Κηλίδα για τις δύο ηγεσίες τα εύσημα του Ακιντζί

Οι ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ έλαβαν, ελάχιστα λεπτά μετά την έγκριση της πρότασης νόμου από τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες, τα εύσημα από τον κατοχικό ηγέτη. Ο Μουσταφά Ακιντζί εξέφρασε ικανοποίηση γιατί ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ «έκαμαν βήμα προς την κατεύθυνση διόρθωσης του λάθους». Και όταν ελληνοκυπριακά κόμματα λαμβάνουν εύσημα από τον κατοχικό ηγέτη, ασφαλώς τα εύσημα δεν μπορούν να κρίνονται ως παράσημα ανδρείας από τον Αβέρωφ Νεοφύτου και τον Άντρο Κυπριανού. Κρίνονται ως κηλίδα στην πολιτική ιστορία των δύο ανδρών. Αυτό απαίτησε να κάμουν ο εγκάθετος, αυτό έκαμαν.

Το πόσο πατριώτης φωνάζει ότι είναι ο καθένας, δεν κρίνεται από τους λόγους του. Κρίνεται από τις πράξεις και τις πολιτικές του. Δεν αφαιρούμε πατριωτισμό από τον Αβέρωφ Νεοφύτου και τον Άντρο Κυπριανού. Διακρίνουμε όμως ενδοτισμό στις πολιτικές τους. Με όσα πατριωτικά κίνητρα προσπαθούν να ωραιοποιήσουν αυτές τις πολιτικές. Διακρίνουμε μία φιλοσοφία πως όσα περισσότερα προσφέρουν στον κατακτητή, τόση μεγαλύτερη «μεγαλοψυχία» θα επιδείξει. Τεράστιο λάθος και απίστευτη πολιτική ψευδαίσθηση.

Εάν αύριο αυτή η πολιτική καταλήξει σε συμφορές για τον κυπριακό Ελληνισμό, αυτό οπωσδήποτε θα βαρύνει τις ηγεσίες των δύο κομμάτων, ως ηγεσίες με ελλιπή πατριωτισμό. Διότι είχαν προειδοποιηθεί επανειλημμένως πού οδηγούσαν οι πολιτικές τους. Και ένας πατριώτης και υπεύθυνος πολιτικός, προτού χαράξει πολιτική, μελετά σωστά και διαβλέπει και πού θα καταλήξει η πολιτική που χάραξε. Δεν ακολουθεί απλώς διαχρονικές κομματικές πολιτικές. Εφόσον διαβλέπει ότι οι πολιτικές εκείνες δεν απέδωσαν και απέβησαν ολέθριες για τον τόπο, αν είναι ηγέτης με όραμα, ανάστημα και ανοικτά μυαλά, τις εγκαταλείπει και χαράσσει νέες.

Αυτά, ως νέα προειδοποίηση προς τους δύο ηγέτες. Διότι αν συνεχίσουν τις χρεοκοπημένες πολιτικές των κομμάτων τους, όπως πράττουν σήμερα, εάν συνεχίσουν να αποκαλούν «επανένωση» και «απαλλαγή από την κατοχή» μία λύση με τις προδιαγραφές που συζητείται σήμερα και δεν εννοούν να αντιληφθούν ότι η λεγόμενη επανένωση που ευαγγελίζονται θα καταστεί στην πραγματικότητα νομιμοποίηση της διχοτόμησης, και υπαγωγή στην επικυριαρχία της Τουρκίας, νέα εποχή νομιμοποιημένης πλέον τουρκικής κατοχής, τότε πια να είναι έτοιμοι να τους αμφισβητηθεί ο πατριωτισμός.

Τα ίδια και σε πολλαπλάσιο βαθμό ισχύουν και για τον Νίκο Αναστασιάδη.

Και για τους τρεις αυτούς ηγέτες δεν μπορεί να ισχύσει το καταφύγιο του κάθε κατεργάρη, ότι «φταίει η τουρκική αδιαλλαξία». Διότι η τουρκική αδιαλλαξία και οι στόχοι της Τουρκίας είναι αποδεδειγμένοι πέραν του μισού αιώνα. Και όσοι πολιτικοί ηγέτες τους αγνοούν, ή τους προσπερνούν, ή τους παραγράφουν, τότε είτε είναι ηγέτες χωρίς κόκκο πολιτικής αντίληψης και με ελλείμματα πατριωτισμού στην πολιτική που ασκούν.

Πρέπει να προσεχθεί και τούτο. Ο Ακιντζί μιλά για «βήμα» που έγινε, όχι για ικανοποίηση των απαιτήσεών του. Είναι προφανές, ότι δοκίμασε την ανθεκτικότητα των ηγετών των δύο μεγάλων κομμάτων, αντελήφθη ότι υπολείπεται αποφασιστικότητας, και ετοιμάζεται να προχωρήσει και σε περαιτέρω «βήματα». Θα απαιτήσει περισσότερα από τον Αβέρωφ Νεοφύτου και τον Άντρο Κυπριανού.

Εδώ και 43 χρόνια τι πράττει η Τουρκία; Αυτό ακριβώς που πράττει σήμερα. Απαιτεί και λαμβάνει. Και αφού λάβει, απαιτεί περισσότερα. Και θα απαιτήσει αύριο περισσότερα από τους ηγέτες των δύο κομμάτων. Αφού είναι τόσο δεκτικοί στις απαιτήσεις του, θα είναι το ίδιο δεκτικοί και στους νέους όρους του. Το θέμα είναι να μην ξεκινήσει κανείς να ικανοποιεί όρους του κατακτητή. Όταν γίνει η αρχή, τίποτε πλέον δεν μπορεί να τους επαναφέρει σε σωστή πορεία.

Ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Άντρος Κυπριανού είναι πλέον όμηροι των πολιτικών τους. Όμηροι των ικανοποιήσεων των όρων του Ακιντζί. Γνωρίζουν πού θα σταματήσουν; Ελπίζουμε, ναι. Εφόσον, όμως, συνεχίσουν τις ίδιες πολιτικές, δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσουν πουθενά. Εάν αφυπνισθούν και αντιληφθούν πού οδηγούν τα «βήματα» ικανοποίησης των αξιώσεων της Τουρκίας, τότε υπάρχει ελπίδα για τους ιδίους και τον τόπο. Εάν όχι, τότε εξαγνισμός των δύο δεν θα υπάρξει, ούτε σωτηρία του τόπου...