Το ιστορικό «ΟΧΙ» και το Έπος του ’40

Μέρος Γ΄

Η μάχη της Ελλάδας κράτησε 216 μέρες: Από 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι 31 Μαΐου 1941. Από τις 216 μέρες οι 160 καλύπτουν τον νικηφόρο πόλεμο της Ελλάδας εναντίον της Ιταλίας, μέχρι και τις 5 Απριλίου. Οι 25 την απέλπιδα άμυνα εναντίον των συνδυασμένων επιθέσεων Ιταλίας και Γερμανίας (μέχρι τις 5 Απριλίου 1941) και οι 31 την ύστατη αμυντική αντίσταση με τους Βρετανούς συμμάχους, κατά των γερμανικών δυνάμεων στην Κρήτη. Κατά τις 216 μέρες του πολέμου τα ελληνικά Όπλα έγραψαν σελίδες ηρωισμού στη στεριά, και τρόπαια στη θάλασσα και τον αέρα. Ηγέτες ξένων χωρών έπλεκαν δοξαστικά εγκώμια για την Ελλάδα. Δύο μόνο ήταν οι ελεύθεροι σύμμαχοι της Ελλάδας τις μέρες του πολέμου. Στα βουνά της Πίνδου και της Βόρειας Ηπείρου, ο ελληνικός στρατός έκανε να ξαναζωντανέψουν οι Θερμοπύλες, οι Μαραθώνες, οι Σαλαμίνες και οι Πλαταιές, στα Δερβενάκια, το Σούλι, το Χάνι της Γραβιάς, την Αράχωβα, στον Κόλπο του Γέροντα. Στα Οχυρά του Ρούπελ γράφτηκαν σελίδες αυτοθυσίας και απαράμιλλου θάρρους, που ανάγκασαν τους Γερμανούς εισβολείς των σιδερόφραχτων μεραρχιών να υποκλίνονται στο μεγαλείο του Έλληνα στρατιώτη, να του παρουσιάζουν όπλα και να του πλέκουν δοξαστικά εγκώμια. Η Βρετανία, η μόνη χώρα της Ευρώπης που δεν είχε γονατίσει στον Άξονα και οι Ηνωμένες Πολιτείες έσπευδαν να συγχαρούν την Ελλάδα με τηλεγραφήματα.

Ο Βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος Στ΄ τηλεγραφούσε στον ξάδελφό του, Βασιλιά της Ελλάδας Γεώργιο: «Κατά τας ώρας αυτάς της μεγίστης ανάγκης επιθυμώ ν’ απευθυνθώ προς τον ηρωικόν λαόν της Ελλάδος και τον εξάδελφόν μου Βασιλέα του. Είμεθα μαζί σας. Η υπόθεσίς σας είναι και δική μας υπόθεσις. Θα πολεμήσωμεν κατά του κοινού εχθρού. Θα διέλθωμεν από μεγάλας δοκιμασίας, αλλά η τελική νίκη είναι εξησφαλισμένη, χάρις εις την συνδρομήν όλων των ελευθέρων λαών. Ευρισκόμεθα εις την καμπήν εκείνην, εις την οποίαν η δύναμις του εχθρού αρχίζει να καταπίπτη. Ζήτω η Ελλάς και οι ηγέται της. Ζήτω ο ελληνικός λαός».

Ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Αι απειλαί και εκφοβιστικαί προσπάθειαι της Ιταλίας απεδείχθησαν ανίσχυροι προ του ηρέμου θάρρους σας. Δι’ ο και προσέφυγεν αύτη εις απρόκλητον επίθεσιν κατά της πατρίδος σας, αναζητούσα εις αβασίμους κατηγορίας την δικαίωσιν της επαισχύντου πράξεώς της. Ο τρόπος κατά τον οποίον ο ελληνικός λαός, υπό την ανταξίαν αυτού ηγεσίαν σας, αντιμετώπισε τους κινδύνους και τας προκλήσεις των τελευταίων μηνών, προκαλεί τον θαυμασμόν του βρετανικού λαού διά την Ελλάδα. Αι μεγάλαι αρεταί του ελληνικού λαού θα τον στηρίξουν και κατά την παρούσαν δοκιμασίαν. Θα σας παράσχωμεν πάσαν δυνατήν συνδρομήν, θα πολεμήσωμεν μαζί σας τον κοινόν εχθρόν και μαζί θα μοιρασθώμεν την νίκην».

