Τα Ην. Έθνη κλείνουν τα μάτια στον «εποικισμό» μέσω της νεκρής ζώνης

Κλείνουν τα μάτια οι ειρηνευτές των Ην. Εθνών στη «νεκρή ζώνη» και σηκώνουν τα χέρια ψηλά στο θέμα των παράτυπων μεταναστών, βοηθώντας έτσι την τουρκική πλευρά στον «οιονεί εποικισμό», που διενεργεί μέσω των κατεχομένων σε βάρος των ελεύθερων περιοχών. Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση κατά την οποία η Άγκυρα μετατρέπει ένα ανθρωπιστικό ζήτημα σε στρατηγικό εργαλείο για να πλήξει την Κυπριακή Δημοκρατία απειλώντας την κοινωνική, οικονομική και πολιτική συνοχή.

Τι ισχύει στο καθεστώς της «νεκρής ζώνης» και οι όροι εντολής της ΟΥΝΦΙΚΥΠ

Πώς η Άγκυρα χρησιμοποιεί την κατοχή και κρύβει πίσω από το μεταναστευτικό τον νέο εποικισμό

Ποια είναι η πολιτική της Άγκυρας, γιατί παρανομεί και ο έλεγχος των Ην. Εθνών

Ο έλεγχος της «νεκρής ζώνης» και το πρόβλημα

Λόγω της κατάστασης που προκάλεσε η εισβολή του 1974 υπάρχει μια γραμμή αντιπαράταξης μήκους 183 χιλιομέτρων, εντός της οποίας η Κυπριακή Δημοκρατία, ως το κυρίαρχο και αναγνωρισμένο κράτος, εξουσιοδοτεί την ΟΥΝΦΙΚΥΠ να περιπολεί για να ελέγχει, κατόπιν αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας μετά από εκθέσεις του ΓΓ του ΟΗΕ, εντός της «νεκρής ζώνης». Υπό αυτές τις συνθήκες, οι κυανόκρανοι είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει εντός της «νεκρής ζώνης» και αναφέρουν προς τον ΓΓ του ΟΗΕ, εάν, πότε, γιατί και κάτω από ποιες συνθήκες υπάρχει παραβίαση της γραμμής κατάπαυσης του πυρός, την οποία οι κατοχικές «αρχές» μαζί με τον Αττίλα χρησιμοποιούν για να στέλνουν κύματα παράτυπων μεταναστών στο πλαίσιο συγκροτημένης στρατηγικής για έναν νέο «οιονεί εποικισμό».

Τα προβλήματα της Κυπριακής Δημοκρατίας εντοπίζονται στα εξής σημεία:

1. Δεν μπορεί να ελέγχει η ίδια τη «νεκρή ζώνη», χωρίς όμως ποτέ να χάσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Συν του γεγονότος ότι η «νεκρή ζώνη» δεν συνιστά κατεχόμενη περιοχή.
2. Οι κατοχικές περιοχές και η νεκρή ζώνη χρησιμοποιούνται από την Τουρκία και τις κατοχικές «αρχές» για να στέλνουν παράτυπους μετανάστες στις ελεύθερες περιοχές επί σκοπώ. Παρανομούν και προκαλούν προβλήματα αταξίας.
3. Η ΟΥΝΦΙΚΥΠ λειτουργεί υπό το πρόσχημα ότι μάλλον δεν είναι στους όρους εντολής της να ελέγχει τους παράτυπους μετανάστες και να τους οδηγεί πίσω στα σημεία εισόδου, δηλαδή στα κατεχόμενα.

