Ο Άντρος σιωπά ενόχως και απαντά απειλώντας...

Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, φιλοξενούμενος χθες στο «Πρωτοσέλιδο» του ΣΙΓΜΑ, προέβη σε απρόκλητη, αναίτια και ανιστόρητη επίθεση κατά της «Σημερινής», για την κριτική που ασκεί κατά της πολιτικής του ΑΚΕΛ. Μίλησε για «ακατονόμαστα» που γράφονται από την εφημερίδα, παρέπεμψε σε «ρητορική μίσους» και απείλησε ευθέως με λήψη νομικών μέτρων, επειδή, όπως ανέφερε, «η καλλιέργεια μίσους είναι παράνομη στον τόπο μας και ο καθένας θα πρέπει να το λάβει υπ' όψιν του αυτό το πράγμα».

Αναφέρουμε, επί λέξει, όσα ο κ. Κυπριανού είπε στο «Πρωτοσέλιδο»:

«Σήμερα θα απαντήσουμε με επιχειρήματα σε όλα εκείνα τα ακατονόμαστα τα οποία λέγονται από πολιτικά κόμματα και γράφονται από την εφημερίδα του Συγκροτήματός σας (...) Δεν θέλω να μπω σε αυτήν τη συζήτηση, γιατί δεν είναι μόνο αυτά που γράφονται. Δικαίωμα του καθενός. Σέβομαι το δικαίωμα του καθενός να υπηρετεί τη Δημοκρατία, αλλά ξέρετε, έχουμε και νομοθεσίες και η ρητορική του μίσους, της καλλιέργειας του φανατισμού είναι παράνομη στον τόπο μας και ο καθένας θα πρέπει να λάβει υπ' όψιν του αυτό το πράγμα. Όχι τυχαία, αλλά γιατί δεν θέλουμε να βιώσουμε φαινόμενα του παρελθόντος».

Βεβαίως, όποιος σέβεται την αντίθετη άποψη, όποιος υπηρετεί τη Δημοκρατία, πρέπει να έχει το σθένος να υπομένει και την πιο σκληρή κριτική. Μόνο όσοι πολιτικοί δεν έχουν αυτό το σθένος και δεν ανέχονται την αντίθετη άποψη καταφεύγουν σε απειλές λήψης μέτρων εναντίον όσων τους υποβάλλουν σε κριτική.

Ο κ. Άντρος Κυπριανού, προφανώς, δεν γνωρίζει την ιστορία της «Σημερινής». Θα του υπενθυμίσουμε ότι η «Σημερινή» και ο ιδρυτής της αντιμετώπισαν επιθέσεις, απειλές και διώξεις από πολύ ισχυρότερους του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ και δεν φιμώθηκαν. Η πολιτική που στηρίζει αυτή η εφημερίδα είναι διαχρονική και στηρίζεται, αποκλειστικά και μόνο, στην υπεράσπιση των δικαίων του κυπριακού Ελληνισμού, στην αποτροπή τουρκοποίησης του τόπου, στην απόκρουση κάθε λύσης η οποία οδηγεί στη διάλυση του κυπριακού κράτους, σε κάθε προσπάθεια αφελληνισμού και παράδοσης σε μία ξενόφερτη αντίληψη εμπέδωσης νεοκυπριακής συνείδησης.

Εάν με αυτά διαφωνεί ο κ. Κυπριανού, έχει κάθε δικαίωμα να αντιτάξει τις δικές του αντιλήψεις. Όχι να διαστρεβλώνει, όχι να απειλεί. Και πρέπει να ενθυμείται ότι σε αυτό το Συγκρότημα, σε αυτή την εφημερίδα, πάντοτε το ΑΚΕΛ εύρισκε φιλοξενία και καταφύγιο να υπερασπισθεί θέσεις του, να πει τον πόνο του και να εκφέρει τον πολιτικό του λόγο. Η προσήλωσή μας στη δημοκρατία και στο δικαίωμα του καθενός να διατυπώνει απόψεις, ακόμη και αντίθετες από τις δικές μας, υπήρξε πάντοτε κανόνας ζωής και πολιτικής.