Αργότερα ο Τσώρτσιλ θα πει το ιστορικό «από τώρα και ’μπρος δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».

Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ (Πρόεδρος των ΗΠΑ προς τον Βασιλέα Γεώργιο): «Ως η υμετέρα μεγαλειότης γνωρίζει, σταθερά πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών είναι να βοηθά τας κυβερνήσεις και τους λαούς που υπερασπίζονται εαυτούς εναντίον των έξωθεν επιθέσεων. Διαβεβαιώ την υμετέραν μεγαλειότητα ότι ελήφθησαν μέτρα ίνα σχεθή βοήθεια εις την γενναίως αγωνιζομένην Ελλάδα».

Στρατάρχης Γιαν Σματς (Ηγέτης της Ν. Αφρικής): «Παρακολουθούμε με θαυμασμό τη θαρραλέα Ελλάδα, την Ελλάδα την ηρωική, που έκαμε ν’ αναζήσει στην εποχή μας η αρχαία της Δόξα. Η 28η Οκτωβρίου 1940 είναι η μέρα που άλλαξε τον ρουν της Ιστορίας» Ασυγκράτητος από ιερή συγκίνηση πρόσθεσε: «Πραγματικώς εγεννήθη μια νέα Ελλάς, όπως την ονειρεύθησαν οι ποιηταί».

Ο Στρατάρχης Ουέιβελ θα τηλεγραφήσει από το Κάιρο στο Λονδίνο: «Οι απώλειες των Γερμανών στην Κρήτη έσωσαν τη γενική κατάσταση στη Μεσόγειο, διότι καταστράφηκε μέγα μέρος από τα αεραγήματα του εχθρού και τεράστιος αριθμός αεροπλάνων». Και προσθέτει: «Πρόθυμα αναγνωρίζουμε ότι οι σύμμαχοί μας Έλληνες είναι οι πρώτοι που με τις υπέροχες νίκες τους στη Βόρεια Ήπειρο άνοιξαν τον δρόμο και κατάφεραν πλήγματα κατά της φασιστικής Ιταλίας. Οι επιτυχίες δεν είχαν μόνο τοπική σημασία, αλλά επηρέασαν την όλη εξέλιξη του πολέμου…».

Ο Καβαλέρο, ο Μουσολίνι, ο Κάιτελ (όπισθεν), ο Χίτλερ και ο Γιοντλ σε στρατιωτική σύσκεψη.

Εγκώμια Χίτλερ και στρατηγών του

Ακόμα και αυτός ο Χίτλερ και στρατηγοί του δεν διστάζουν να πλέξουν εγκώμια στον Έλληνα στρατιώτη για το θάρρος, τη γενναιότητα και την αυτοθυσία του, όχι μόνο εναντίον των Ιταλών, αλλά και των δικών του σιδερόφραχτων μεραρχιών. Το Έπος των Ελλήνων στρατιωτών κατά των Γερμανοϊταλών τον έκανε να τονίσει και να ομολογήσει στις 4 Μαΐου 1944, στο πλαίσιο της εκτίμησης τών μέχρι τότε εκστρατειών του στο Ράιχσταγκ: «Ενώπιον της Ιστορίας είμαι υποχρεωμένος ν’ αναγνωρίσω ότι, από τους μέχρι τώρα αντιπάλους μας, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με εξαιρετική γενναιότητα και δεν παραδόθηκε, παρά μόνο όταν κάθε αντίστασή του ήταν αδύνατη και, ως εκ τούτου, δεν είχε κανένα λόγο. Γι’ αυτόν τον λόγο αποφάσισα να μην κρατηθεί κανένας Έλληνας στρατιώτης αιχμάλωτος και οι αξιωματικοί να διατηρήσουν τα προσωπικά τους όπλα…».

Όταν τα πάντα είχαν κριθεί και η ήττα της Γερμανίας ήταν αναπότρεπτη, ο Χίτλερ ομολογεί πάλι ότι το ΟΧΙ της Ελλάδας στην Ιταλία και η υποχρεωτική επέμβασή του για να σωθεί το γόητρο του Μουσολίνι ανάγκασε τη Γερμανία να καθυστερήσει την επίθεσή της κατά της Ρωσίας και να πλακώσει τα στρατεύματά του ο μεγάλος σύμμαχος των Ρώσων χειμώνας. Στην «Πολιτική του Διαθήκη», που υπαγόρευσε στον έμπιστο συνεργάτη του Μπόρμαν, τον Φλεβάρη του 1945, αναφέρει: «Κακή τροπή του πολέμου για τον Άξονα άρχισε από την περιττή και ακατανόητη επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδας, η οποία έδωσε την ευκαιρία στην Αγγλία να θέσει και πάλι τον πόδα επί της Ευρώπης, στον Τσώρτσιλ να θριαμβολογήσει ότι η Αγγλία έχει και πάλι συμμάχους στον αγώνα κατά του Άξονα και στους εχθρούς του Ράιχ ν’ αναθαρρέψουν… Χωρίς τις δυσκολίες που δημιουργήθηκαν, από την εκστρατεία των Ιταλών κατά της Ελλάδας, θα είχα επιτεθεί εναντίον των Ρώσων μερικές βδομάδες νωρίτερα…».

Διθυραμβικά σχόλια για την Ελλάδα έκαναν και όλοι σχεδόν οι Γερμανοί αξιωματούχοι που κατέθεσαν στη Δίκη της Νυρεμβέργης είτε ως κατηγορούμενοι είτε ως μάρτυρες, όπως οι στρατάρχες Κάιτελ, Γιολτ, Φον Ρούστεντ και Φον Λιστ. Ο στρατάρχης Κάιτελ κατέθεσε: «Η απροσδόκητη και ισχυρή αντίσταση των Ελλήνων εβράδυνε την επίθεση κατά της Ρωσίας, για περισσότερο από δύο μήνες. Αν δεν υπήρχε η καθυστέρηση αυτή, η εξέλιξη του πολέμου θα ήταν διαφορετική, τόσο στο Ανατολικό Μέτωπο, όσο και στον πόλεμο γενικά και άλλοι σήμερα θα ήταν στη θέση του κατηγορουμένου…».

Ο διαβόητος Γιόζεφ Γκαίμπελς, Υπουργός Προπαγάνδας του Γ΄ Ράιχ, θα γράψει στο ημερολόγιό του στις 8 Απριλίου 1941, δηλαδή δύο μέρες μετά τη γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας: «Προχωρούμε αργά στην Ελλάδα… Οι Έλληνες είναι γενναίοι μαχητές. Τα καταληφθέντα χαρακώματα είναι γεμάτα πτώματα... Και αυτός ο Φύρερ θαυμάζει ιδιαίτερα το θάρρος των Ελλήνων. Ίσως υπάρχει ακόμη ένα ίχνος της αρχαίας ελληνικής καταγωγής σ’ αυτούς…».

