Ο καθένας μπορεί να κάνει τη διαφορά
Ήρθαν για ένα καλύτερο αύριο. Κάποιοι το βρήκαν, κάποιοι το ψάχνουν ακόμη. Σίγουρα, όμως, κάνουν τη δική τους προσπάθεια θέλοντας να στείλουν το μήνυμα ότι μπορούν να κάνουν τη διαφορά
Με το μήνυμα «Ο καθένας μπορεί να κάνει τη διαφορά. Κάθε δράση μετρά», η Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες -UNHCR -The UN Refugee Agency- στην Κύπρο προχώρησε στην καταγραφή των δράσεων ορισμένων προσφύγων που ζουν ανάμεσά μας, μεταφέροντάς μας τις δικές τους ιστορίες. Είναι άνθρωποι που ήρθαν να κερδίσουν το δικαίωμα στη ζωή, στη συνύπαρξη, στην εργασία, στην προσφορά, στην αποδοχή. Είναι άνθρωποι που κάνουν τη διαφορά για τους ίδιους, τις οικογένειές τους, τους γονείς τους, τις κοινότητές τους και κυρίως για μας.
Ασυνόδευτα παιδιά στην επιχείρηση μάσκας
Παιδιά μόνα, αλλά όχι πια φοβισμένα. Κατέφθασαν στη χώρα μας ασυνόδευτα. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι, σίγουρα πάντοτε τρομακτικοί. Πόλεμοι, διώξεις, συγκρούσεις, φτώχια, ορφάνια. Διαμένουν σε δομές φιλοξενίας στην Κύπρο και, μόλις ενηλικιωθούν, θα πρέπει να φύγουν από τα καταφύγια και να ζήσουν αυτόνομα ως νεαροί ενήλικες. Ωστόσο στην πλειοψηφία τους δεν έχουν μάθει τη γλώσσα και δεν έχουν αποκτήσει δεξιότητες ή οποιαδήποτε επαγγελματική κατάρτιση, ώστε να μπορούν να ξεκινήσουν δυναμικά τη νέα τους ζωή.
Στο πλαίσιο της συνεργασίας της Υπάτης Αρμοστείας με το Πρόγραμμα Εργοθεραπείας του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, ασυνόδευτα παιδιά ράβουν μάσκες προστασίας μαζί με φοιτητές και καθηγητές του Προγράμματος. Μέσω του Προγράμματος αυτού, τα ασυνόδευτα παιδιά αποκτούν σημαντικές δεξιότητες που μπορούν να τους βοηθήσουν στη μετάβασή τους στην ενήλική τους ζωή. Παράλληλα προσφέρουν στην κοινωνία υποδοχής μέσω της εθελοντικής τους εργασίας. Οι μάσκες αυτές θα διανεμηθούν σε πρόσφυγες, σε ηλικιωμένους, καθώς και σε άλλες ευάλωτες ομάδες στην Κύπρο, σε συνεργασία με τις τοπικές Αρχές και οργανισμούς, όπως το Πολυδύναμο Κέντρο του Δήμου Λευκωσίας.
«Είμαστε εδώ και προσπαθούμε να βοηθήσουμε όπως μπορούμε. Προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Είμαι απλώς εθελοντής, ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό», λέει στο βίντεο ένας νεαρός πρόσφυγας. «Είμαι πολύ χαρούμενη που μπόρεσα να συμμετάσχω σε αυτό και να μάθω πώς γίνονται οι μάσκες. Αυτές θα μας προστατεύσουν από τον ιό», αναφέρει μια άλλη νεαρή, ενώ ένα άλλο παιδί εκφράζει τη χαρά του που κατασκευάζει αυτές τις μάσκες για τους ανθρώπους της χώρας που τον φιλοξενεί, νιώθοντας ευγνωμοσύνη που οι άνθρωποι εδώ είναι καλοί και νοιάζονται.
Αιτήτριες Ασύλου μαγειρεύουν για μας
Γυναίκες που ζήτησαν διεθνή προστασία στην Κύπρο αποφάσισαν να μαγειρέψουν και να μοιραστούν τις δικές τους παραδόσεις και τις ιστορίες τους με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων. Κατάφεραν να δραπετεύσουν από τον κίνδυνο, αλλά τα τραύματα είναι βαθιά χαραγμένα στη δική τους ψυχή. Κάθε ιστορία είναι διαφορετική, με κοινό σημείο τον πόνο. Γυναίκες μόνες ή με ένα μωρό στην αγκαλιά, χωρίς την υποστήριξη της οικογένειάς τους, βοηθούν και υποστηρίζουν η μια την άλλη. Με τη φροντίδα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Caritas Κύπρου, ένιωσαν και πάλι ασφάλεια, αν και το μέλλον τους είναι αβέβαιο. Ωστόσο, καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια αίσθηση σπιτικής ζεστασιάς.