Τα δελτία εισόδου

Αληθές είναι ότι, οι εντολές των ειρηνευτών είναι όπως ελέγχουν οποιονδήποτε εισέρχεται στη «νεκρή ζώνη». Και αν δεν έχει το ανάλογο δελτίο εισόδου, όπως οι Ελληνοκύπριοι αγρότες για παράδειγμα, οδηγείται προς το σημείο εισόδου. Ερώτημα, λοιπόν: Γιατί δεν ελέγχονται οι παράτυποι μετανάστες, και εφόσον δεν έχουν δελτίο των Ην. Εθνών γιατί να μην οδηγηθούν προς το σημείο εισόδου στα κατεχόμενα; Οι παράτυποι μετανάστες συνδέονται απευθείας με την Τουρκία και την κατοχή αφού είναι εργαλείο της πολιτικής της Άγκυρας για τη διενέργεια ενός «οιονεί εποικισμού» σε βάρος των ελεύθερων περιοχών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γιατί; Διότι αποστέλλονται από την Άγκυρα σε κατεχόμενο τουρκικό έδαφος. Είναι, δε, εν γνώσει των παράτυπων μεταναστών πού πηγαίνουν και γιατί. Δηλαδή τους στέλνει η Τουρκία σε κατεχόμενο έδαφος και από εκεί στις ελεύθερες περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι μεν κράτος μέλος της ΕΕ, αλλά εκτός του Σένγκεν, οπότε, ούτως ή άλλως, δεν μπορεί γίνει μετακίνηση προς άλλα κράτη μέλη της ΕΕ. Είναι σαφές ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ανήκει στη ζώνη του Σένγκεν λόγω της κατοχής, αφού δεν μπορεί να ασκεί έλεγχο εφ’ όλης της επικράτειάς της. Εφόσον η «νεκρή ζώνη» είναι υπό την ευθύνη τους, οι Ειρηνευτές οφείλουν: Α) Να ελέγχουν οποιονδήποτε εισέρχεται εντός της «νεκρής ζώνης», καθότι δεν μπορεί να το πράξει η Κυπριακή Δημοκρατία, λόγω κατοχής. Η νομιμοποιητική βάση της άσκησης ελέγχουν πηγάζει από το νόμιμο κράτος (αυτό εισηγήθηκε την παρουσία της), που δέχθηκε εξωτερική επίθεση και το Σ. Ασφαλείας που εξουσιοδοτεί με απόφασή του δικές τους δυνάμεις να επιτηρούν τη γραμμή αντιπαράταξης. Β) Να ελέγχουν όλους ανεξαιρέτως εντός της «νεκρής ζώνης» και όσους δεν διαθέτουν δελτίο των Ην. Εθνών ή ταξιδιωτικά έγγραφα να τους οδηγούν πίσω στα κατεχόμενα. Αυτό δεν συμβαίνει και, ως εκ τούτου, οι Ειρηνευτές επιτρέπουν στην Τουρκία να χρησιμοποιεί την κατοχή και τους παράτυπους μετανάστες για την πραγματοποίηση ενός νέου εποικισμού, που έχει το εξής δρομολόγιο: Τουρκία, κατεχόμενα, ελεύθερες περιοχές.

Ουδετερότητα, «συνειδητή αμέλεια» και οξύτητα

Ο ισχυρισμός δεν είναι ότι οι Ειρηνευτές ευθύνονται, δηλαδή ότι είναι η πηγή, για τον νέο οιονεί εποικισμό ή ότι ο τερματισμός της αδράνειάς τους επιλύει το πρόβλημα κατά ποσοστό της τάξης του 100%, αλλά ότι μπορούν να συνδράμουν στον περιορισμό του, αλλά δεν το πράττουν. Αμελούν συνειδητά. Εδώ δεν είναι ζήτημα να τηρήσουν οι Ειρηνευτές την ουδετερότητα ως προς την άσκηση των καθηκόντων τους. Το θέμα είναι ότι η απραξία τους εκ των πραγμάτων εξελίσσεται σε μεροληπτική στάση υπέρ της τουρκικής πολιτικής, που στρέφεται εναντίον της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής συνοχής των ελεύθερων περιοχών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γιατί; Διότι, εάν δεν υπήρχε κατοχή, «νεκρή ζώνη» και αν η Κυπριακή Δημοκρατία μπορούσε να ασκεί πλήρη έλεγχο επί του συνόλου της επικράτειάς της, το πρόβλημα δεν θα ήταν τόσο οξύ όσο είναι σήμερα. Θα ήταν δυνατό να ασκεί πλήρη έλεγχο επί του συνόλου των εξωτερικών της συνόρων και των νόμιμων σημείων εισόδου όπως είναι τα λιμάνια και αεροδρόμια. Το πρόβλημα είναι οξύ λόγω της Τουρκίας, της κατοχής και της «νεκρής ζώνης», που είναι αποτέλεσμα της κατοχής και εντός της οποίας την ευθύνη έχουν τα Ην. Έθνη.

Η συγκάλυψη

Το νόμιμο κράτος δεν μπορεί να ασκεί έλεγχο επί των συνόρων του στον βορρά και η Τουρκία χρησιμοποιεί την κατοχή, δηλαδή ένα παράνομο, σύμφωνα με τη Χάρτα των Ην. Εθνών και τα ψηφίσματα του Σ. Ασφαλείας παράνομο καθεστώς, για να διενεργεί δυο μορφές εποικισμού με απώτερο στόχο τη δημογραφική αλλαγή του γηγενούς πληθυσμού και στον βορρά και στον νότο. Ο ένας είναι ο εποικισμός με πληθυσμούς από την ίδια την Τουρκία, τους οποίους στέλνει στην κατακτημένη περιοχή, που συνιστά έγκλημα πολέμου. Ο άλλος είναι ο οιονεί εποικισμός, στη βάση του οποίου η Τουρκία μεταφέρει από το δικό της έδαφος επί σκοπώ πολίτες τρίτης χώρας προς τα κατεχόμενα και από εκεί προς τις ελεύθερες περιοχές, για να δημιουργεί διπλό πρόβλημα. Και στον βορρά και στον νότο. Καλύπτει δηλαδή τον εποικισμό κάτω από ένα ανθρωπιστικό ζήτημα. Πώς, λοιπόν, τα Ην. Έθνη και οι Ειρηνευτές μπορούν να σφυρίζουν αδιάφορα;

Όροι εντολής και σκοποί

Για να δούμε ποιοι είναι οι τρεις βασικοί όροι εντολής της Ειρηνευτικής Δύναμης στην Κύπρο, όπως τα Ην. Έθνη και το Συμβούλιο Ασφαλείας καθορίζουν. Όπως αναφέρεται στο ψήφισμα 186 (1964), η εντολή της ΟΥΝΦΙΚΥΠ είναι να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να:

• αποτρέπει την επανάληψη των συγκρούσεων,
• συμβάλλει στη διατήρηση και την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης,
• συμβάλλει στην επιστροφή στις κανονικές συνθήκες.

Όπως αναφέρουν τα Ην. Έθνη «το 1974 έχουν επέλθει αλλαγές, που περιλαμβάνουν την επίβλεψη της de facto κατάπαυσης του πυρός που τέθηκε σε ισχύ στις 16 Αυγούστου 1974 και τη διατήρηση μιας ζώνης ασφαλείας μεταξύ των γραμμών της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς και των Τουρκοκυπριακών και Τουρκικών Δυνάμεων». Και προσθέτουν: «Επί τη βάσει των εκθέσεων του Γενικού Γραμματέα προς το Συμβούλιο Ασφαλείας για το καθεστώς της κυπριακής σύγκρουσης και της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, που υποβάλλεται κάθε Ιούνιο και Δεκέμβριο, το Συμβούλιο ανανεώνει με συνέπεια την εντολή».

Όταν οι βασικοί όροι εντολής αναφέρουν ότι η ΟΥΝΦΙΚΥΠ συμβάλλει στη διατήρηση και την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης και δη μέσω του ελέγχου τον οποίο έχει επί της γραμμής αντιπαράταξης από τις 16 Αυγούστου του 1974, γιατί οι όροι εντολής, και μάλιστα ο δεύτερος, δεν αφορούν στον έλεγχο των παράτυπων μεταναστών των οποίων η παρουσία στη νεκρή ζώνη είναι αιτιωδώς συνυφασμένη: Α) Με την κατοχή. Β) Με την Τουρκία, η οποία λόγω της παρουσίας του στρατού κατοχής έχει κάθε ευθύνη για ό,τι παράνομο και παράτυπο συμβαίνει στον βορρά, όπως αναφέρει η Τέταρτη Διακρατική Προσφυγή. Τι σημαίνει ότι η εντολή της ΟΥΝΦΙΚΥΠ περιλαμβάνει τη διατήρηση και την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης; Ποια είναι η έννομη τάξη και ποιος την παραβιάζει για να πρέπει να αποκατασταθεί; Ο τουρκικός στρατός κατοχής και η Τουρκία ως κράτος, που φέρει την ευθύνη για την μεταφορά και την αποστολή, μέσω κατεχομένων, πολιτών τρίτων χωρών, εκ των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία δεν έρχονται επειδή διατρέχουν κίνδυνο στην πατρίδα τους, αλλά επειδή χρησιμοποιούνται από την Άγκυρα στη βάση συγκεκριμένης πολιτικής, που δεν έχει σχέση με ανθρωπιστικά ζητήματα. Κατά αμάχητο τεκμήριο η Τουρκία είναι η πρώτη χώρα εισόδου των πολιτών τρίτων χωρών στα κατεχόμενα και από εκεί στις ελεύθερες περιοχές. Η είσοδός τους στα κατεχόμενα όπως και στη «νεκρή ζώνη» είναι παράνομη και παράτυπη. Άρα, γιατί να μην είναι στους όρους εντολής των κυανοκράνων ο έλεγχος των προσώπων αυτών και της επιστροφή στους από το σημείο εισόδου στα κατεχόμενα; Υπάρχει ακόμη ένας λόγος που συνηγορεί προς τον έλεγχο των παράτυπων μεταναστών. Πρόκειται για την άρνηση της Τουρκίας να σεβαστεί τη Συμφωνία Επανεισδοχής, διότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Συνεπώς, η Άγκυρα μάς στέλνει τους πολίτες τρίτων χωρών γνωρίζοντας ότι δεν μπορούμε να τους επιστρέψουμε στη χώρα πρώτης εισόδου. Δηλαδή την Τουρκία. Η Άγκυρα παγιδεύει και τους πολίτες τρίτων χωρών και εμάς. Έχει δόλο.

