Να μην αναδιπλωθεί ο Αναστασιάδης, τραγικός ο Κυπριανού

Ανερμάτιστος και ευρισκόμενοςυπό πανικό, ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ στηρίζει τις δόλιες προθέσεις Ακιντζί
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης υπήρξε σωστός σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του ανύπαρκτου, στην ουσία, θέματος της απόφασης της Βουλής, το οποίο προσχηματικά, προσχεδιασμένα και για να εξυπηρετήσει δόλιους τουρκικούς στόχους, ανήγαγε σε κρίση ο κατοχικός ηγέτης. Υπήρξε σωστός και στην επιχειρηματολογία, την οποία ανέπτυξε κατά τη δήλωση που έκαμε, μετά την άτακτη φυγή του Ακιντζί από τις συνομιλίες. Ορθώς χαρακτήρισε την αποχώρηση προειλημμένη απόφαση, στοιχείο που καταρρίπτει τους ισχυρισμούς του ΑΚΕΛ και των ανανικών υπολειμμάτων, πως η απόφαση της Βουλής προκάλεσε την κρίση.

Αυτό που αναμένουμε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι να παραμείνει σταθερός στις θέσεις του και να μην ενδώσει -είτε σε πιέσεις του ΑΚΕΛ είτε σε πιέσεις έξωθεν, είτε ακόμη και στις δικές του αδυναμίες- να πράξει οτιδήποτε που να αποενοχοποιεί τον Ακιντζί και την όπισθεν αυτού ευρισκομένη Τουρκία. Θα μιλήσουμε ειλικρινά στον Πρόεδρο Αναστασιάδη: Οι συχνές αναδιπλώσεις του προκαλούν έλλειψη εμπιστοσύνης προς όσα εξαγγέλλει. Δεν επιθυμούμε να βρεθούμε και πάλιν ενώπιον μίας νέας αναδίπλωσης, την οποία θα ερμηνεύει ως «πράξη ευθύνης», προκειμένου να συνεχισθεί ο διάλογος.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης οφείλει να τερματίσει τη βεβαιότητα των Τούρκων ηγετών και των υποτελών τους, ότι είναι δεδομένος στην ικανοποίηση κάθε απαράδεκτης και σχιζοφρενούς αξίωσής τους. Αν και αυτήν τη φορά ικανοποιήσει τις αξιώσεις τους, θα έχει αποβάλει και το τελευταίο φύλλο συκής αξιοπρέπειας που απέμεινε στο κυπριακό κράτος...

Την ίδια στιγμή, ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ συμπεριφέρεται σαν μία τραγική φιγούρα, ευρισκομένη υπό πανικό. Πότε εντοπίζει το πρόβλημα στο ψήφισμα της Βουλής και στο ΕΛΑΜ. Πότε το προσδιορίζει ως απότοκο της βούλησης του Προέδρου Αναστασιάδη να επιδιώξει επανεκλογή στις προσεχείς προεδρικές εκλογές. Πότε ανακαλύπτει πως αποτελεί σχέδιο των «εθνικιστικών ομάδων» στις δύο πλευρές. Αλλά, «εθνικιστικές ομάδες» είναι ο Ντουρντουράν, ο Ιζτζιάν, οι «προοδευτικοί» Τουρκοκύπριοι εκπαιδευτικοί, ο Ταλάτ και το κόμμα του, οι οποίοι στηρίζουν τις υστερικές κινήσεις Ακιντζί; Ακόμη, μιλά για «πολιτική σχιζοφρένεια» να τιμούμε την Ένωση. Αλλά ουδέποτε μίλησε για «πολιτική σχιζοφρένεια» του Ακιντζί και του Ερντογάν να νομιμοποιήσουν τη διχοτόμηση μέσω της λύσης που επιδιώκουν.

