Η «θεομηνία» Αναστασιάδη - ΔΗΣΥ- ΑΚΕΛ

Ποιος θα υπογράψει τη λύση, η Κυπριακή Δημοκρατία ή η διζωνική Κύπρος;
Στις 27 Δεκεμβρίου, ο κατοχικός ηγέτης δήλωνε: «Κατά τις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη, θα βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων οι δύο πλευρές και μετά τις 12 Ιανουαρίου, θα παρακαθίσουν και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, ενώ αυτός που θα υπογράψει τη νέα κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο δεν θα είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά η συσταθείσα ομόσπονδη Κύπρος. Κανείς άλλος, εκτός των τριών εγγυητριών δυνάμεων, δεν θα βρίσκεται γύρω από το τραπέζι».

Αυτό είναι το σκηνικό που θα έχουμε στη Γενεύη. Στο γήπεδο θα βρίσκονται οι τρεις εγγυήτριες χώρες και οι δύο κοινότητες. Οι υπόλοιποι θα βρίσκονται στην κερκίδα και θα παρακολουθούν το «ματς». Απλοί θεατές. Δεν θα δικαιούνται καν να πατήσουν «γήπεδο».

Αυτό το σκηνικό έχει επιβεβαιωθεί από τον ίδιο τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Ευρωπαϊκή Ένωση και Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας θα βρίσκονται στην κερκίδα, στην «περιφέρεια», όπως είπε. Αν και εδώ προκύπτει και ένα θέμα όσον αφορά τη συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σε ερώτηση εάν θα παραστούν οι Ηνωμένες Πολιτείες στη Γενεύη, απάντησε αινιγματικά πως «κανένα ταξίδι δεν έχει προγραμματισθεί προς το παρόν».

Από τη δήλωση του Μουσταφά Ακιντζί, όμως, προκύπτει ένα ανησυχητικό στοιχείο. Η θέση ότι «αυτός που θα υπογράψει τη συμφωνία δεν θα είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά η συσταθείσα ομόσπονδη Κύπρος».

Αυτή η αναφορά πρέπει να εμβάλει σε προβληματισμό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τη διαπραγματευτική του ομάδα. Εφόσον το νέο κράτος θα αποτελείται από δύο συνιστώντα κρατίδια, η τουρκική πλευρά θα απαιτήσει, όπως η υπογραφή τεθεί από εκπροσώπους των δύο κρατιδίων. Του ελληνοκυπριακού και του τουρκοκυπριακού. Η Κυπριακή Δημοκρατία, με την υπογραφή της συμφωνίας θα θεωρείται θανούσα. Και την ευθύνη αναλαμβάνουν πλέον οι εκπρόσωποι των δύο κρατιδίων. Ο Νίκος Αναστασιάδης, ως Πρόεδρος της ομόσπονδης Κύπρου, και ο Μουσταφά Ακιντζί, ως Συμπρόεδρος.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η διαπραγματευτική του ομάδα, ας μη πιστεύουν πως θα διαπραγματεύονται με τους εαυτούς τους. Θα έχει και η τουρκική πλευρά τούς συνταγματολόγους της και τις νομικές γνωματεύσεις της. Και οφείλουν να μελετούν τις τουρκικές δηλώσεις, οι οποίες αποκαλύπτουν και τις πραγματικές προθέσεις των Τούρκων, ώστε να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν κάθε ενδεχόμενο.

Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ δήλωσε την Πέμπτη, μετά τη συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου, ότι «η πορεία που έχει αποφασίσει να ακολουθήσει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης φαίνεται να καλύπτει πλήρως νομικά τη δική μας πλευρά». Βεβαίως, η ηγεσία του ΑΚΕΛ είναι πάντοτε έτοιμη να στηρίξει ακόμη και τα μεγαλύτερα λάθη του Προέδρου ή να τα αποκρύψει. Για τούτο και απέφυγε να τοποθετηθεί έναντι των ολεθρίων σφαλμάτων του Προέδρου, στο δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου.

Οπωσδήποτε το Κυπριακό έχει και τη νομική πλευρά του. Όμως η τύχη του δεν θα κριθεί από τις νομικές γνωματεύσεις, αλλά από τους πολιτικούς χειρισμούς και την αποφασιστικότητα διεκδίκησης των δύο πλευρών. Και διαχρονικά, η ιστορία του Κυπριακού αποδεικνύει πως η ελληνοκυπριακή πλευρά, καμία διάθεση διεκδικητικότητας δεν επέδειξε. Αντίθετα, καταγράφονται συνεχείς υποχωρήσεις, και συνεχείς απέλπιδες προσπάθειες να δικαιολογηθούν αυτές οι υποχωρήσεις.

Οι φοβίες, ότι εάν διεκδικήσουμε τα δίκαιά μας θα θεωρηθεί από τα ξένα κέντρα ότι δεν επιθυμούμε λύση, η φιλοσοφία «είμαστε οι ηττημένοι ενός πολέμου και η προσπάθεια πρέπει να επικεντρώνεται στο να περισώσουμε ό,τι περισώζεται», υπήρξε ανέκαθεν το πρώτο στοιχείο στη διαπραγματευτική τακτική των Προέδρων μας. Η κατάσταση έχει καταστεί αφόρητη επί σημερινής συμμαχίας Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Ανέκαθεν υποχωρητικοί, ενδοτικοί, και φοιτητές μίας σχολής ψευδαισθήσεων, οι τρεις αυτές δυνάμεις, συνεργάζονται σήμερα και συναγωνίζονται ποιος θα προσφέρει περισσότερα στους Τουρκοκυπρίους, στην ουσία στην Τουρκία.

Η τριμερής συνεργασία Προεδρικού-ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ κατέστη θεομηνία για το εθνικό θέμα. Αφαίρεσε και τα ελάχιστα όπλα, που είχαν απομείνει στις διαπραγματευτικές δυνατότητες της πλευράς μας, και εστράφη προς μία νεοφανή, εξ Ουάσιγκτον εκπορευομένη θεωρία, «όλοι να εξέλθουν νικητές από τη λύση και κανένας ηττημένος». Εισβολέας, και θύμα, στην ίδια ζυγαριά.

Αλλά αυτή η φιλοσοφία δεν ευνοεί κανέναν άλλο, πέραν της Τουρκίας, η οποία έχει λάβει τα πάντα. Η ελληνοκυπριακή πλευρά, αντιθέτως, έχει δώσει τα πάντα και, σε μία διαδικασία win-win, καλείται να δώσει και πέραν των κόκκινων γραμμών της. Θα κόψει από τη σάρκα της και θα δώσει στην Τουρκία.

Πρόκειται για τακτική αυτοκτονίας. Και τούτο αποδεικνύεται από τις αυτοκτονικές παραχωρήσεις που έχει κάμει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, σε όλα σχεδόν τα κεφάλαια. Παραχωρήσεις, οι οποίες δεν φαίνεται να ικανοποιούν την τουρκική πλευρά, η οποία κατά τη συνήθη τακτική της, ζητεί συνεχώς περισσότερα.

Ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων που θα προκύψουν στη Γενεύη, η ληξιαρχική πράξη του θανάτου της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει καταγραφεί, η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της κατοχής είναι δεδομένη, και πλέον η Τουρκία επιστρέφει στην Κύπρο όχι ως παράνομος επιδρομέας και κατακτητής, αλλά ως νόμιμος επικυρίαρχος...