Γιατί η Κύπρος δεν εντάχθηκε ακόμα στο ΝΑΤΟ

Διάβασα το άρθρο του Πρέσβη ε.τ. Δρος Ανδρεστίνου Ν. Παπαδόπουλου (7.7.2022), «Κύπρος και ΝΑΤΟ - Παρελθόν και παρόν» στον «Φιλελεύθερο» και προσθέτω τα ακόλουθα:

Στη δεύτερη παράγραφο του άρθρου του ο αγαπητός Δρ. Α. Παπαδόπουλος έγραψε ότι το θέμα της ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ πάει πίσω στο 1959, το Ηνωμένο Βασίλειο τάχθηκε εναντίον - «η δικαιολογία ήταν ότι η Κύπρος είναι μικρή χώρα με μικρό πληθυσμό... Όσον δε αφορά τη στρατηγική θέση της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο, το ΗΒ την είχε δεδομένη, λόγω των βάσεών του στο Ακρωτήρι και τη Δεκέλεια, που θα εξυπηρετούσαν και το ΝΑΤΟ...».

1) Το θέμα της ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ πάει πιο πίσω, στο 1951, προτού πάει στο 1959. Σχετικό και αποκαλυπτικό θεωρώ το άρθρο μου στη «Σημερινή» 22 Μαρτίου 2022 «Η Κύπρος θα ήταν μέλος του ΝΑΤΟ από το 1951». Στο οποίο φανέρωσα, πιστεύω για πρώτη φορά, ότι οι Αμερικανοί στη συνεδρία του ΝΑΤΟ στην Οτάβα του Καναδά, μεταξύ 15-20 Σεπτεμβρίου 1951, ήθελαν και την Κύπρο μαζί με την Ελλάδα και Τουρκία να γινόταν μέλος του ΝΑΤΟ. Και προφανώς θα γινόταν, αν δεν επενέβαιναν οι Γάλλοι. Οι Αμερικανοί είχαν δεχθεί όλες τις απαιτήσεις των Βρετανών, αλλά μόλις οι Γάλλοι άκουσαν για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, ζήτησαν να περιλαμβανόταν και η Τυνησία! Τότε οι Αμερικανοί ζήτησαν από τη βρετανική αντιπροσωπία να «αποσύρει» την Κύπρο... (από την έρευνά μου στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο).

2) Τώρα, στο 1959. Όταν η Ελλάδα και η Τουρκία, με τη μυστική Συμφωνία Κυρίων στη Ζυρίχη (Καραμανλή/Μεντερές), αποφάσισαν να εντάξουν τη μέλλουσα Κυπριακή Δημοκρατία στο ΝΑΤΟ, οι Βρετανοί αποφάνθηκαν ότι δεν ήταν προς το συμφέρον τους. «Τα μειονεκτήματα υπερτερούσαν των πλεονεκτημάτων. Εκτός από τις ευκαιρίες που θα έδιδαν στους Κύπριους να γίνονταν κουραστικοί και ενοχλητικοί, υπήρχαν και δυσκολίες ασφάλειας...». Δεν ήθελαν να λένε στους Κύπριους όλα τους τα στρατιωτικά σχέδια στη Δυτική Ευρώπη και στον Ατλαντικό. Οι Κύπριοι μπορούσαν να τους δημιουργήσουν σοβαρές δυσκολίες, αν δεν συμφωνούσαν με τη χρήση των στρατιωτικών τους βάσεων στην Κύπρο... Και έτσι εξουδετέρωσαν την ελληνοτουρκική απόφαση στη Zυρίχη.

(Βλέπε αναλυτικότερα στο βιβλίο της γράφουσας και του Ανδρέα Παπακωνσταντίνου «Η Κύπρος στο Σφυρί», Λονδίνο, Μάιος 1991. Το οποίο πραγματεύεται τα εκκρεμή θέματα που απέρρεαν από τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου. Η πρώτη βιβλιογραφία που εκδόθηκε ακριβώς μετά την αποδέσμευση των βρετανικών αρχείων για τις διαπραγματεύσεις εκείνες μετά τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου).

Για αμφότερα 1 και 2 βλέπε άρθρο Φ.Α. στη «Σημερινή» (28.3.2022), «Η Κύπρος θα ήταν μέλος του ΝΑΤΟ από το 1951».