Ο Άντρος Κυπριανού παρουσιάζει συμπτώματα ανερμάτιστου και πανικόβλητου ηγέτη. Αδυνατεί να συλλάβει, ή συλλαμβάνει και το αποκρύβει, πως πίσω από τις κινήσεις Ακιντζί κρύβονται πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας για εξυπηρέτηση ανομολόγητων στόχων της. Πίσω από τις φοβίες ενός ψηφίσματος κρύβεται η πρόθεση της Τουρκίας να προβάλει τον «ενωτικό κίνδυνο» ως συνηγορία στην αξίωσή της για συνέχιση των εγγυήσεών της και παραμονή των στρατευμάτων της στην Κύπρο.

Αλλά, και πέραν αυτού, ολόκληρος ηγέτης του δεύτερου σε δύναμη κόμματος της χώρας δεν είναι σε θέση να διανοηθεί πως με παρόμοιες συμπεριφορές, από πλευράς Τούρκων και Τουρκοκυπρίων ηγετών, δεν μπορεί να σταθεί ούτε λεπτό λύση; Τι θα γίνει αύριο, εάν ο Συμπρόεδρος της διζωνικής Κύπρου, με την υπόθαλψη της Τουρκίας, ξεκινήσει να δημιουργεί εκ του μη όντος θέματα για αποφάσεις της ελληνοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας; Ή επιχειρεί καθημερινά, ως «ισότιμος εταίρος», να επιβάλλει τι θα αποφασίσει η ελληνοκυπριακή πλευρά ή να ζητεί ακύρωση αποφάσεών της;

Τι θέλει, επιτέλους, ο Άντρος Κυπριανού; Θέλει στην πραγματικότητα την όποια λύση και Κύπρος πυρί μιχθήτω...

Απ' εκεί και πέρα, ποίο σκοπό εξυπηρετούν οι επαφές που προανήγγειλε, με τουρκοκυπριακά κόμματα;

Με τα ελληνοκυπριακά δεν συμφωνεί, τα αφορίζει και δεν επιθυμεί επαφές μαζί τους. Με τους συμμάχους του στα κατεχόμενα, τι θα επιχειρήσει; Ο Ακιντζί, ο Ταλάτ, ο Ιζτζιάν, ο Ντουρντουράν, έχουν συμφωνήσει και συνέπηξαν κοινό μέτωπο με τους Τουρκοκύπριους εθνικιστές-σοβινιστές, κατά του κυπριακού κράτους. Θέλει και ο Άντρος Κυπριανού να γίνει μέρος αυτού του «προοδευτικο-εθνικιστικού» μετώπου;

Το ΑΚΕΛ δεν φαίνεται πλέον να συμπεριλαμβάνεται στις ελληνοκυπριακές πολιτικές δυνάμεις. Αφού, τον τελευταίο καιρό, κάθε άλλο παρά υπεραμύνεται των ελληνοκυπριακών θέσεων. Καθημερινά, δολίως και υπούλως, παρουσιάζεται απολογητής απαράδεκτων θέσεων Τούρκων ηγετών, αποκρύβει ξεκάθαρες προθέσεις τους, ελαχιστοποιεί τις ευθύνες του Ακιντζί, ευλογεί απαράδεκτες αξιώσεις του και συνειδητά υποσκάπτει, υπονομεύει και αποδομεί την εθνική συνείδηση του Έλληνα Κυπρίου.

Πρωτοστατεί, το 1950, υπέρ της συλλογής υπογραφών για Ένωση με την Ελλάδα. Και σήμερα, ο Άντρος Κυπριανού αναφέρεται σε «πολιτική σχιζοφρένεια», λέγοντας πως από τότε πέρασαν εφτά δεκαετίες. Ε, και; Από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, από το Έπος του Σαράντα, από τον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα του ́55- ́59 πέρασαν αιώνες, δεκαετίες, χρόνοι πολλοί. Να διαγράψουμε όλη την ιστορία μας ως «ξεπερασμένη από τις δεκαετίες» και να παραμείνουμε προσηλωμένοι στη διζωνική συνομοσπονδία και στον μετασχηματισμό μας σε νεοκύπριους;