Ναι, στο θέμα της πολιτικής που ακολουθεί το ΑΚΕΛ στο εθνικό θέμα, στην όλη φιλοσοφία που χαρακτηρίζει αυτή την πολιτική, στις ψευδαισθήσεις και στην άκρατη προσήλωση σε κομματικές θέσεις, στις όλες ενέργειες που η ηγεσία του ΑΚΕΛ προχώρησε, ιδιαίτερα μετά την απόφαση της Βουλής για το ενωτικό δημοψήφισμα, υπήρξαμε αυστηροί, ακόμη και σκληροί στην κριτική μας. Απολογούμεθα. Όχι για το ύφος της κριτικής μας, αλλά για το γεγονός ότι -εν όψει του εγκλήματος που διαπράττεται και ενόψει μίας λύσης η οποία θα σημάνει το τέλος του κυπριακού Ελληνισμού στη γη του- οφείλαμε να είμαστε ακόμη πιο αυστηροί και σκληροί.

Ο Άντρος Κυπριανού δικαιούται να αγνοεί την ιστορία του Κυπριακού, δικαιούται να μην έχει ορθή αντίληψη της ιστορίας του αντιπάλου, δικαιούται να μη γνωρίζει την ιστορία της «Σημερινής», αλλά δεν δικαιούται να μη γνωρίζει την ιστορία του κόμματός του.

Όφειλε να γνωρίζει ότι το ΑΚΕΛ υπήρξε πρωτοπόρο στο Ενωτικό Δημοψήφισμα. Υποστήριξε μετά πάθους την Ένωση. Η υπογραφή του Εζεκία Παπαϊωάννου περιλαμβάνεται μεταξύ των πρώτων στο Δημοψήφισμα. Το ΑΚΕΛ παρότρυνε και Τουρκοκυπρίους να συμμετάσχουν στο Δημοψήφισμα. Σήμερα, γιατί το αφορίζει; Γιατί ασκεί ρητορική μίσους εναντίον όσων υποστηρίζουν ότι η ιστορία δεν μπορεί να διαγράφεται; Γιατί δεν αναγνωρίζει πως, με το όραμα της Ένωσης, ολόκληρος λαός ξεσηκώθηκε κατά των αποικιοκρατών; Γιατί δεν σέβεται τις θυσίες όλων εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για να πραγματοποιηθεί αυτό το όραμα; Γιατί θέλει να ξεγράψει μία λαμπρή σελίδα του κυπριακού Ελληνισμού, χάριν ενός ψεύτικου κατασκευασμένου οράματος νεοκυπριακής συνείδησης;

Η κριτική μας δεν στηρίζεται σε νεφελώδη κατασκευάσματα της φαντασίας μας. Στηρίζεται στις πράξεις του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ.

Ερωτήσαμε επανειλημμένα τον Άντρο Κυπριανού και δεν ελάβαμε απάντηση:

*Γιατί, αντί να διαβουλεύεται με τις ελληνοκυπριακές πολιτικές δυνάμεις, επέλεξε να περιέρχεται τα κατεχόμενα και να διαβουλεύεται με πολιτικές δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων, οι οποίες υποστήριξαν την αποχώρηση του κατοχικού ηγέτη από τις συνομιλίες;

*Γιατί, εν κρυπτώ και παραβύστω, συναντήθηκε με τον κατοχικό ηγέτη στα κατεχόμενα και για να συζητήσουν τι; Πού έγινε η συνάντηση;

*Γιατί πρόσφερε κάλυψη στον κατοχικό ηγέτη και απέδωσε ευθύνες στη Βουλή του κράτους, για την προσχεδιασμένη και προειλημμένη απόφασή του να ανατινάξει τις συνομιλίες;

*Γιατί κατέστησε το ΑΚΕΛ ουραγό του Ακιντζί και συνεργάστηκε με τον ΔΗΣΥ, με στόχο την άμεση εφαρμογή των εντολών του;

*Πώς αναμένει διεθνή στήριξη στις ελληνοκυπριακές θέσεις και καταδίκη των τουρκικών ενεργειών, όταν, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, εδώ και στο εξωτερικό, αποδίδει πρώτη ευθύνη στην ελληνοκυπριακή πλευρά για την κρίση που δημιουργήθηκε;

Έως εδώ επί του παρόντος. Διότι, από την εν γένει πολιτική του ΑΚΕΛ που άσκησε από το 1974 ώς σήμερα, προκύπτουν άλλα τεράστια ερωτήματα, τα οποία ουδέποτε ο Άντρος Κυπριανού απάντησε. Θα του τα υπενθυμίσουμε, συντόμως...

Υ.Γ. Ακατονόμαστος, σύμφωνα με τον Γ. Μπαμπινιώτη, είναι ο απρεπής, ο αποκρουστικός, ο τρομερός, ο αισχρός, ο επονείδιστος, ο αχαρακτήριστος.