Όσο για την εξυπηρέτηση του ΝΑΤΟ, οι Βρετανοί προς τιμήν τους τον Αύγουστο του 1959 είχαν ενημερώσει Αρχιεπίσκοπο τον Μακάριο και τους Κύπριους της Μικτής Επιτροπής για τις διευθετήσεις εκείνες... Το Κάβο Γκρέκο, ειδικά, προοριζόταν για ΝΑΤΟϊκές εξυπηρετήσεις, αλλά, επειδή η Κύπρος δεν ήταν στο ΝΑΤΟ, οι Βρετανοί επικαλούνταν ότι είναι μέρος των βρετανικών βάσεων, ειδικά λόγω του ΑΚΕΛ, με τη γνώση του Αρχ. Μακαρίου, τον οποίο βοηθούσαν να αντιμετωπίζει τις υποκριτικές επικρίσεις του ΑΚΕΛ. (βλέπε βιβλίο της γράφουσας σελίδα 255 «Από την Ένωση στην Κατοχή»), έκδοση 1995.

Τούρκοι στο Κάβο Γκρέκο

Υποκριτικός ο ρόλος του ΑΚΕΛ, όταν σίγουρα γνώριζε ότι:

Ο ΝΑΤΟϊκός κατασκοπευτικός σταθμός στο Ακρωτήριο Γκρέκο στην ακρίβεια βρισκόταν υπό τη διοίκηση 4μελούς έμμισθου προσωπικού του ΝΑΤΟ υπό την ευθύνη της Τουρκίας! Οι πληροφορίες αεράμυνας μεταδίδονταν με ραντάρ στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη μέσω Αδάνων. Ο σταθμός του Ακρωτηρίου Γκρέκο υπαγόταν στο ΝΑΤΟϊκό στρατηγείο της Σμύρνης με διοικητή Τούρκο συνταγματάρχη. Και ΜΟΝΟ Τούρκοι έμμισθοι του ΝΑΤΟ είχαν την ικανότητα να τον επιθεωρούν κάθε έξι μήνες. Δηλαδή, οι Τούρκοι είχαν γνώση και της πιο μικρής λεπτομέρειας σε θέματα άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του κατασκοπευτικού αυτού σταθμού υψηλής τεχνολογίας, την εποπτεία του οποίου είχαν αποκλειστικά οι ίδιοι!

Μετά την ανεξαρτησία, Τούρκοι από το αρχηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη πήγαιναν στην Κύπρο και επιθεωρούσαν τις εγκαταστάσεις στο Ακρωτήριο Γκρέκο. Το θέμα εγέρθηκε το 1968, όταν οι Τούρκοι αξιωματούχοι, για κάποιο λόγο, πήγαν στην κυπριακή πρεσβεία στην Άγκυρα και ζήτησαν βίζες για Κύπρο. Φαίνεται οι Τούρκοι πηγαινοέρχονταν υπό κάλυψη ή μέσω των βρετανικών βάσεων. Ο τότε Γενικός Διευθυντής του ΥΠΕΞ της Δημοκρατίας, Χριστόδουλος Βενιαμίν, ζήτησε εξηγήσεις από τη Βρετ. Αρμοστεία. Τελικά, με εντολή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου δεν δόθηκαν βίζες. Και οι Βρετανοί έκαναν άλλες διευθετήσεις για τη μετάβαση των Τούρκων επιτηρητών, δηλαδή μέσω της βάσεως Ακρωτηρίου, επικαλούμενοι μια ειδική πρόνοια των Συμφωνιών του 1960...

Βλέπε άρθρο Φ.Α. «Σημερινή» (16.5.2022), «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη, ΝΑΤΟ, Μακάριος και υποκρισία».

Ο Μακάριος 1966

Από προηγούμενα βρετανικά έγγραφα σημειώνω ότι και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, όπως γράφει ο Δρ. Α. Παπαδόπουλος, φαίνεται ότι ήταν υπέρ του ΝΑΤΟ. Σε εμπιστευτικότατο έγγραφο ημερ. 15 Δεκεμβρίου 1966, οι Βρετανοί είχαν την πληροφορία απευθείας από τον ίδιο τον Μακάριο ότι «η κυβέρνησή του θα παραχωρούσε μία βάση στο ΝΑΤΟ, για στάθμευση στρατευμάτων, εκτός από τουρκικά». Αναφορά στο άρθρο μου, που προανέφερα στη «Σημερινή» 28.3.2022 με το αντίγραφο που δημοσιεύουμε.

