Παρά κακή λύση, καλύτερη η μη λύση...

Χαίρομεν, αφενός, διότι θέσεις τις οποίες διατύπωσαν επανειλημμένα η εφημερίδα αυτή και οι αρθρογράφοι της γίνονται αποδεκτές από πολλούς και, αφετέρου, διότι πολλοί διαπιστώνουν πλέον ότι μία κακή λύση είναι χειρότερη από τη μη λύση.
«Παρά κακή λύση, καλύτερη η μη λύση», έγραψε σε άρθρα του ο υπογράφων και περίπου το ίδιο ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Το σκεπτικό είναι και λογικό και ξεκάθαρο, έστω και αν φαίνεται ότι δεν μπορούν να το αντιληφθούν ο Πρόεδρος και οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Σε περίπτωση κακής λύσης... τετέλεσται. Και Κυπριακή Δημοκρατία και κυπριακός Ελληνισμός. Τα αποτελέσματα θα είναι μη αναστρέψιμα. Το κυπριακό κράτος δεν θα υπάρχει. Ο κυπριακός Ελληνισμός θα υποβιβαστεί σε κοινότητα. Η Τουρκία θα είναι η διαχειρίστρια της λύσης και οι Τουρκοκύπριοι, κάτω από το τυραννικό καθεστώς της Άγκυρας, θα αφανιστούν.

Το «τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος» θα αποτελέσει στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό προτεκτοράτο της Τουρκίας. Οι πολλές τερατώδεις πρόνοιες, οι πολλές αμφισημίες, οι συνεχείς νομικές και πολιτικές συγκρούσεις, συν οι παρεμβάσεις και οι προβοκάτσιες της Τουρκίας, δεν θα επιτρέψουν στο νέο κράτος να λειτουργήσει. Οι δύο χρεοκοπημένες κοινότητες δεν θα μπορέσουν να συντηρήσουν το τρικέφαλο τέρας που θα δημιουργηθεί.

Τρεις Κυβερνήσεις, τέσσερεις Βουλές, τρεις Δημόσιες Υπηρεσίες, τρεις Αστυνομίες. Ξένη επιχορήγηση δεν θα υπάρξει. Το κράτος θα μπει κάτω από το νέο Μνημόνιο. Το παραδέχεται, άλλωστε, πρόσφατη έκθεση της Ε.Ε., αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, στο έγγραφο που επέδωσε στον Μπαν Κι Μουν στο Νταβός.

Εάν οι τουρκικές εγγυήσεις συνεχιστούν, εάν παραμείνει στην Κύπρο έστω και ένας Τούρκος στρατιώτης και ο Πρόεδρος αποδεχθεί την εκ περιτροπής προεδρία, τότε η καταστροφή θα πάρει τη μορφή Αρμαγεδδώνα. Όσοι πρόσφυγες δεχθούν να επιστρέψουν σε περιοχές υπό τουρκική διοίκηση, θα βιώσουν συνθήκες τουρκοκρατίας και η ζωή τους θα καταστεί εφιαλτική.

Οι σφετεριστές των ελληνοκυπριακών περιουσιών δεν πρόκειται να παραδώσουν στους Ελληνοκυπρίους τις περιουσίες τους. Κανένα κράτος δεν θα διανοηθεί να θυσιάσει τα παιδιά του, προκειμένου να εκδιώξει τα τουρκικά στρατεύματα και κανένα κράτος, ή διεθνής οργανισμός, δεν θα μπορέσει να εμποδίσει την κατάρρευση της συμφωνίας. Και, μη υπαρχούσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο κυπριακός Ελληνισμός θα παραδοθεί στο έλεος της τουρκικής λαίλαπας.

Πέραν τούτων, με την Κύπρο ευρισκόμενη υπό την πλήρη κυριαρχία της Τουρκίας, η Ελλάδα, το Αιγαίο, η Θράκη θα είναι τα επόμενα θύματα. Το λεγόμενο τουρκικό συνιστών κράτος θα είναι το δόρυ της Τουρκίας στην περιοχή. Ένα δεύτερο τουρκικό κράτος, το οποίο θα χρησιμοποιεί η Τουρκία στα επόμενα επεκτατικά της σχέδια. Όταν τελειώσει με την Κύπρο, ξεκινούν νέες επεκτατικές περιπέτειες.
Εν ολίγοις, η λύση είναι το τέλος. Δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία σωτηρίας του κυπριακού Ελληνισμού. Η λύση θα είναι ο τελευταίος σταθμός πριν από την τουρκοποίηση.
Η κακή λύση δεν θα είναι επανένωση. Θα αποτελεί διχοτόμηση και, σε δεύτερο στάδιο, τουρκοποίηση. Η κακή λύση δεν θα είναι απελευθέρωση. Θα είναι απαρχή νέας τουρκοκρατίας. Μην ακούτε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων. Ωραιοποιούν μία Μικρασιατική Καταστροφή.
Η μη λύση συνεπάγεται πολλούς και μεγάλους κινδύνους. Αλλά με μία ικανή και διορατική ηγεσία, οι κίνδυνοι είναι διαχειρίσιμοι. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα συνεχίσει να υπάρχει και θα αποτελεί τη μεγάλη ασπίδα του κυπριακού Ελληνισμού. Δεν θα είναι εύκολο για την Τουρκία να προσαρτήσει ή να καταλάβει ευρωπαϊκό κράτος.
Αλλά, και σε περίπτωση αδιεξόδου, τη μεγάλη ευθύνη θα τη φέρουν οι σημερινοί διαχειριστές του εθνικού προβλήματος. Είναι με τη δική τους πολιτική που ο κυπριακός Ελληνισμός θα οδηγηθεί μεταξύ δύο κακών. Μεταξύ όμως δύο κακών, υπάρχει το χείριστον. Και αυτή θα είναι η κακή λύση. Η ωμή αλήθεια είναι ότι, στην περίπτωση της κακής λύσης, ο κυπριακός Ελληνισμός είναι εκ προοιμίου χαμένος, στην περίπτωση της μη λύσης, έχει ελπίδες επιβίωσης.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θεωρεί «δειλία» την αποφυγή ευκαιριών να επιτύχει βιώσιμη, λειτουργική και ευρωπαϊκή λύση. Αλλά δεν αποτελεί «γενναιότητα» να αποδέχεται εκτρωματικά και ρατσιστικά σχέδια λύσης, όπως εκείνο του Ανάν, ούτε να επιχειρεί να επαναφέρει εκείνα τα σχέδια τα οποία απέρριψε ο λαός με συντριπτική πλειοψηφία.
Δειλία δεν είναι να διαπραγματεύεσαι και να διεκδικείς. Δειλία είναι να παραχωρείς δικαιώματα και δίκαια του λαού σου, προτού καν τα απαιτήσει ο κατακτητής. Δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα από του να είσαι έτοιμος να υπογράψεις την όποια λύση, κάτω από τον παραλυτικό φόβο ότι εάν δεν υπογράψεις, τότε θα σε βρουν χειρότερα.

Και είναι καταγεγραμμένο από την ιστορία, ότι ο Νίκος Αναστασιάδης παραχώρησε διά της αποδοχής τού σχεδίου Ανάν, απαράγραπτα δικαιώματα του κυπριακού Ελληνισμού. Όπως καταγεγραμμένο είναι ότι μέσα σε τέσσερα χρόνια έχει παραχωρήσει επιπλέον δικαιώματα και έχει οδηγήσει το εθνικό θέμα μπροστά σε δύο κακά: Τουρκική λύση, ή καταστροφικό αδιέξοδο...