Επιλήσμονες και αχάριστοι

Όταν ο πόλεμος τέλειωσε και η Ελλάδα ήταν με το μέτωπο των νικητών, οι σύμμαχοί της λησμόνησαν τα εγκώμια που της έπλεκαν και τις υποσχέσεις που της έδιναν. Επιλήσμονες, αχάριστοι και ανέντιμοι, όχι μόνο δεν της έδωσαν τη Βόρεια Ήπειρο, την οποία είχαν απελευθερώσει τα ελληνικά στρατεύματα από τους Ιταλούς, αλλά την «ΔΩΡΙΣΑΝ» στους συμμάχους των Ιταλών, Αλβανούς. Επίσης, οι εγκωμιαστές της Ελλάδας Βρετανοί αρνήθηκαν να δώσουν την ελευθερία στην Κύπρο, που συμμετείχε στον πόλεμο με χιλιάδες παιδιά της, αρκετά από τα οποία έπεσαν στα πεδία της τιμής στην Ελλάδα, τη Βόρεια Αφρική και χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης. Ακόμα και σήμερα ανέχονται οι ισχυροί της Γης το τουρκικό έγκλημα σε βάρος της Κύπρου. Παρακολουθούν ανάλγητοι το τουρκικό επεκτατικό τέρας να πλήττει ανελέητα την ιδιαίτερη πατρίδα μας και να βρυχάται απειλώντας την με πλήρη κατάληψη. Και το χειρότερο, γλείφουν τα πόδια της νεοσουλτανικής Τουρκίας. Ευνοούν με τη στάση τους την ηθικά και νομικά απαράδεκτη κατοχή της μισής πατρίδας από τη χώρα, που όχι μόνο δεν έχυσε σταγόνα αίματος στον πόλεμο, αλλά εκτελούσε τις επιθυμίες του αλήστου μνήμης εκπροσώπου της χιτλερικής Γερμανίας στην Άγκυρα, Φον Πάπεν. Του δόλιου υποτακτικού της ναζιστικής ηγεσίας, που σάρωνε κυριολεκτικά με τις σιδερόφρακτες μεραρχίες της, τη μια μετά την άλλη τις χώρες της Ευρώπης.

Αντιαρματικά κωλύματα στη «Γραμμή Μεταξά».

Ακόμα και αυτήν την ώρα η ενωμένη Ευρώπη, πότε στα παρασκήνια και πότε φανερά, κλείνει τα μάτια στο συνεχιζόμενο τουρκικό έγκλημα σε βάρος της Κύπρου, μιας χώρας μέλους της, που χιλιάδες παιδιά της πολέμησαν στα ευρωπαϊκά μέτωπα και αρκετά έπεσαν για την παγκόσμια λευτεριά στα πεδία των μαχών. Σφυρίζει αδιάφορα στις τουρκικές απειλές κατά της Ελλάδας και της Κύπρου. Μιας χώρας μέλους της, που εδώ και 51 χρόνια κατακρατείται με τη βία των όπλων μέγα τμήμα του εδάφους, απ’ όπου οι εισβολείς ξερίζωσαν τους νόμιμους κατοίκους της. Ανάλγητοι οι Ευρωπαίοι εταίροι της Κύπρου και της Ελλάδας παρακολουθούν τις καθημερινές προκλήσεις και απειλές του επεκτατικού τουρκικού τέρατος, που απροκάλυπτα επιμένει στις παράλογες αξιώσεις της στο Αιγαίο και στα χωρικά ύδατα στην Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο.

Η 28η Οκτωβρίου 1940, που αυτές τις μέρες τιμούμε με διάφορες εκδηλώσεις, παραμένει για τους απανταχού Έλληνες τηλαυγής φάρος, οδηγός στον δρόμο της τιμής και του καθήκοντος. Στον δρόμο της εκπλήρωσης του χρέους προς τους ήρωες του Έπους εκείνου και τους δικούς μας της ΕΟΚΑ. Μας καλεί να προχωρήσουμε αταλάντευτοι, Ελλαδίτες και Κύπριοι Έλληνες, αλύγιστοι, αποφασιστικοί και ενωμένοι, για να ματαιώσουμε τις επιδιώξεις του τουρκικού επακτατικού τέρατος σε βάρους της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι στίχοι του εθνικού βάρδου, Αντρέα Κάλβου, ας δονούν ασταμάτητα στον νου και την καρδιά μας: «ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗΝ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».