Ο Κοτζιάς είναι ο ήρωας και ο Αναστασιάδης ο ξεπουλητής;

Αθήνα και Λευκωσία έχουν τις ίδιες ευθύνες για το γεγονός ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα τουρκικής λύσης.

Αποδέχθηκαν και οι δύο την επικίνδυνη καραμέλα Τσαβούσογλου και, με τη λαθροβίωση του διαλόγου, οδηγούν είτε σε λύση τουρκικών προδιαγραφών είτε σε νέο ναυάγιο
Η Αθήνα δεν μπορεί να κρύβει τις ευθύνες της σε όσα διαδραματίζονται στο Κυπριακό και ο μεν Νίκος Κοτζιάς και ο Αλέξης Τσίπρας να προβάλλουν ως ήρωες, ενώ ο Νίκος Αναστασιάδης ως ξεπουλητής της Κύπρου. Οι ευθύνες των Αθηνών είναι σχεδόν οι ίδιες με τις ευθύνες του Νίκου Αναστασιάδη και, αν μεν επιτύχουν να κάμψουν την αδιαλλαξία της Τουρκίας και να απελευθερώσουν την Κύπρο από τον τουρκικό ζυγό, θα είναι ήρωες και απελευθερωτές, εάν όμως οδηγήσουν σε μία λύση τουρκικών προδιαγραφών, θα είναι καταδικασμένοι αιωνίως από την Ιστορία, ως συνεργοί στην απώλεια ακόμη μίας πατρίδας.

Η Αθήνα δεν νομιμοποιείται να περιορίζει τις ευθύνες της ώς εκεί που φθάνει η ανάμειξή της ως εγγυήτριας δύναμης και να εξαντλείται μόνο στην ακύρωση των επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας και της αποχώρησης του τουρκικού στρατού. Έχει ρόλο και λόγο να διαδραματίσει και στην απόκρουση διαιρετικών λύσεων, στη μορφή της λύσης και σε απόρριψη αποδοχής από την κυπριακή πλευρά, υπέρμετρων δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων, διά των οποίων η Τουρκία καθίσταται ο πραγματικός επικυρίαρχος της Κύπρου.

Δυστυχώς, όλες σχεδόν οι ελληνικές κυβερνήσεις, με εξαίρεση τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος απέρριψε το Μίνιμουμ Πρόγραμμα Κυπριανού-ΑΚΕΛ, κρύβουν τις ευθύνες τους κάτω από το σλόγκαν "Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται". Η Κύπρος είναι πολύ μικρά για να αποφασίζει έχοντας απέναντί της τη μεγάλη και επιδρομική Τουρκία και η Ελλάς, πέραν των εγγυητικών της δικαιωμάτων, έχει εθνικό χρέος να καθοδηγεί τη Λευκωσία προς σωστές αποφάσεις, να διαφωνεί με όσες περιέχουν το στίγμα μίας λύσης που συνεπάγεται τεράστιους κινδύνους για τον κυπριακό Ελληνισμό, αλλά και για την ίδια την Ελλάδα, και να επιτελεί τον εθνικό της ρόλο ως φυσική προστάτιδα του Ελληνισμού. Άλλωστε μία Κύπρος, υπό τουρκικό έλεγχο, και με τις τουρκικές αξιώσεις στο Αιγαίο και στη Θράκη, θα αποτελεί μέγα κίνδυνο για την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Ελλάδας...

Πριν από μερικές ημέρες, ο Νίκος Κοτζιάς επεσκέφθη την Άγκυρα και είχε συνομιλίες με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Ο πονηρός Τούρκος πρότεινε στον κ. Κοτζιά όπως Ελλάδα και Τουρκία συζητήσουν τα "δύσκολα θέματα" του Κυπριακού πριν από μία ενδεχόμενη επανέναρξη των συνομιλιών. Και ο κ. Κοτζιάς αποδέχθηκε και χαρακτήρισε ως "θετικό βήμα" την πρόταση.

Σε άρθρο μου στο Sigmalive, τόνισα ότι η πρόταση Τσαβούσογλου αποτελεί "επικίνδυνη καραμέλα", την οποία ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας αποδέχθηκε αβασάνιστα και χωρίς μελέτη. Υπέδειξα ότι η πρόταση συνιστά μεταφορά του Κυπριακού σε ελληνοτουρκικό διάλογο, όπως πάντοτε επεδίωκε η Τουρκία. Πλήρη παραγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού το Κυπριακό θα συζητείται χωρίς την παρουσία της, στις κλειστές ελληνοτουρκικές αίθουσες. Και, επιπλέον, υπογράμμιζα ότι, πέραν των εγγυήσεων και του στρατού, είναι δυνατόν η Τουρκία να συμπεριλάβει στη συζήτηση και "δύσκολα" κατά την αντίληψή της θέματα, τα οποία αφορούν άλλες πτυχές του Κυπριακού.

