Το παναΰριν ετέλειωσε: Η Κυβέρνηση δεν μπορεί...

Πανάκριβα φάρμακα, διαλυμένη Δημόσια Υγεία και κρατικά νοσηλευτήρια-βασανιστήριο.

Τάσσος 2002: Το ΓεΣΥ δεν είναι οικονομικά βιώσιμο

Ο Κύπριος πολίτης πληρώνει τα φάρμακα σε τιμές Σουηδίας, Αυστρίας και Γαλλίας, καταγγέλλει ο Γενικός Ελεγκτής, σημειώνοντας πως η Κύπρος είναι η ακριβότερη χώρα ανάμεσα σε 10 χώρες στα 100 περισσότερα συνταγογραφημένα φάρμακα του ιδιωτικού τομέα. Ας μη βγει τώρα ο Υπουργός Υγείας, να μας πει ότι... ευθύνονται οι γιατροί και οι νοσηλευτές για την ακρίβεια των φαρμάκων. Ούτε να επαναλάβει το γνωστό κλαψιάρικο «επιχείρημα» ότι ευθύνονται οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Τελειώνει αυτό το ανεδαφικό επιχείρημα, καθώς τελειώνει και η θητεία της παρούσης αντιλαϊκής κυβέρνησης.

Με πομπώδεις εξαγγελίες, για μείωση της τιμής των φαρμάκων, η παρούσα Κυβέρνηση προσφέρει στην ουσία λόγια του αέρα. Προσωπικά έχω διαπιστώσει ότι τα περισσότερα φάρμακα είτε παραμένουν στις ίδιες περίπου υψηλές τιμές, είτε κατέστησαν ακόμη ακριβότερα, είτε έχουν μειωθεί σε βαθμό κοροϊδίας. Είναι επίσης γνωστότατο, ότι όλο και περισσότεροι Ελληνοκύπριοι μεταβαίνουν στα κατεχόμενα για να αγοράσουν τα φάρμακά τους, σε αισθητά χαμηλότερες τιμές. Φάρμακο το οποίο πωλείται εδώ 27 ευρώ, στα κατεχόμενα διατίθεται προς πέντε ευρώ. Ας διεξαγάγει έρευνα το Υπουργείο Υγείας, για να διαπιστώσει την αλήθεια...

Η κυβέρνηση Αναστασιάδη έχει, όχι απλώς διαλύσει τον τομέα Δημόσια Υγεία, αλλά τον κατέστησε ερείπια, σε βαθμό που πολύ δύσκολα θα τον αναστηλώσει η επόμενη κυβέρνηση. Και ο τομέας Δημόσια Υγεία είναι η βιτρίνα του Κοινωνικού Κράτους. Η Κυβέρνηση έχει καταντήσει τον τομέα Υγείας να μη διαφέρει και πολύ από τα ισχύοντα στη χώρα του Αφγανιστάν. Τα δημόσια νοσηλευτήρια κατέρρευσαν, κατέστη βασανιστήριο η αναμονή στα Τμήματα Πρώτων Βοηθειών, κλινικές παραμένουν χωρίς ιατρούς, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό ξεπέρασε τα όρια αντοχής του, τα νοσοκομεία της υπαίθρου δεν λειτουργούν και οι κάτοικοί τους, ως επί το πλείστον τρίτης ηλικίας, πρέπει να διανύσουν ολόκληρες αποστάσεις για να τύχουν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Η Κυβέρνηση άφησε στους ασθενείς δύο επιλογές: Αν δεν έχουν εισόδημα να πεθάνουν στην ψάθα, ή, αν έχουν, να πληρώσουν πανάκριβα την αποθεραπεία τους στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια.

Ανίκανη και ανήμπορη να δώσει λύσεις η κυβέρνηση παίζει επικοινωνιακά παιγνίδια με το ΓεΣΥ, και γενικά με την υγεία του πολίτη. Πότε επικαλείται τους προηγούμενους που δεν μπόρεσαν να δώσουν λύσεις, ωσάν και επειδή οι προηγούμενοι απέτυχαν, ο κανόνας απαιτεί να αποτύχουν και οι σημερινοί διάδοχοί τους! Άλλοτε φορτώνει την ευθύνη σε όλους τους άλλους, εκτός από τον εαυτό της.

