Πού ξεκινά και πού σταματά η δημοσίευση δεδομένων προσωπικής ασφαλείας;

Με αφορμή ειδική έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας, είναι πραγματικά απορίας άξιο, ποια είναι η χρησιμότητα της δημοσίευσης εκθέσεων για θέματα προσωπικής ασφάλειας, οι οποίες αναφέρονται σε πολίτη αυτής της χώρας. Μέχρι πού σταματά τι πρέπει να δημοσιοποιείται και τι όχι και πόσο αυτό επηρεάζει την πραγματική ασφάλεια των πολιτών;

Πρόσφατα έχουμε διαβάσει και ακούσει σε ΜΜΕ περί προσωπικής φρουράς (ή και χρήσης υπηρεσιακού αυτοκινήτου) καθώς και περί παραχωρήσεως αδειών πυροβόλων όπλων σε ιδιώτες. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν νομοθεσίες περί οπλοκατοχής (βλέπε, «Ο περί Πυροβόλων όπλων Νόμος», ο οποίος αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: (2) Πρόσωπο το οποίο επιθυμεί να αποκτήσει, κατέχει ή μεταφέρει πυροβόλο όπλο ή πυρομαχικό της Κατηγορίας Β1 ή Β5 δύναται να υποβάλει γραπτή αίτηση στον Αρχηγό Αστυνομίας για να του χορηγηθεί άδεια απόκτησης και κατοχής του εν λόγω πυροβόλου όπλου. (δ) Ο Αρxηγός Αστυνομίας δύναται, κατόπιν έγκρισης του Υπουργικού Συμβουλίου, να τροποποιεί, να αναστέλλει ή να ανακαλεί τη χορηγηθείσα άδεια για λόγους δημόσιας τάξης ή/και ασφάλειας, χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε αιτιολογία).

Εύλογο και αποδεκτό είναι επίσης και οι συγκεκριμένες διατάξεις για την αποστολή της Προεδρικής Φρουράς όπου, ανάμεσα στα καθήκοντά της, αναφέρεται ρητά ως καθήκον: «Η προστασία και ασφάλεια του Προέδρου της Δημοκρατίας και των μελών της οικογένειάς του».

Τι εξυπηρετεί, συνεπώς, η δημοσιοποίηση αυτών των θεμάτων; Σε τι θα μπορούσε να βοηθήσει ή σε τι αποσκοπεί; Ή, πραγματικά, ο πολίτης χρειάζεται ή και θέλει να γνωρίζει περί της προσωπικής φρουράς και ασφάλειας του Προέδρου ή περί οπλοφορίας συγκεκριμένων ατόμων;

Και αναρωτιέται κανείς: Δεν θα μπορούσε οι εκθέσεις αυτές να δοθούν στον άμεσα αρμόδιο, να γίνει ο ανάλογος έλεγχος και τα όποια συμπεράσματα να συζητηθούν εμπιστευτικά ώστε να παρθούν τα ανάλογα μέτρα εκεί και όπου χρειάζεται;

Ανησυχεί όλους το γεγονός ότι αυτού του είδους οι συμπεριφορές (δημοσίευση ή ακόμη και ανοικτή συζήτηση των εν λόγω θεμάτων) προέρχονται ή και αφορούν μιαν ανεξάρτητη αρχή, η οποία έχει ως αξίες τη διαφάνεια, τον έλεγχο, την αντικειμενικότητα και την αξιοπιστία.

Αντικειμενικότητα: Η στοχευμένη δημοσιοποίηση ατόμων με άδεια οπλοφορίας υποδηλώνει αντικειμενικότητα; Υπάρχει προηγουμένως ανάλογη δημοσιοποίηση παρόμοιων εκθέσεων; Περί οπλοφορίας συγκριμένων ατόμων ή δημοσιοποίηση περί προσωπικής φρουράς συγκεκριμένων ατόμων;

Αξιοπιστία: Η χρονική περίοδος που δημοσιοποιούνται οι εν λόγω εκθέσεις δημιουργούν θέματα αξιοπιστίας. Γιατί, εάν πραγματικά υπήρχε κάτι το μεμπτό, αυτό θα έπρεπε να γίνει την ανάλογη χρονική περίοδο και όχι εκ των υστέρων.

Διαφάνεια: Η διαφάνεια θα πρέπει να λειτουργεί για όλους και όχι επιλεκτικά. Η δημοσιοποίηση συγκεκριμένων ευαίσθητων θεμάτων ασφάλειας για συγκεκριμένους και μόνο αξιωματούχους ή μη, προβληματίζουν. Επιλεκτική διαφάνεια = αδιαφάνεια.

Έλεγχος: Ο έλεγχος θα πρέπει να στοχεύει σε συγκεκριμένα επωφελή αποτελέσματα. Εάν τα πορίσματα των ελέγχων αυτών για σοβαρά και σημαντικά θέματα παίρνουν τέτοιες διαστάσεις δημοσιοποίησης, πόσο πραγματικά παραγωγικοί και επωφελείς μπορούν αποδειχτούν αυτοί οι έλεγχοι;

Σημασία, λοιπόν, δεν έχει μόνο να γίνεται ο ενδελεχής έλεγχος, που εκ των πραγμάτων πρέπει να γίνεται, αλλά και το πως αξιοποιείται για να έχει ουσία και πραγματικά ωφέλιμα αποτελέσματα.

Χρειάζεται πρωτίστως σοβαρότητα αλλά και πραγματική αντικειμενικότητα, αξιοπιστία, διαφάνεια και έλεγχος, μακριά από οποιεσδήποτε σκοπιμότητες ή έστω υπόνοιες περί σκοπιμοτήτων. Ας διαφυλάξουν αυτά που οι ίδιοι πρεσβεύουν, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος αμφισβήτησης ακόμη και αυτής της ίδιας της Ανεξάρτητης Ελεγκτικής Αρχής.

*Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων