Το ΑΚΕΛ ευαγγελίζεται απλώς το παρελθόν...

Έχασε επαφή με το νέο και κατέστη η Δεξιά της Αριστεράς

Το Πολιτικό Γραφείο του ΑΚΕΛ, στη συνεδρία του της περασμένης Πέμπτης, διέγραψε ως ακολούθως τις αρχές πολιτικής μέσα στις οποίες ο υποψήφιός του θα διεκδικήσει την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, στις προσεχείς εκλογές:

1. Προσήλωση στη λύση της δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας.

2. Αντικατάσταση της σημερινής κοινωνικο-οικονομικής πολιτικής με μία φιλολαϊκή πολιτική, η οποία θα ενισχύει το κοινωνικό κράτος.

3. Προοδευτική μεταρρύθμιση του κράτους και προώθηση χρηστής διοίκησης.

4. Πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς.

Υπό το φως όλων αυτών των αποφασισθέντων αρχών, μπορεί ο καθένας να προχωρήσει στα ανάλογα συμπεράσματα.

Συγκεκριμένα: Στο εθνικό θέμα, το ΑΚΕΛ υπόσχεται στον λαό συνέχιση της ίδιας πολιτικής Χριστόφια-Αναστασιάδη και Άντρου Κυπριανού-Αβέρωφ Νεοφύτου.

Μίας απολιθωμένης, δηλαδή, πολιτικής, η οποία ακολουθείται εδώ και 42 χρόνια, τίποτε δεν απέφερε, παρά μόνο οδήγησε σε νέες υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, σε συνεχή αδιέξοδα, στο σχέδιο Ανάν και σήμερα ένα βήμα πριν από την τουρκική λύση.

Στο θέμα της οικονομίας, η «φιλολαϊκή πολιτική» που επαγγέλλεται το ΑΚΕΛ αποτελεί επανάληψη της πολιτικής της προηγούμενης διακυβέρνησής του, διά της οποίας το κυπριακό κράτος οδηγήθηκε ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία, αιχμαλωτίστηκε στο βάρβαρο Μνημόνιο της Τρόικας, διέλυσε το κοινωνικό κράτος και δημιούργησε όλα τα δεινά τα οποία βιώνει σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Δεν επεξηγεί το ΑΚΕΛ τι σημαίνει και πώς θα εφαρμοστεί η «προοδευτική μεταρρύθμιση» και πώς θα προωθηθεί η χρηστή διοίκηση. Με την αντικατάσταση της «γαλάζιας» κομματοκρατίας με την «κόκκινη κομματοκρατία»; Με τον διορισμό ημετέρων σε όλες τις βαθμίδες της Πολιτείας, και την αιχμαλωσία της κοινωνίας και των θεσμών στο νέο κατεστημένο;

Πώς το ΑΚΕΛ θα πατάξει τη διαπλοκή και τη διαφθορά, όταν κομματικά στελέχη του και δημοτικοί σύμβουλοί του βρίσκονται στις φυλακές και κατά παραδοχήν του Γ.Γ. του, «η διαφθορά άγγιξε και το κόμμα μας»; Πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς μπορούν να επιφέρουν μόνο αδιάφθοροι.

Είναι, συνεπώς, έκδηλο πως το ΑΚΕΛ δεν έχει να προσφέρει τίποτε το καινούργιο και το υγιές στον λαό και στο κράτος, εάν αναλάβει την εξουσία. Υπόσχεται μόνο συνέχιση μίας αρτιοσκληρωμένης πολιτικής στο εθνικό θέμα, και μία επανάληψη των πολιτικών της περιόδου 2008-2013. Δεν υπάρχει νέο όραμα, δεν υπάρχει δυναμισμός, δεν υπάρχει γενναία παραδοχή εγκληματικών λαθών.

Παρατηρείται κόπωση, πεισματική προσκόλληση στο παρελθόν, έλλειψη ικανών στελεχών, αποστασιοποίηση μεγάλων μαζών. Για να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους, το ΑΚΕΛ απλώς φορεί τη φανέλα μεγάλης ομάδας του παρελθόντος, χωρίς να κατανοεί ότι σήμερα απέκτησε DNA μικρομεσαίας. Έχασε την επαφή με τη νέα γενιά και την προτέρα ισχυρή σύνδεση με την κοινωνία. Διερράγη η επικοινωνία με τις μάζες του.

Δεν υποτιμούμε τις δυνατότητές του. Επισημαίνουμε απλώς τις αδυναμίες του και την ανικανότητα της ηγεσίας του να συμβαδίσει με την εποχή της και ακόμη να υπερφαλαγγίσει την εποχή της. Κάποτε ο κομμουνισμός κατέρρεε διεθνώς και το ΑΚΕΛ προέλαυνε στην Κύπρο.

Αποδεικτικό στοιχείο ότι η σύνδεσή του με την κοινωνία και η διείσδυση στις κεντρώες μάζες τού προσέθεταν λάμψη και ισχύ. Σήμερα τούτο εξέλιπε και αποδεικνύεται άλλωστε και από τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση των ποσοστών του. Η άνοδος στην εξουσία απετέλεσε μπούμερανγκ και η συμβίωση με το παλιό και η απόρριψη των νέων πραγματικοτήτων απέβη μοιραία.

Το ΑΚΕΛ σήμερα κατέστη ο Δημοκρατικός Συναγερμός των μεταπραξικοπηματικών χρόνων. Όταν κανένα κόμμα δεν ήθελε να συνεργαστεί με την αμαρτωλή Δεξιά. Αλλά τότε ο ΔΗΣΥ αναζήτησε και εντόπισε νέα οράματα, προσείλκυσε νέους, είχε χαρισματική ηγεσία και χαρισματικά στελέχη, ανέδιδε δυναμισμό και ευαγγελιζόταν αρχές, και υποσχόταν μία νέα, προσαρμοσμένη στην εποχή, διακυβέρνηση.

Έπειθε. Και παρά την πολιτική μοναξιά πολλών χρόνων επεβίωσε, και έστω και αν χρειάστηκε πολύς χρόνος να δικαιωθεί, δικαιώθηκε το 1993 με τη δεκαετή διακυβέρνηση Κληρίδη. Το ΑΚΕΛ δεν διαθέτει αυτά τα οποία διέθετε ο Δημοκρατικός Συναγερμός. Διέρρηξε τις σχέσεις με τον Κεντρώο χώρο και τις πολιτικές δυνάμεις που τον εκπροσωπούν, και αντιμετωπίζεται πλέον σαν η Δεξιά της Αριστεράς.

Ο κύκλος της διακυβέρνησης έχει κλείσει για το ΑΚΕΛ. Δεν έχει συμμάχους και κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να του χαρίσει δεκανίκια να ξανακυβερνήσει. Αποτελεί τον αδύναμο κρίκο των προεδρικών εκλογών. Κανένας «τρίτος» με πολιτική αξιοπρέπεια και απαλλαγμένος μωροφιλοδοξιών δεν νομίζουμε ότι θα θελήσει να φορτωθεί τον σταυρό των πολιτικών αμαρτιών και λαθών του Δημήτρη Χριστόφια και Άντρου Κυπριανού, και να πορευθεί τον πολιτικό Γολγοθά.

Το ΑΚΕΛ χρειάζεται νέα ηγεσία, νέο όραμα, νέα φιλοσοφία στο εθνικό θέμα, προσαρμογή στις συνθήκες και στα δεδομένα της εποχής. Χρειάζεται απαλλαγή από το παλιό και συγχρονισμό με το νέο.

Η παρουσία του στο πολιτικό σύστημα είναι επιβαλλόμενη. Προσθέτει πλουραλισμό και αποτελεί αποκούμπι μεγάλης μερίδας του λαού. Αλλά όχι πλέον με τη σημερινή μορφή του, και με τις σημερινές φιλοσοφίες του. Αυτά πλέον είναι ξεπερασμένα για τον μέσο άνθρωπο...