Υιοθετεί με πράξεις τουρκικές θέσεις

Κάθε φορά που μιλά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, οι δηλώσεις του καταλήγουν σε μπούμεραγκ για τον ίδιο. Διότι με όσα λέγει, ακυρώνει εαυτόν, ακυρώνει πολιτικές, ακυρώνει δεσμεύσεις του. Και αποκαλύπτει στον κόσμο την ασυνέπειά του και το λανθασμένο της πολιτικής του.

Προχθές, απαντώντας στην κοινή δήλωση των πέντε κομμάτων της αντιπολίτευσης, άφησε υπονοούμενα εις βάρος τους, ότι επιθυμούν τον τερματισμό της διαπραγμάτευσης.

Η απάντηση είναι: το πρόβλημα δεν είναι η διαπραγμάτευση, αλλά το πώς διαπραγματεύεται. Και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν διαπραγματεύεται. Συνθηκολογεί και αποδέχεται τουρκικούς όρους. Διαπραγματεύεται μία λύση διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, λύση συνομοσπονδίας, λύση μετατροπής του κυπριακού Ελληνισμού από κράτος σε κοινότητα.

Λύση, η οποία νομιμοποιεί το ψευδοκράτος και όλα τα τετελεσμένα της κατοχής. Λύση, η οποία παραδίδει στην Τουρκία το βόρειο μέρος της πατρίδας μας, την καθιστά απόλυτο κυρίαρχο στον βορρά και απόλυτο κηδεμόνα του νότου. Συνεπώς, με τον τρόπο και την πολιτική που διαπραγματεύεται ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αυτή η διαπραγμάτευση συνιστά κίνδυνο-θάνατο για τον κυπριακό Ελληνισμό. Δεν είναι η διαπραγμάτευση που ευθύνεται. Είναι η ενδοτικότητα του Προέδρου που την καθιστά επικίνδυνη και καταστροφική.

Δεύτερο: Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ισχυρίζεται ότι οι διαφωνούντες με την πολιτική του, υιοθετούν τις τουρκικές θέσεις περί εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η απάντηση είναι: Ο ίδιος με πράξεις, και όχι με λόγια, υιοθετεί αυτή την τουρκική θέση. Γιατί στο δείπνο δεν απαίτησε να συμπεριληφθεί και η Κυπριακή Δημοκρατία στα μέρη που θα συμμετάσχουν στην πολυμερή; Γιατί αποδέχθηκε τον όρο του Ακιντζί για συμμετοχή των δύο κοινοτήτων; Γιατί στο κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη-Έρογλου δεν ζήτησε να περιληφθεί σαφής πρόνοια ότι η Κυπριακή Δημοκρατία συνεχίζει ως κράτος και μετά τη λύση;

Γιατί, ως σήμερα, αρνείται να ζητήσει όπως στη συμφωνία λύσης, η πρώτη παράγραφος ρητά να αναφέρει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία συνεχίζει να υπάρχει; Γιατί διέλυσε όλες τις τομές του κυπριακού κράτους, αφαιρώντας την οικονομική ισχύ, ανεχόμενος τη διαφθορά, ξεπουλώντας περιουσιακά στοιχεία του κράτους, αποσυνθέτοντας πλήρως τον κοινωνικό ιστό;

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι με την εσωτερική διακυβέρνηση διάλυσης που ασκεί και με την άρνηση να συμπεριλάβει σε συμφωνίες όρους συνέχισης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Νίκος Αναστασιάδης, όχι απλώς υιοθετεί την τουρκική θέση περί εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά την ενισχύει με συγκεκριμένες πράξεις διάλυσης του κυπριακού κρατους.

Τρίτο: Αν υπάρχει κάποιος που υιοθετεί τουρκικούς εκβιασμούς, αυτός είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Υιοθετεί τουρκικές απειλές για προσάρτηση, παραχώρηση «υπηκοοτήτων» και νέες επιδρομικές ενέργειες στην ΑΟΖ. Και όχι μόνο υιοθετεί, αλλά σπεύδει και τις προβάλλει ως αδήριτη ανάγκη να αποδεχθεί τουρκικούς όρους.

Αντί δηλαδή, ο Πρόεδρος να έχει πολιτική απόκρουσης αυτών των απειλών, τις επικαλείται προκειμένου να δικαιολογήσει τις παραχωρήσεις του. Νέα έκδοση του πιστολιού στον κρόταφο.

Τέταρτο: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επικαλείται τη συμφωνία με το Ισραήλ, την επίσκεψη του Προέδρου Ολάντ και την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, για να αποδείξει την ύπαρξη του κυπριακού κράτους. Αλλά ακριβώς εδώ είναι το πρόβλημα. Σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία υπάρχει και ασκεί τον ρόλο της ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Αύριο, με τη λύση που διαπραγματεύεται, όλα αυτά παραγράφονται. Δεν θα υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά Ηνωμένες Πολιτείες Κύπρου. Και θα τις εκπροσωπεί ο τούρκος Πρόεδρος, εάν ο Νίκος Αναστασιάδης αποδεχθεί (που θα αποδεχθεί με τη φόρα που έχει πάρει) την εκ περιτροπής προεδρία.

Πέμπτο: Δηλώνει πως επιδίωξή του είναι η εξεύρεση μίας λύσης στη βάση των αρχών και αξιών της Ε.Ε.: παραπλανεί και υποτιμά βαναύσως την πολιτική ωριμότητα του λαού. Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο, διζωνική λύση συνομοσπονδίας να είναι σύμφωνη με τις αρχές και τις αξίες της Ε.Ε., όπως τουλάχιστον τις οραματίστηκαν οι ιδρυτές της.

Αυτή είναι η μόνη και τραγική αλήθεια...