Μεταφορικά, ανομβρία, κατοχή: Ο κατάλογος με τα προβλήματα των Κυπρίων αγροτών

Τις φωνές τους ενώνουν οι Κύπριοι αγρότες μαζί με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους αγρότες, οι οποίοι δίνουν τον δικό τους αγώνα σε Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Πολωνία, Ολλανδία, Γερμανία και Ρουμανία. Τους τελευταίους μήνες γίνεται μια έντονη συζήτηση γύρω από τα αγροτικά προϊόντα, τα οποία φθάνουν στο τραπέζι μας, καταναλώνονται καθημερινά και αγγίζουν την τσέπη μας. Το δίκιο του αγρότη έχει άμεσο αντίκτυπο στο πιάτο του καταναλωτή. Το αυξανόμενο κόστος παραγωγής αντανακλάται στις τιμές των προϊόντων και κατ’ επέκτασιν στα καλάθια των νοικοκυριών. Η Κύπρος ως το νοτιότερο κράτος μέλος της ΕΕ βιώνει πιο έντονα την κλιματική αλλαγή, αλλά και το αυξανόμενο κόστος παραγωγής και εισαγωγής των πρώτων υλών και προϊόντων.

Οι Κύπριοι αγρότες πρωτοστάτησαν και άνοιξαν τον χορό των διαμαρτυριών στην ΕΕ, βγαίνοντας πρώτοι στους δρόμους με τα τρακτέρ για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Αυτές οι δράσεις συνεχίστηκαν και την Πέμπτη, 8 Φεβρουαρίου, οπότε πραγματοποίησαν πομπή σε Πάφο και Λευκωσία, φθάνοντας με τα τρακτέρ έξω από το Σπίτι της Ευρώπης, για να βροντοφωνάξουν την ανάγκη επίλυσης των προβλημάτων του αγροτικού τομέα με στόχο την επισιτιστική επάρκεια στη χώρα.

Διαβάστε ακόμα: Όταν τα τρακτέρ κατέκλυσαν την καρδιά της Ευρώπης

Κατάλογος προβλημάτων

Ο Γενικός Γραμματέας του Παναγροτικού Συνδέσμου Κύπρου, Τάσος Γιαπάνης, μιλώντας στη «Σ» αναφέρει ότι «στόχος είναι η βιωσιμότητα του επαγγελματία αγρότη. Διεκδικούμε την έναρξη του δομημένου διαλόγου για την ουσιαστική στήριξη της γεωργίας, και στους 20 κλάδους του πρωτογενούς τομέα σε όλη την Κύπρο», διευκρινίζει. Σύμφωνα με τον κ. Γιαπάνη, οι δυσκολίες που ταλανίζουν τους αγρότες χωρίζονται σε τέσσερεις κατηγορίες.

Συγκεκριμένα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες είναι τα εξής:

1. Το αυξημένο κόστος παραγωγής, το οποίο αντανακλάται, για παράδειγμα, στις πρώτες ύλες που εισάγονται στην Κύπρο, καθώς και στις αυξημένες τιμές ρεύματος. Η αύξηση του κόστους παραγωγής θα οδηγήσει σε λιγότερη παραγωγή και κατά συνέπειαν θα υπάρχει αυξημένη ζήτηση και αύξηση των τιμών των προϊόντων που θα μπαίνουν στο καλάθι του νοικοκυριού.
2. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική, η οποία χρειάζεται επαναδιαπραγμάτευση για να αλλαχτεί ο Κανονισμός σε ορισμένα θέματα, όπως είναι η επιδότηση των μεταφορικών εξόδων στα προϊόντα που εξάγονται και ταξιδεύουν προς άλλες χώρες της ΕΕ. Για παράδειγμα, ένας τόνος πατάτες στοιχίζει περισσότερο για να μεταφερθεί από το λιμάνι της Λεμεσού στο λιμάνι του Πειραιά ή της Ανκόνα, παρά να μεταφερθεί από την Ισπανία στη Γερμανία. Η Κύπρος, η Μάλτα και η Ιρλανδία ως κράτη - νησιά βιώνουν αυτή την αδικία στα μεταφορικά κόστη, σε σχέση με τις υπόλοιπες ηπειρωτικές χώρες της ΕΕ. Επίσης, η Κύπρος έχει ιδιόμορφες συνθήκες, αφού η γη της είναι ημικατεχόμενη και διαθέτει μικρά τεμάχια για παραγωγή και καλλιέργεια, σε αντίθεση με τις αχανείς εκτάσεις άλλων χωρών της ΕΕ.
3. Ο αθέμιτος ανταγωνισμός, ο οποίος προκύπτει από τα γεωργικά αγαθά που εισάγονται από Τρίτες χώρες (π.χ. Αργεντινή, Τουρκία και άλλες), στα οποία δεν εφαρμόζονται τα αυστηρά κριτήρια της ΕΕ για τα πρότυπα των φυτοφαρμάκων ή αυτά ενάντια στην παιδική εργασία.
4. Η Πράσινη μετάβαση και φορολογία, η οποία δεν μπορεί να εφαρμοστεί με τον ίδιο τρόπο από τον βορρά μέχρι τον νότο. Για παράδειγμα, η Κύπρος μαστίζεται από ανομβρία και υψηλές θερμοκρασίες, ενώ οι βορειότερες χώρες από έντονες βροχοπτώσεις. Κύριο ζητούμενο των Κύπριων αγροτών είναι ο Κανονισμός αυτός να μετατραπεί σε Οδηγία, ώστε να αντιμετωπίζεται η κάθε περίπτωση ξεχωριστά και το κάθε κράτος μέλος να διαμορφώνει τη δική του περιβαλλοντική πολιτική ανάλογα με τις ανάγκες του».

Επίσης, όπως αναφέρει ο κ. Γιαπάνης, «θα πρέπει να εξευρεθούν τρόποι εξοικονόμησης νερού για να μην επωμιστεί το βάρος της φορολογίας του νερού ο αγρότης για τις ανάγκες της καλλιέργειας των προϊόντων του». Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, μετά το χαλλούμι, οι πατάτες είναι το δεύτερο κυπριακό προϊόν με τις περισσότερες εξαγωγές, κυρίως στις αγορές της Ελλάδας, της Αγγλίας, της Γερμανίας και της Σκανδιναβίας.

Όπως προσθέτει, «το ποσοστό της συμμετοχής του πρωτογενούς τομέα ανέρχεται στο 2% του ΑΕΠ, ενώ στόχος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι την επόμενη πενταετία να φθάσει το 4-5%, κάτι που δεν είναι τόσο εφικτό με βάση τις τρέχουσες δυσκολίες που βιώνουν οι αγρότες».

Η πρόσφατη κινητοποίηση των Κυπρίων αγροτών με τα τρακτέρ είναι η συνέχεια των κινητοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβριο, πριν από τα Χριστούγεννα, και το περασμένο καλοκαίρι, στις 19 Ιουνίου, κάνοντας την Κύπρο την πρώτη χώρα της ΕΕ που άνοιξε τον χορό των διαμαρτυριών υπέρ του αγροτικού τομέα.