Μια μαχαιριά στην καρδιά του καρδιολόγου

Διάβασα πολλές από τις 888 σελίδες του ογκώδους και συναρπαστικού βιβλίου του καρδιολόγου Δρος Λάκη Αναστασιάδη «Κυπρίων ιατρών έργα - η ιατρική στην Κύπρο 1950-2015», που εξέδωσε στη Λευκωσία πριν από έναν μήνα, κοντοστέκομαι όμως στον επίλογό του - μια σπαρακτική, προσωπική νότα για την περιπέτεια της φιλίας μέσα στη διακοινοτική διαμάχη και τη διχοτόμηση του νησιού. Να ένα απόσπασμα:
«O Erden κατάγεται από τις Κάτω Αρόδες της επαρχίας Πάφου. Ο Λάκης γεννήθηκε στην Κερύνεια. Συναντήθηκαν ως μαθητές στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας τη δεκαετία του 1950. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ βρισκόταν σε έξαρση. Έλληνες και Τούρκοι μαθητές της Σχολής έζησαν την τρικυμιώδη αυτή περίοδο μαζί, στην ίδια τάξη. Εκτός από μερικά συνθήματα στον πίνακα -γραμμένα με κιμωλία- όπως Ένωσις ή Taksim - δεν υπήρξε ποτέ κανένα σοβαρό επεισόδιο μεταξύ τους.

Στις δυναμικές εκδηλώσεις και την άρνηση των Ελλήνων μαθητών να μπουν στις τάξεις τους την ημέρα της εκτέλεσης του ήρωα, αποφοίτου της Σχολής, Μιχαλάκη Καραολή τον Μάιο 1956, ο Erden -όπως και όλοι οι Τουρκοκύπριοι μαθητές- δεν συμμετείχε. Ο 13χρονος Λάκης ήταν μεταξύ των μαθητών οι οποίοι τιμωρήθηκαν με δύο μαστιγώσεις από τον Άγγλο αναπληρωτή διευθυντή της Σχολής Mr H. Zetter.
»Το 1962 οι δύο φίλοι συμμαθητές ταξίδεψαν μαζί στο Ισραήλ, για σπουδές στην Ιατρική. Ήταν συγκάτοικοι στο ίδιο διαμέρισμα στην Ιερουσαλήμ και μαζί πέρασαν τη δύσκολη περίοδο, μετά την εκδήλωση της τουρκοανταρσίας, τον Δεκέμβριο του 1963 και τα αιματηρά χρόνια που ακολούθησαν. Ώρες ατέλειωτες μαζί οι δύο φίλοι συζητούσαν, ανέλυαν και αξιολογούσαν την κατάσταση, αλλά ποτέ δεν συγκρούστηκαν.

Ούτε καν “κακοφανίστηκαν” μεταξύ τους! Τέλειωσαν τις σπουδές τους και το 1970 ταξίδεψαν στην Αμερική -σε διαφορετικά Πανεπιστήμια, σε διαφορετικές Πολιτείες- για την ειδίκευσή τους. Δεν επικοινώνησαν για πολλά χρόνια. Όχι όμως για πάντα. Μια μέρα, το 2008, κτύπησε το τηλέφωνο στο Καρδιολογικό Διαγνωστικό Κέντρο στη Λευκωσία και, με μεγάλη έκπληξη, ο γιατρός Λάκης Αναστασιάδης ακούει τη φωνή του φίλου του γιατρού Erden Fikri! “Είμαι κάτω στην είσοδο του ιατρείου σου. Μπορώ να βγω πάνω να σε επισκεφθώ;”.
»Αγκαλιάστηκαν, δάκρυσαν...Αναβάλλονται όλα τα υπόλοιπα ραντεβού της ημέρας και οι δύο γιατροί, μαζί με τις συζύγους τους, ταξιδεύουν στην Κακοπετριά. Περπατούν στα όμορφα δρομάκια του χωριού, γελούν, μιλούν, χαίρονται όπως παλιά. Ο γιατρός Erden Fikri, συνταξιούχος πια, έχει αφήσει την Αμερική και εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Κάποια στιγμή στην κουβέντα πάνω, ο Erden είπε: “Απόκτησα και εξοχικό στην Κερύνεια!”.
Μαχαιριά στην καρδιά του φίλου του! Πάγωσαν τα βλέμματα. Κοιτάζει ο Λάκης τον φίλο του στα μάτια και, με απέραντη θλίψη, του λέει: “Γιατί Erden να μην μπορούμε να ζήσουμε ο καθένας στον τόπο του; Εσύ στις Αρόδες κι εγώ στην Κερύνεια; Να ταξιδεύουμε ελεύθερα σε όλο το νησί, όπως παλιά. Εσύ να χειρουργείς στην Πάφο κι εγώ να έχω το ιατρείο μου στην Κερύνεια. Εσύ δεν νιώθεις τις Αρόδες να είναι ο τόπος σου, όπως εγώ νιώθω την Κερύνεια; Γιατί να ανεχόμαστε να ακούμε για αναχρονιστικές και βάρβαρες λύσεις;”.
Περίμενε ν’ ακούσει μιαν επιβεβαιωτική απάντηση από τον φίλο του. Περίμενε ο Λάκης να ακούσει ότι και ο φίλος του Erden ένιωθε όπως ένιωθε αυτός. Ο Erden όμως απάντησε ξερά: “Δεν γίνεται πια”!
Κουράγιο Κερύνεια...Κουράγιο Κύπρος...».?