Μακάριος 1977

Τον Ιούνιο του 1977 ο Μακάριος σε συνάντηση που είχε με τον Βρετ. ΄Υπ. Αρμοστή στη Λευκωσία, ο οποίος συνόδευσε τον Βουλευτή Peter Tapsell, τους είπε:

«...Δεν ήταν διατεθειμένος να δεχθεί την παρούσα κατάσταση στη Κύπρο. Πρέπει να υπάρξει συμφωνημένη διευθέτηση πάνω σε μια λογική και ρεαλιστική βάση. Γι’ αυτό χρειαζόταν η έμπρακτη υποστήριξη των Αμερικανών και των 9 (ΕΟΚ). Μια λύση θα ήταν προς το συμφέρον όλων. Εμφαντικά ανέφερε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν προς το συμφέρον του ΝΑΤΟ και προχώρησε και είπε ότι κατά την άποψή του το ΝΑΤΟ ήταν καλό πράγμα. Ένα δυνατό ΝΑΤΟ ήταν αναγκαίο ως αντίβαρο προς τη Σοβιετική Ένωση...» (βλέπε το άρθρο μου στη «Σημερινή» 16.5.2022 «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη, ΝΑΤΟ, Μακάριος και υποκρισία»).

Σπ. Κυπριανού: Ήθελε ένταξη σε ΝΑΤΟ-ΕΟΚ

Ο αγαπητός Δρ. Α. Παπαδόπουλος έκανε ένα λάθος στην πιο κάτω του παράγραφο όταν έγραψε: «Αργότερα, σύμφωνα με πληροφορία που περιέχεται στα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του Foreign Office (δημοσιεύθηκαν τον Δεκέμβριο του 1984), ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Σπύρος Κυπριανού, πρότεινε, τον Ιανουάριο του 1985, στην Πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ, την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ».

Τα έγγραφα που αναφέρονταν στις περιόδους 1983-85 αποδεσμεύθηκαν στις 30 Δεκεμβρίου 2014 και η δημοσίευσή τους από τη γράφουσα ξεκίνησε στη «Σημερινή» την ίδια μέρα 30.12.2014. (Το Εθνικό Αρχείο μάς τα διαθέτει μέρες πριν για να ετοιμάσουμε τις αναφορές μας για τη συγκεκριμένη ημέρα). Ξεκινώντας με το Α’ Μέρος στις 30 Δεκεμβρίου 2014 με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Αποχώρηση στρατευμάτων και εποίκων ζητούσε ο Σπύρος Κυπριανού – Ήθελε ένταξη σε ΝΑΤΟ-ΕΟΚ» (https://simerini.sigmalive.com/article/2014/12/30/ethele-entaxe-se-nato-eok/, https://simerini-live-2ef083b48b0048fea3f61faa6-eaa9570.divio-media.com/documents/simerini/simerini_30122014.pdf σελίδα 7).

Εν κατακλείδι, θα διαφωνήσω με τον αγαπητό Δρα Α. Παπαδόπουλο. Πιστεύω πως υπάρχει περιθώριο η ΚΔ να επιδιώξει την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, φτάνει να έχει την αποφασιστικότητα να διαπραγματευθεί σθεναρά με τους Βρετανούς την παρουσία των βρετανικών των βάσεων στο νησί, αφενός, και, αφετέρου, να αποφασίσει, να πιστέψει και να σεβαστεί την απόφαση του λαού του 2004: ότι τι η λύση της δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας, που οι Βρετανοί προώθησαν με το ψήφισμα 649/90, απερρίφθη από τον λαό στις 24.4.2004 (όπως είχε εντοπίσει και η International Crisis Group). Και ο Γ. Βασιλείου, ο «άνθρωπός τους», δεν είχε καμία λαϊκή εντολή να το δεχόταν. Από αυτά τα δύο σημεία ξεκινά το όλο θέμα και όχι από τους Αμερικανούς...