Ημικρατικές... ημικρανίες
Νέο πεδίο οξείας αντιπαράθεσης μεταξύ Κυβέρνησης και αντιπολίτευσης (έρχονται και εκλογές, ας μην το ξεχνάμε) πρόσφεραν οι διορισμοί των νέων Διοικητικών Συμβουλίων των Ημικρατικών Οργανισμών.
Κάποια στιγμή, όμως, θα πρέπει να απαντήσουμε ειλικρινά στο ερώτημα τι είναι, τέλος πάντων, οι Ημικρατικοί Οργανισμοί και πώς πρέπει να λειτουργούν; Μήπως είναι το δεξί χέρι των εκάστοτε Κυβερνήσεων, τις οποίες πρέπει να υπηρετούν πιστά, ή είναι οργανισμοί που πρέπει να κινούνται αυτόνομα και να παράγουν το δικό τους έργο προς όφελος του πολίτη, ανεξάρτητα από το κυβερνητικό έργο; Είναι χώροι για να βολεύονται κομματικά στελέχη και άλλοι ημέτεροι; Και εκείνοι με τη σειρά τους να βολεύουν οπαδούς του κόμματος και να ελέγχουν τους διορισμούς και τις προαγωγές στους συγκεκριμένους ημικρατικούς οργανισμούς;
Είναι αλήθεια ότι τα κόμματα, όλα τα προηγούμενα χρόνια, ήταν συνηθισμένα να διαμοιράζουν τα... «γαλατοπούρεκκα» (περιγραφή του Ζαχαρία Κουλία) στους ημικρατικούς οργανισμούς (ανάλογα και με τις εκάστοτε κυβερνητικές ή συγκυβερνητικές συμμαχίες).
Η νυν Κυβέρνηση είπε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Ανέθεσε το έργο της επιλογής υποψηφίων για τα ΔΣ των ημικρατικών σε ένα Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, με επικεφαλής τον πρώην Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Γεώργιο Αρέστη. Ώστε να αποφευχθούν, για πρώτη φορά, οι περίφημες κομματικές λίστες. Ενδιαφερόμενοι πολίτες υπέβαλαν τα βιογραφικά τους στο Γνωμοδοτικό και, αφού έγινε κοσκίνισμα ονομάτων, υποβλήθηκαν στο Υπουργικό για τελική επιλογή. Όπως δήλωσε ο κ. Αρέστη, κατά 95% οι διορισμοί έγιναν από τους καταλόγους του Γνωμοδοτικού.
Το θέμα θα μπορούσε να κλείσει εδώ, αφού οι διορισμοί φαίνεται να έγιναν με ανοιχτές και αξιοκρατικές διαδικασίες, έστω και με κάποια λάθη και αστοχίες που τις συνόδευαν. Όμως δεν έκλεισε, καθώς η Κυβέρνηση επικρίθηκε ότι ναι μεν δεν ζήτησε κομματικές λίστες, αλλά έκανε αρκετούς διορισμούς με βάση κομματικά κριτήρια (βόλεψε στελέχη κομμάτων της συγκυβέρνησης και του ΔΗΣΥ που είχαν εργαστεί για την εκλογή Χριστοδουλίδη), ενώ στο ΑΚΕΛ δόθηκε... μόνο μία θέση (κι εκείνην την έδωσε πίσω, σ’ ένδειξη διαμαρτυρίας). Το ιδανικό θα ήταν να ξεφεύγαμε τελείως από τα κομματικά χρώματα και να είχαμε ΔΣ αποκλειστικά από ικανούς ακομμάτιστους πολίτες. Αλλά μιλάμε για την Κύπρο και όχι τη Νεφελοκοκκυγία του Αριστοφάνη.
Εν πάση περιπτώσει, ας τους δώσουμε τον χρόνο που χρειάζονται για να δείξουν τι αξίζουν, αν αξίζουν. Κι αν δεν τα καταφέρουν, τις ημικρατικές... ημικρανίες ας τις φορτωθεί ο Πρόεδρος!
ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ
