Αντιπολίτευση κατώτερη των περιστάσεων

Οι ηγέτες της δεν αντελήφθησαν ακόμη πως προέχει η σωτηρία της πατρίδας και όχι οι προσωπικές ατζέντες και οι απώτερες βλέψεις
Είχαμε επανειλημμένα καλέσει τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συντονισθούν, να συνεργασθούν πάνω σε μία κοινή γραμμή, αλλά και σε κοινές κινήσεις, και να μη μεταβούν στη Γενεύη. Μόλις την περασμένη Δευτέρα, είχαμε τονίσει σε άρθρο μας, ότι μεταβαίνοντας εκεί δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να ακυρώσουν όσα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είχε σχεδιάσει, ούτε πιθανότητα υπήρχε να εισακούονται οι απόψεις τους. Η θέση τους, γράφαμε, είναι εδώ, στην Κύπρο και καλούνται να κινητοποιήσουν τον λαό κατά της λύσης-διάλυσης, η οποία προετοιμάζεται.
Δυστυχώς, είτε δεν έπεισαν τα επιχειρήματά μας, είτε οι ηγέτες του ενδιάμεσου χώρου έχουν τις δικές τους προσωπικές ατζέντες, οι οποίες τίθενται πάνω από τα συμφέροντα του λαού. Τελικά, αποδείχθηκε πως είχαμε δίκαιο στις θέσεις μας, αφού δύο τουλάχιστον εκ των ηγετών των κομμάτων της αντιπολίτευσης επέλεξαν τον δικό τους διαφορετικό δρόμο. Η Ελένη Θεοχάρους αποφάσισε να φύγει από τη Γενεύη και να επιστρέψει στην Κύπρο, ο Γιώργος Λιλλήκας αποφάσισε να συνοδεύσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Διάσκεψη και οι Νικόλας Παπαδόπουλος, Μαρίνος Σιζόπουλος και Γιώργος Περδίκης να μην παραστούν στη δεξίωση.
Πρόκειται για απαράδεκτες επιλογές, οι οποίες προκαλούν απογοήτευση και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα κόμματα που έχουν σωστές θέσεις, δεν είναι σε θέση να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να οδηγήσουν τον λαό στις σωστές κατευθύνσεις. Δείχνουν ηγέτες, οι οποίοι φάσκουν και αντιφάσκουν και αντί να ενώνουν τους πολίτες στην κοινή προσπάθεια απόκρουσης της καταστροφικής λύσης, τον διχάζουν.
Πρώτιστα, οι Μαρίνος Σιζόπουλος, η Ελένη Θεοχάρους και ο Γιώργος Περδίκης οι οποίοι απορρίπτουν τη διζωνική λύση, δεν είχαν καμία θέση στην ομάδα της Γενεύης. Ανεξάρτητα από το εάν το θέμα της διάσκεψης ήταν οι εγγυήσεις και η ασφάλεια, δεν πιστεύουμε πως η γενικότερη πολιτική Αναστασιάδη- ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, έχουσα ως επίκεντρο της λύσης που διαπραγματεύεται, πρέπει να ενισχύεται από την παρουσία των αντι-διζωνικών δυνάμεων.
Δεύτερον, εφόσον ο Νικόλας Παπαδόπουλος θεωρεί επικίνδυνο τον Πρόεδρο και την πολιτική του και δεν τον εμπιστεύεται, εφόσον ορθά κρίνει ότι ο Αναστασιάδης δεν λαμβάνει υπ' όψιν τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, δεν τις ενημερώνει και τις παραπλανεί, δεν είχε καμία θέση στο θέατρο που θα παιζόταν στη Γενεύη. Ήταν βέβαιο πως το ίδιο έργο θα παιζόταν, που παίζεται και στην Κύπρο.
Απογοητευτικότερη είναι η θέση του Γιώργου Λιλλήκα. Αποφάσισε να διαφοροποιεί από τις υπόλοιπες δυνάμεις του ενδιάμεσου χώρου και να παραστεί στη διάσκεψη.
Τι ήθελε να αποδείξει; Στη διάσκεψη δεν είχε κανένα ρόλο να διαδραματίσει. Δεν θα ήταν καν στην κερκίδα. Ούτε λόγο είχε. Ήθελε να αποδείξει ότι είναι ο ολιγότερο «απορριπτικός» από τους υπολοίπους; Ήθελε να δώσει διαπιστευτήρια στον Νίκο Αναστασιάδη ότι είναι ο περισσότερο υπεύθυνος από τους «ανευθύνους» του ενδιάμεσου χώρου; Έχει άλλες σκέψεις στο μυαλό του, πέραν της μαχητικής υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων; Αποφάσισε να τραβήξει τον δικό του δρόμο, αποστασιοποιούμενος από τους υπολοίπους;
Εμείς δεν γνωρίζουμε. Ο ίδιος πρέπει να προβληματισθεί και ο ίδιος πρέπει να γνωρίζει. Και γνωρίζουμε πως αντιλαμβάνεται πολύ καλά πως είναι σοφότερο να ακούει δίκαιες επικρίσεις από φίλους, παρά «μπράβο» και χειροκροτήματα από πολιτικούς αντιπάλους...
Η όλη κατάσταση που διαμορφώνεται στον ενδιάμεσο χώρο είναι απογοητευτική. Έχουμε επικρίνει σε διάφορες περιπτώσεις την ηγεσία των πολιτικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης για την αδυναμία τους ή την απροθυμία τους να συνεργασθούν σε ένα κοινό μέτωπο θέσεων, ενεργειών, κινητοποιήσεων του λαού, για την απόκρουση της επερχόμενης καταστροφής.

Δεν διαβλέπουμε να καταβάλλεται τέτοια προσπάθεια και δεν συνειδητοποιείται ότι αυτή τη στιγμή οι προσωπικές ατζέντες, οι κομματικές και προσωπικές φιλοδοξίες, και οι απώτερες βλέψεις πρέπει να τίθενται κάτω από την υψίστη προτεραιότητα που είναι η σωτηρία της πατρίδας. Και υπενθυμίζουμε εκ νέου, στους ηγέτες της αντιπολίτευσης.

Υπεύθυνοι για την καταστροφή που θα επέλθει, δεν είναι μόνο αυτοί που χαράσσουν την πολιτική της καταστροφής. Συνυπεύθυνοι είναι και εκείνοι που βλέπουν την καταστροφή να έρχεται και δεν πράττουν όσα επιβάλλεται να πράξουν, προκειμένου να την αποτρέψουν...