Εργαλειοποίηση με σφραγίδα ΕΕ

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι μόνο όρων εντολής, αλλά και πολιτικό και ηθικό και τα Ην. Έθνη δεν μπορούν να τροφοδοτούν την παρανομία με την αδράνειά τους εντός της «νεκρής ζώνης». Πλέον, η αντίληψη για την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από την Τουρκία εντός της «νεκρής ζώνης» έχει νομικές και πολιτικές διαστάσεις. Και είναι επιτυχία του Υπουργού Εσωτερικών Νίκου Νουρή να θεωρηθεί ως τέτοια η πολιτική της Τουρκίας στη γραμμή αντιπαράταξης. Αναφέρει επισήμως το Υπουργείο Εσωτερικών: «Παρόλο που η Πράσινη Γραμμή δεν αποτελεί εξωτερικό σύνορο, προκύπτει ότι η κατάσταση κατά την οποία μια τρίτη χώρα ή ένας μη κρατικός φορέας ενθαρρύνει ή διευκολύνει τη μετακίνηση υπηκόων τρίτων χωρών να διασχίσουν τη γραμμή θα πρέπει να θεωρηθεί ως εργαλειοποίηση». Ποιος ελέγχει αυτήν τη γραμμή, μεταξύ κατεχομένων και ελεύθερων περιοχών; Η ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Όπως διευκρινίζεται στην ανακοίνωση: «Η περίληψη της αναφοράς αυτής σε επίσημο Κανονισμό της Ε.Ε. αποτελεί και την πρώτη επίσημη παραδοχή της Ευρώπης για την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από την Τουρκία μέσω της Πράσινης Γραμμής και παρέχει πλέον ξεκάθαρα τη δυνατότητα στην Κυπριακή Δημοκρατία να αντιμετωπίσει την υβριδική απειλή της Τουρκίας και να ανακόψει τις καθημερινές παράνομες διελεύσεις παράτυπων μεταναστών που διοχετεύονται μέσω κατεχομένων με την υιοθέτηση όλων εκείνων των μέσων και μέτρων που κατ’ αντιστοιχία εφαρμόζονται στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς η Πράσινη Γραμμή να θεωρείται σύνορο».

Οι υποψήφιοι Πρόεδροι

Η ΟΥΝΦΙΚΥΠ δεν μπορεί να κλείνει άλλο τα μάτια. Όσο, δε, για το κράτος, αναμένει κάποιος με ενδιαφέρον τα νέα μέτρα. Και επειδή η Κυβέρνηση βρίσκεται στο τελευταίο μίλι της θητείας της, σημαντικό είναι να ακούσουμε τους υποψήφιους Προέδρους, εκ των οποίων ο ένας θα πάρει τη σκυτάλη, για να γνωρίζουμε πώς θα αντιμετωπίσει στην πράξη και όχι στα λόγια τον νέο τουρκικό εποικισμό. Δεν πρέπει; Είναι ζήτημα επιβίωσης, πλέον…

*Δρ των Διεθνών Σχέσεων