«Πριν από έξι χρόνια αναγκάστηκα να εγκαταλείψω την οικογένειά μου. Όταν ήρθα στην Κύπρο βρήκα μια άλλη οικογένεια», λέει νεαρή μητέρα που οι συνθήκες διαβίωσης στη χώρα της την έφεραν στο σημείο να αναζητήσει αλλού μια πατρίδα για την ίδια και το μωρό της.
Η Μarcella είναι παράδειγμα δύναμης
Μητέρα δύο μικρών αγοριών ιρακινο-αιγυπτιακής καταγωγής. Η Marcella είναι μηχανικός στο επάγγελμα και κάποτε ήταν διευθύντρια μιας εταιρείας μέσων μαζικής επικοινωνίας, την οποία η ίδια δημιούργησε. Η μοίρα, αν θες, τα ‘φερε αλλιώς. Η απόφαση να φύγει δεν ήταν εύκολη και οι επιλογές ελάχιστες.
Η ίδια, όμως, δεν τα ‘βαλε κάτω. Ο δρόμος της την έβγαλε κατά δω. Αναγνωρισμένη πια πρόσφυγας ζει στην Κύπρο τα τελευταία πέντε χρόνια και εργάζεται σε ανθοπωλείο. Ταλαντούχα, εργατική, δυναμική, μαχήτρια. Είναι επίσης συγγραφέας και δεινή αφηγήτρια. Η ιστορία της για το «Βασίλειο των Χρωμάτων» θα μπορούσε να πει κανείς ότι γεννήθηκε μέσα από τα βιώματά της. Είναι μια ιστορία για την αγάπη και την αποδοχή.
«Άκουσα πολλές φορές την ιστορία της μάμας, την έζησα κιόλας», αναφέρει ο μεγαλύτερός της γιος. «Είναι ένα μάθημα για κάθε οικογένεια. Πρέπει να περάσεις τις δυσκολίες για να μαθαίνεις μερικά πράγματα».
«Αυτό που προσπαθείς να ανακαλύψεις, θα το βρεις πρώτα από όλα μέσα σου», δηλώνει η ίδια. «Δημιούργησα κάθε λεπτομέρεια της ζωής μου με τα χρώματα που μου αρέσουν. Αν έχουμε αγάπη, αποδοχή, σεβασμό, θα συναντήσουμε έναν πλούσιο γεμάτο χρώματα κόσμο. Είναι για μας, είναι για σένα».
Ο μικρός γιος θεωρεί ότι το μήνυμα στην ιστορία της «μάμας είναι πως πρέπει να σεβόμαστε τους άλλους και πρέπει να αγαπούμε όλους τους ανθρώπους».
Οι πρόσφυγες στηρίζουν τους πρόσφυγες
Το Learning Refuge στην Πάφο δημιουργήθηκε μετά από πρωτοβουλία της Caritas Πάφου. Είναι ένας χώρος, όπου ο εθελοντισμός συναντά τις ανάγκες άπορων οικογενειών στην κοινότητα ανεξαρτήτως καταγωγής. Οι εθελοντές εκεί συλλέγουν και διανέμουν φαγητό και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, προκειμένου να βοηθήσουν οικογένειες στην Πάφο. Είναι μια προσπάθεια που εντατικοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα μαζεύονται στο Learning Refuge και υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο μέσα από διάφορες δραστηριότητες, όπως είναι η τέχνη, τα μαθήματα γλώσσας και τα θεατρικά εργαστήρια. Εθελοντές όπως είναι η Μαίρη, η Άνν, η Ρεχάμπ, η Ράμα διακρίνονται για τον ανθρωπισμό τους και, μέσα από την ηθική ικανοποίηση της προσφοράς, χτίζονται φιλίες, ασφάλεια και ζεστασιά.
Η εθελόντρια Mary Chojnowski αναφέρει πως κύριο μέλημα είναι η προσπάθεια να στηρίξουν τα παιδιά στην εκμάθηση γλωσσών. Τα παιδιά αγαπούν πολύ το τραγούδι, τη δημιουργία, τα παιχνίδια και απολαμβάνουν κάθε στιγμή εδώ, όπως και οι γονείς τους, όπως δηλώνει η εθελόντρια Anne Brown. H Rama μοιράζεται τις δικές της αναμνήσεις από τον συγκεκριμένο χώρο, καθώς έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής της εκεί. Η Rehab Al Habrat ως πρόσφυγας κι αυτή παρομοιάζει την εμπειρία της ως μια ακτίδα φωτός σε μια σκοτεινή ζωή. Τώρα είναι εθελόντρια στο κέντρο αυτό και νιώθει υποχρέωσή της να βοηθήσει όποιον χρειαστεί, όπως την βοήθησαν την ίδια τότε όταν έπρεπε.