Γιατί φοβούνται τον Γενικό Εισαγγελέα και τον Γενικό Ελεγκτή

Αμείλικτα ερωτήματα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και Υπουργούς, που υπονομεύουν τους ανεξάρτητους θεσμούς

Αν η σοβαρότητα χαρακτήριζε τις ενέργειες του Υπουργού Οικονομικών και αν η ευθιξία αποτελούσε προτέρημά του, όφειλε, μετά τα όσα οι δύο ανεξάρτητοι θεσμοί, ο Γενικός Ελεγκτής και ο Γενικός Εισαγγελέας, αποκάλυψαν εις βάρος του, να θέσει την παραίτησή του στη διάθεση του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Αν ο Χάρης Γεωργιάδης διέθετε σοβαρότητα, δεν θα χρησιμοποιούσε μία λίστα-μαϊμού που του έβαλε κάτω από την πόρτα του γραφείου του κάποιος άγνωστος «πολίτης», ως απόδειξη δήθεν δικαίωσής του. Θα ζητούσε τη διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας για το θέμα που δημιουργήθηκε.

Αν ο Χάρης Γεωργιάδης διέθετε σοβαρότητα, δεν θα επιχειρούσε να καλύψει εαυτόν από τη συγκάλυψη ενός παραπτώματος υπαλλήλου του, ούτε θα διόριζε ένα κομματικό στέλεχος του ΔΗΣΥ σε προνομιούχα θέση.

Αν ο Χάρης Γεωργιάδης διέθετε σοβαρότητα και ήταν απαλλαγμένος κομματικών συνδρόμων, δεν θα έλεγε πως ο Γενικός Ελεγκτής ενεργεί «σαν στέλεχος του ΑΚΕΛ».

Αν ο Χάρης Γεωργιάδης διέθετε σοβαρότητα, δεν θα θόλωνε τα νερά, στην προσπάθειά του να συγκαλύψει την προστατευόμενή του. Δεν θα επιχειρούσε εκ των υστέρων γενίκευση της παρανομίας.

Αν ο Χάρης Γεωργιάδης διέθετε σοβαρότητα, δεν θα προκαταλάμβανε τις αποφάσεις του Γενικού Εισαγγελέα, με δικές του ενέργειες και δηλώσεις, την ίδια στιγμή που ζητούσε νομική καθοδήγηση από τον Γενικό Εισαγγελέα.

Αν ο Χάρης Γεωργιάδης ήταν σοβαρός Υπουργός, δεν θα επιχειρούσε ακόμη και μετά την καταπελτική εις βάρος του επιστολή του Γενικού Εισαγγελέα, ότι προστατεύει την παρανομία, να αμφισβητήσει τη γνωμάτευση και τις οδηγίες του Γενικού Εισαγγελέα, και να του αποδώσει εμμέσως, αλλά σαφώς, πολιτικά κίνητρα.

Η σοβαρότητα, όμως, η ευθιξία, η ευθύνη και το πολιτικό θάρρος έχουν αποδημήσει από το Υπουργείο Οικονομικών, όπως και από το Προεδρικό.

Διότι, εάν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης διέθετε σοβαρότητα και ήταν ηγέτης και ανώτατος κρατικός άρχοντας, και όχι κομματικός Πρόεδρος, δεν θα ανεχόταν και δεν θα σιωπούσε, εδώ και πολύ καιρό, ενώπιον των απαράδεκτων επιθέσεων που δέχεται ο Γενικός Ελεγκτής από Υπουργούς του, επειδή ασκεί τα καθήκοντά του όπως επιτάσσει ο θεσμός που εκπροσωπεί.

Θα τους επέβαλλε τάξη και θα απαιτούσε να βοηθούν τον Γενικό Ελεγκτή και τον Γενικό Εισαγγελέα, αντί να τους υπονομεύουν. Και εφόσον δεν πειθαρχούσαν, θα τους έστελλε σπίτι τους.

Εάν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ήταν όντως ανώτατος άρχοντας του κράτους και όχι εκπρόσωπος της κομματοκρατίας, ο οποίος ενεργεί πρωτίστως για τη μετατροπή του κράτους σε υποκατάστατο του κόμματος, δεν θα υπονόμευε τον Γενικό Εισαγγελέα και δεν θα μετέτρεπε τους κατηγορουμένους σε κατηγόρους.

Εάν ο Νίκος Αναστασιάδης, ύστερα από όσα υπέστη αυτό το κράτος από τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τα σκάνδαλα, το ρουσφέτι και τα λοιπά, ενεργούσε ως Πρόεδρος, θα ενίσχυε τον Γενικό Εισαγγελέα και τον Γενικό Ελεγκτή, και θα απαιτούσε να φέρουν στο φως κάθε διαπλοκή και κάθε σκάνδαλο, οποθενδήποτε προερχόμενα, ακόμη και μέσα στην κυβέρνησή του. Δεν θα συνέδραμε και δεν θα υπέθαλπε τις επιθέσεις, το ροκάνισμα του κύρους και της αξιοπιστίας του Κώστα Κληρίδη και του Οδυσσέα Μιχαηλίδη.

Εάν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης διέθετε πολιτική ευτολμία, θα άρθρωνε μία πελώρια συγγνώμη προς τους πολίτες για τον τρόπο που ενήργησε στο θέμα του Ρίκκου Ερωτοκρίτου και θα έδιδε εξηγήσεις στον λαό, γιατί, ενώ με επιστολές και δηλώσεις κατηγόρησε τη Διοικήτρια της Κεντρικής Τράπεζας για επιλήψιμες παραλείψεις και έδωσε οδηγίες στον Γενικό Εισαγγελέα να προχωρήσει σε αναφορά στο Ανώτατο για την παύση της, στο τέλος η υπόθεση έκλεισε.

Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα: Γιατί ο Πρόεδρος και ορισμένοι Υπουργοί του θέλουν να ελέγξουν και να φιμώσουν τον Γενικό Εισαγγελέα και τον Γενικό Ελεγκτή; Γιατί οι επιθέσεις και οι υπονομεύσεις τους αποκαλύπτουν φόβο και πανικό; Τι φοβούνται και γιατί πανικοβάλλονται;

Γιατί επιχειρούν να βάλουν φρένο στην αποκάλυψη διαπλοκών και αυθαιρεσιών; Γιατί αγωνίζονται να ενισχύσουν την κομματοκρατία και να επιβραβεύσουν το ρουσφέτι; Γιατί επιδιώκουν να συρρικνώσουν τη δημοκρατία, τη διαφάνεια, να περιορίσουν τη χρηστή διοίκηση και να αντικαταστήσουν το φως με το σκοτάδι;

Και αν σήμερα υπονομεύουν και επιχειρούν να καταστήσουν τη Νομική και Ελεγκτική Υπηρεσία τυφλά όργανα της κομματοκρατίας τους, άραγε τι θα πρέπει να αναμένουμε, ως επόμενο βήμα τους;