Στο άρθρο μου προέβλεπα ότι η πρόταση Τσαβούσογλου θα γινόταν αποδεκτή με "κουτρουμπέλες" από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, αφού συμβάλλει στη λαθροβίωση του διαλόγου, και προσφέρεται ως δέλεαρ στους δυσαρεστημένους θιασώτες της όποιας λύσης (προεκλογική περίοδος γαρ) να συνεχίσουν να έχουν αυταπάτες για μία λύση, έστω και κάκιστη.

Αν τελικά η πρόταση Τσαβούσογλου περάσει και Ελλάδα και Τουρκία ξεκινήσουν διαπραγμάτευση επί των "δυσκόλων θεμάτων", αυτομάτως η ελληνική Κυβέρνηση και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναλαμβάνουν εξ ημισείας την ευθύνη πρόκλησης ενός νέου αδιεξόδου, με τρισχειρότερες επιπτώσεις από αυτές που προκλήθηκαν από το αδιέξοδο στο Κραν Μοντανά. Στην περίπτωση αυτή, δεν θα είναι υπεύθυνος μόνο ο Νίκος Αναστασιάδης. Θα είναι συνυπεύθυνοι και ο Νίκος Κοτζιάς και η ελληνική Κυβέρνηση.

Θα αποδειχθεί εκ νέου ότι και η Λευκωσία και η Αθήνα δεν επιθυμούν πραγματικά δίκαιη και βιώσιμη λύση, αλλά μία λύση εκτρωματική, η οποία θα δικαιώνει τον ισχυρισμό ότι η Αθήνα θεωρεί το Κυπριακό "πονοκέφαλο", που πρέπει να σταματήσει, διά των παυσιπόνων, να ταλαιπωρεί, προσωρινά, ο δε Νίκος Αναστασιάδης θα επιβεβαιώσει ότι στόχος του είναι δώσει την όποια λύση, χωρίς να επιμετρά τις μετέπειτα καταστροφικές επιπτώσεις για τον κυπριακό Ελληνισμό.

Αυτήν τη στιγμή, και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη το σχέδιο Β της Τουρκίας, δεν υπάρχει η παραμικρή προοπτική επανέναρξης βιώσιμου διαλόγου. Εάν η Αθήνα και ο Νίκος Αναστασιάδης αποδεχθούν την έναρξη ενός νέου διαλόγου, στη βάση του παλιού, και στη βάση των συμφωνηθέντων "εκεί που μείναμε", η κατάληξη θα είναι είτε μία λύση τουρκικών προδιαγραφών είτε ένα νέο ναυάγιο. Και το Κυπριακό δεν αντέχει σε νέα ναυάγια. Στο Κραν Μοντανά τέλειωσε η "περίοδος χάριτος" στα συνεχή ναυάγια.

Η Τουρκία έχει κάθε λόγο να επιδιώκει ναυάγια, καθώς κάθε ναυάγιο οδηγεί το τουρκικό πλοίο εγγύτερα στην επίτευξη τών, από το 1956, επιδιωκόμενων στόχων της. Οι δικοί μας ανιστόρητοι, αδιάβαστοι και ενδοτικοί ηγέτες, καθοδηγούμενοι από αυταπάτες οδηγούν ακριβώς με τις πολιτικές τους, σε επανειλημμένα ναυάγια. Και μετά βρίσκουν καταφύγιο και άλλοθι, όπως νομίζουν, επικαλούμενοι την τουρκική αδιαλλαξία.

Ο Νίκος Αναστασιάδης είχε στη διάθεσή του πέντε χρόνια, να κάμψει την τουρκική αδιαλλαξία. Και αντί να την κάμψει, τη θέριεψε. Και αντί να ζητήσει συγγνώμη από τον κυπριακό Ελληνισμό και να αποσυρθεί στη σύνταξη, ζητεί άλλα πέντε χρόνια, για να κάμει τι; Να δώσει τη χαριστική βολή στην Κυπριακή Δημοκρατία και στον κυπριακό Ελληνισμό;

Τα ψέματα έχουν τελειώσει και για την Αθήνα και για τη Λευκωσία. Και για τον Κοτζιά και για τον Αναστασιάδη. Στον Κραν Μοντανά εγράφη το τέλος μίας πολιτικής Αθηνών-Λευκωσίας με στόχο το εξημέρωμα του θηρίου. Αυτό που επιβάλλεται είναι η χάραξη νέας πολιτικής, με στόχο την κάμψη της τουρκικής αδιαλλαξίας. Αν δεν γνωρίζουν, ή δεν μπορούν να εφαρμόσουν τέτοια πολιτική, ας αφήσουν σε άλλους αυτό το εθνικό καθήκον...