματος, αύξηση της διαφθοράς και της διαπλοκής, προκαταβολική διάλυση του κράτους. Διαλύονται οι ελπίδες, εξανεμίζονται οι προοπτικές, η Κύπρος και ο Ελληνισμός της σπρώχνονται πλησιέστερα προς την καταστροφή.

Το 2016 έφυγε κάτω από τις ζοφερότερες συνθήκες. Το 2017 εισέρχεται σήμερα κάτω από ακόμη χειρότερες συνθήκες.

Το φάσμα της διάλυσης του κυπριακού κράτους, της νομιμοποίησης των τετελεσμένων της βίας και της κατοχής, της μετατροπής του κυπριακού Ελληνισμού σε μία μίζερη και εν δυνάμει εκλιπούσα κοινότητα, της τουρκοποίησης της πατρίδας μας, προβάλλει απειλητικότερο από κάθε προηγούμενη φορά. Και όλο αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, ωραιοποιείται και προβάλλεται κάτω από εύηχες λέξεις: "Επανένωση", "απαλλαγή από την κατοχή", "οικονομική αναγέννηση", και διάφορα άλλα εφευρήματα, τα οποία μαγειρεύουν τα επικοινωνιακά επιτελεία του Προεδρικού, της Πινδάρου και της Εζεκίας Παπαϊωάννου, σε συνδυασμό με προβολή σεναρίων φόβου, τείνουν να προκαλέσουν σύγχυση προκειμένου να διευκολύνουν την έγκριση της καταστροφικής λύσης, την οποία απεργάζονται τα υπολείμματα της ανανικής λαίλαπας του 2004.
Δοκιμάζεται εκ νέου η ανθεκτικότητα, η ωριμότητα, το κριτήριο και ο πατριωτισμός του λαού.

Η παράδοση παρουσιάζεται σαν "πραγματισμός". Η ενδοτικότητα, ως "ρεαλισμός". Η απαίτηση για βιώσιμη, λειτουργική λύση, σύμφωνη με τις αρχές του διεθνούς δικαίου, ως "απορριπτισμός". Το ψέμα, ως "δέσμευση". Η συσκότιση και η αδιαφάνεια, ως "πατριωτικό καθήκον". Η διζωνική ομοσπονδία ως "λύτρωση". Η παραμονή τουρκικών στρατευμάτων, ως "αδήριτος ανάγκη". Η τουρκοποίηση, ως "απαλλαγή από την τουρκική κατοχή". Και η διάλυση ως "λύση".

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια βιώνουμε τον απόλυτο πολιτικό παραλογισμό. Τη μεγαλύτερη στρέβλωση αξιών και αρχών. Τον πιο αδίστακτο αφελληνισμό. Και τη βαρβαρότερη διάλυση της κοινωνίας.

Σε λίγες βδομάδες, στη Γενεύη, προετοιμάζεται το τραγικό τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Τουρκία επεχείρησε τα πάντα. Ένοπλη ανταρσία το 1963, στρατιωτική εισβολή το 1974, σχέδιο Ανάν το 2004. Έσπασε τα μούτρα της στο τείχος της αντίστασης του κυπριακού Ελληνισμού. Και αφού απέτυχε σε όλα, εστράφη στον τελευταίο στόχο της: Την αναζήτηση ελληνικών χειρών, οι οποίες θα θέσουν την υπογραφή τους κάτω από λύση τουρκοποίησης και διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και ευρέθησαν δυστυχώς τα χέρια. Λανθασμένα έκριναν, όσοι δήλωναν πως δεν υπάρχει ελληνικό χέρι να υπογράψει την παράδοση στην Τουρκία. Ευρέθησαν. Τραγικό, οδυνηρό, καταστροφικό. Αλλά τραγικότερο, οδυνηρότερο, καταστροφικότερο, είναι να αναμένουν οι σκλάβοι, όπως τους σώσει ο δυνάστης με την αδιαλλαξία του. Αφού δεν υπάρχουν ηγέτες με επίγνωση του τι πράττουν, ας έρθει η λύτρωση μέσω της αδιαλλαξίας του δυνάστη.

Ο λαός και οι δυνάμεις που αρνούνται να παραδοθούν, που απορρίπτουν την τουρκοποίηση, που δεν αποδέχονται τη μετατροπή του κυπριακού Ελληνισμού σε εν δυνάμει εκλιπούσα κοινότητα, καλούνται σε αγώνα για την ανατροπή όσων εφιαλτικών προετοιμάζονται.

Το 2017 θα είναι ο χρόνος καταστροφής με υπογραφή των ηγετών μας, ή ο χρόνος ανατροπής της καταστροφής, από τη μαχητικότητα και αποφασιστικότητα του λαού μας.

Το 2017 θα αναμετρηθούν οι δυνάμεις της παράδοσης, της συνθηκολόγησης και της υποδούλωσης, με τις δυνάμεις της αντίστασης, της διεκδικητικότητας και της υπεράσπισης του κυπριακού κράτους.

Το 2017 θα αναμετρηθούν δύο κόσμοι. Εμείς και εκείνοι...

Και νικητές θα είμαστε εμείς. Θα διατηρήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία. Θα υπερασπιστούμε τον κυπριακό Ελληνισμό. Θα αφαιρέσουμε από τα χέρια τους την πένα της υπογραφής της καταστροφής μας...