«Μακεδονία ξακουστή»

Για ποιο λόγο θυσιάστηκαν οι Ήρωές μας;
Δεν ρώτησαν τον λαό. Αυτοί ήξεραν. Δεν άκουσαν τους ειδήμονες. Αυτοί ήξεραν καλύτερα. Δεν μέτρησαν τα κουκκιά τους. Οι παντογνώστες! Έκαναν του κεφαλιού τους και παρέδωσαν όνομα, γλώσσα και ταυτότητα σε ένα κράτος-κατασκεύασμα της κομμουνιστικής εποχής. Και ο Λαός τούς απαντά. Στις ταβέρνες, στις πλατείες, στα σχολεία, στα σπίτια, στις παρελάσεις: «...του Αλεξάνδρου η χώρα» είναι Ελληνική.

Το άσμα, με τις άγνωστες καταβολές, έγινε το σύμβολο της Αντίστασης ενός λαού εξαπατημένου, καταφρονημένου και καταδιωγμένου. Έγινε ο ύμνος του απλού κόσμου, που εδώ και μια δεκαετία πέρασε τα πάνδεινα, αλλά αντέχει. Εκείνου του κόσμου που επέζησε από τα γερμανικά μνημόνια, τα οποία μπορούν να συγκριθούν μόνο με τις πιο μαύρες μέρες της ναζιστικής κατοχής. Όλων αυτών που τους πήραν τις οικονομίες, τους κούρεψαν τις ελπίδες, τους καταδίκασαν στην παντοτινή φτώχια, αλλά δεν τους πήραν την ψυχή. Αυτή δεν ξεπουλήθηκε, δεν ανταλλάχθηκε για μια υπουργική καρέκλα, δεν ξεγελάστηκε.

Επειδή ο κόσμος ξέρει, ξέρει πολύ περισσότερα από τους πολιτικάντηδες, η κυβέρνηση Τσίπρα φεύγει. Δεν έπεσε με το μνημόνιο, πέφτει για τη Μακεδονία. Η Ύβρις των Πρεσπών επιστρέφει σε αυτούς που την υπέγραψαν ερήμην του λαού. Και αυτός που έρχεται μπορεί να είναι ένας Μητσοτάκης, που θυμίζει (στην κοψιά και κυρίως στις αντιλήψεις) μια βελτιωμένη εκδοχή του Χάρη, αλλά αυτήν την ώρα προηγείται να φύγουν «οι βασιλείς και οι μασκαράδες».

Ας είναι! Είναι και αυτό ένα καλό μάθημα σε όλους όσοι εδώ στην Κύπρο μαγειρεύουν συμφωνίες ή σκέφτονται «ιδέες» χωρίς να ρωτούν τον λαό. Ή σε όσους νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τους πάντες για το προσωπικό τους συμφέρον. Περαστικοί είναι, όπως ήταν και οι άλλοι πριν απ’ αυτούς.

Και ας μην ξεχνούν ότι, ακόμα και σε αυτό το σάπιο σύστημα, «η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου». Ο κόσμος, που πολλές φορές σιωπά, ξέρει. Ξέρει καλύτερα.
Υστερόγραφο: Για ποιο λόγο θυσιάστηκαν οι Ήρωές μας;
Η Απόφαση

Η απόφαση του Δικαστηρίου που έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές μισθών και συντάξεων στον δημόσιο τομέα είναι, με την κοινή λογική, άνω ποταμών. Όλοι αντιλαμβάνονται τις συνέπειες που θα έχει η αναδρομική εφαρμογή μιας τέτοιας απόφασης -πέρα από την εξόφθαλμη πρόκληση στις χιλιάδες των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και τους χαμηλοσυνταξιούχους που έχουν πληρώσει το βαρύτερο κόστος για την κρίση. Δεν συμφωνούν βέβαια όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι με τις επιλογές κάποιων συναδέλφων τους και της ηγεσίας τους. Υπάρχουν και αυτοί που ξέρουν ότι το ατομικό συμφέρον μπαίνει σε δευτεροτρίτη μοίρα και κατανοούν ότι το τελευταίο πράγμα που έχουμε ανάγκη είναι να διχαστούμε σε «προνομιούχους» εργαζόμενους και μη προνομιούχους.

Επειδή όμως τα τερτίπια έχουν ένα όριο, είναι ευθύνη της ΠΑΣΥΔΥ να πατήσει το φρένο, ανυστερόβουλα και χωρίς ανταλλάγματα. Διαφορετικά, απλώς θα ανοίξουμε το κουτί της Πανδώρας...