Προσφέρονται ως εξιλαστήρια θύματα οι ιατροί και οι νοσηλευτές. Αλλά λησμονεί ο σημερινός Υπουργός Υγείας ότι ο προϊστάμενός του υπέκυψε στις αξιώσεις της ΠΑΣΥΔΥ και σταμάτησε καθ' οδόν νομοσχέδια του προκατόχου του, για την αυτονόμηση των νοσοκομείων. Υπήρξε και αυτός ένας λόγος για τον οποίο παραιτήθηκε ο Φίλιππος Πατσαλή.

«Το παναΰριν ετέλειωσε», φωνάζει ο Γιώργος Παμπορίδης. Βεβαίως ετέλειωσε. Αλλά όχι όπως το εννοεί ο ίδιος. Η «παναϋρκώτικη πολιτική» της Κυβέρνησης στον τομέα της Υγείας έχει πάρει εδώ και πολύ καιρό τέλος. Τα δημόσια νοσηλευτήρια δεν τα διέλυσαν οι ιατροί και οι νοσηλευτές. Τα διέλυσε η κυβερνητική πολιτική.

Όταν περικόπτει δαπάνες, όταν εδώ και χρόνια διαπιστώνει πως οι ιατροί φεύγουν μαζικά από τα νοσοκομεία επειδή δεν αντέχουν πλέον την πίεση και τις περικοπές, και καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα για να εύρουν την ηρεμία τους και τους κατάλληλους όρους εργασίας, αλλά αναλίσκεται ακόμη σε εξεύρεση ιατρών, τότε ποιο πρόγραμμα έχει και σε ποια έγκαιρα προληπτικά μέτρα προχώρησε;

Όταν επί χρόνια αρνείτο στους νοσηλευτές να τους εντάξει σε κλίμακα ανάλογη των προσόντων και των πτυχίων τους, και μόλις πρόσφατα αποδέχθηκε το αίτημά τους -και αυτό λόγω προεκλογικών σκοπιμοτήτων του Προέδρου- τότε πώς μπορεί να μιλά για ευθύνες άλλων;

Υπέστην, προσωπικά, το μαρτύριο της αναμονής στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, εξ αφορμής μεταφοράς εκεί συγγενικού μου προσώπου. Μεταφέρθηκε στις 8 το βράδυ στο Τμήμα Πρώτων Βοηθειών, και χρειάστηκε να ξημερώσει σχεδόν η επόμενη μέρα για να φύγω από το νοσοκομείο. Ατελείωτη αναμονή στον προθάλαμο, μέχρι να μεταφερθεί προς εξέταση.

Ατελείωτη αναμονή μέχρι να έλθει ιατρός να την εξετάσει. Και ατελείωτη αναμονή μέχρι να εξευρεθεί κλίνη για να μεταφερθεί σε θάλαμο παρακολούθησης. Είμαι μάρτυρας της αφόρητης πίεσης με την οποία εργάζονται ιατροί και νοσηλευτές. Της τεράστιας έλλειψης προσωπικού. Και του αγώνα του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού να αντεπεξέλθει και να επιτελέσει το έργο του.

Η Κυβέρνηση κατέστησε τα δημόσια νοσηλευτήρια βασανιστήριο για τους ασθενείς πολίτες της. Παίζει με το ΓεΣΥ και την υγεία των ανθρώπων. Και ενώ υπάρχει δήλωση από το 2002 του Τάσσου Παπαδόπουλου, ότι το ΓεΣΥ δεν είναι οικονομικά βιώσιμο, η οποία επιβεβαιώνεται σήμερα, εντούτοις υπόσχεται στον λαό ΓεΣΥ. Αλλά, εάν οι δικές της μελέτες καταρρίπτουν αυτή την εκδοχή και εφόσον κρίνει ότι μπορεί να εφαρμοσθεί, γιατί δεν το προχωρεί;

Γιατί πελαγοδρομεί μεταξύ πολυασφαλιστικού και μονοασφαλιστικού; Ή εάν, πάλιν, διαβλέπει ότι η εφαρμογή του θα καθυστερήσει, γιατί δεν προχωρεί σε ενδιάμεσες λύσεις; Γιατί αφήνει τον πολίτη να διέρχεται ώρες πρωτοφανούς δοκιμασίας και ταλαιπωρίας στα κρατικά νοσηλευτήρια, και να θέτει σε μεγάλο κίνδυνο την υγεία του;

Τι έχει στο πρόγραμμά της, εάν βεβαίως έχει πρόγραμμα;