Οι παράλληλοι, παρόμοιοι βίοι των Ανδρέηδων

ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΚΑΛΛΗΣ ΕΠΑΙΞΑΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΓΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΦΤΑΣΑΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΒΟΥΛΗ
Οι δύο Ανδρέηδες, ο Μιχαηλίδης και ο Μουσκάλλης, έχουν καταγράψει τη δική τους ιστορία στο ποδόσφαιρό μας. Παραδεχτό απ' όλους, ότι είναι οι δύο Κύπριοι τεχνικοί με τη μεγαλύτερη προσφορά και επιτυχία. Εργάστηκαν σε πολλές ομάδες, κράτησαν τα πιο δύσκολα τιμόνια (τους μεγάλους με τις τεράστιες απαιτήσεις).

Η τύχη και οι συγκυρίες μάλλον τους αδικούν, σε ό,τι αφορά τίτλους, περισσότερο τον Μιχαηλίδη. Άλλο κοινό σημείο αναφοράς, ότι παρόλο που έκαναν μιαν αξιοπρόσεκτη καριέρα σαν ποδοσφαιριστές, σπουδαία πράγματα δεν έκαναν (το παραδέχονται και οι ίδιοι). Όμως επιβεβαίωσαν πως δεν χρειάζεται να είσαι μεγάλος ποδοσφαιριστής, για να γίνεις μεγάλος προπονητής.

Παράλληλοι, αλλά με κοινά σημεία, πάντοτε οι δρόμοι της καριέρας τους και εντός γηπέδων και εκτός. Αμφότεροι είχαν έντονη κοινωνική προσφορά, έφτασαν μάλιστα μέχρι τα έδρανα της Βουλής, ο Μιχαηλίδης με τον ΔΗΣΥ και ο Μουσκάλλης με το ΑΚΕΛ. Για την εκλογή τους μέτρησε η προσωπικότητα, οι γνώσεις τους, αλλά και η δημοτικότητα που απέκτησαν μέσω του ποδοσφαίρου.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ:
Έκανε καριέρα στον Άρη, ήταν το 8άρι της ομάδας την περίοδο 1966-73, με συμπαίκτες τους Καρεκλά, Μακρίδη, Χρύσο, Ξάνθο, Λάκη, Παπαβασιλείου, Παρασκευά... Τεχνίτης μέσος με πολύ ισχυρό σουτ. Το 1973 μετέβη στην Αγγλία για σπουδές. Επέστρεψε το 1977 και αγωνίστηκε για ένα χρόνο στην ΑΕΜ. Ακολούθησε η τετραετία που έκανε καριέρα σαν παίκτης-προπονητής στο Κ.Ν. Μαρωνιτών.

Η ομάδα ανέβηκε μέχρι και τη 2η κατηγορία, ο ίδιος δε, την 1η χρονιά, αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στην 3η κατηγορία με 28 γκολ. Συνέχισε στην ΑΠΕΠ και αμέσως μετά στον Άρη, τον οποίο οδήγησε το 1989 στον τελικό κυπέλλου. Αποκορύφωμα της καριέρας του η Εθνική ομάδα (πέρασε και από την Ελπίδων). Στην πενταετία 1991-96, με τη δική του συμβολή, η Εθνική απέκτησε άλλο στάτους, γέμισε τα γήπεδα, έκανε επιτυχίες.

Σε 48 αγώνες με τον Μιχαηλίδη στον πάγκο, μέτρησε 11 νίκες, 12 ισοπαλίες και 25 ήττες. Ακολούθησε η επιστροφή σε πάγκους ομάδων και η εντυπωσιακή πορεία. Αρχικά στην Ομόνοια, ακολούθησε ο ΑΠΟΕΛ, η ΑΕΚ, η ΑΕΛ, ο Απόλλωνας, η Νέα Σαλαμίνα, αλλά και η ΑΕ Πάφου. Μορφωμένος, με άψογο λόγο και προσέγγιση, ο Μιχαηλίδης ήταν πολύ καλός γνώστης της τακτικής και είχε ένα τεράστιο προτέρημα. Την ψυχολογία. Ήξερε πώς να ανεβάσει τους παίκτες του και να πάρει το μάξιμουμ.

Άγγιξε πολλά τρόπαια, κατέκτησε μόνο ένα. Πήρε ένα κύπελλο σαν τεχνικός της Ανόρθωσης, έχασε όμως άλλους τέσσερεις τελικούς κυπέλλου (οι δύο σε παράταση και ένας στα πέναλτι). Έχασε και πρωταθλήματα στις λεπτομέρειες. Οι αριθμοί τον αδικούν, αλλά δεν μειώνουν ούτε στο ελάχιστο την ηχηρή του παρουσία στα ποδοσφαιρικά μας δρώμενα.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΟΥΣΚΑΛΛΗΣ:
Αγωνίστηκε στη Νέα Σαλαμίνα την περίοδο 1968-74. Ανασταλτικός μέσος με δύναμη και πάθος στο παιχνίδι του, δίπλα στους Βαρνάβα, Φώκκη, Μάλο, Κότροφο, Ορφανίδη, Πιτσιάουλο, Κουγκά, Θεοφάνους, Κοντεάτη, Άγγελο. Μετά την εισβολή και τον εκτοπισμό, σταμάτησε το ποδόσφαιρο, αλλά έμεινε κοντά στη Νέα Σαλαμίνα, σαν έφορος και βοηθός προπονητής. Στα 1986 ανέλαβε τα ηνία της ομάδας. Την οδήγησε στον μοναδικό τίτλο της ιστορίας της, το κύπελλο του 1990.

Το ίδιο έπραξε (πρώτος και μοναδικός τίτλος) και με την ΑΕΚ, στα 2004, ενώ σήκωσε το τρόπαιο και με τον Απόλλωνα το 2001. Το μεγάλο άλμα σε πάγκο έγινε το 1993, όταν ανέλαβε την Ανόρθωση, τη χρονιά της απόκτησης των Γκόκιτς-Σάμπουριτς. Την πρώτη χρονιά έφτασε στον τελικό κυπέλλου, αλλά έχασε από την Ομόνοια. Την επόμενη χρονιά, η «Κυρία» πήρε πρωτάθλημα μετά από 32 χρόνια, Ο Μουσκάλλης δεν ήταν στον πάγκο όταν εξασφαλίστηκε ο τίτλος, αφού λίγες αγωνιστικές πριν από το τέλος αντικαταστάθηκε από τον Ιορντανόφ. Η συμβολή του όμως ήταν τεράστια και αναγνωρίστηκε. Επί των ημερών του, η Ανόρθωση πέτυχε την 1η της ευρωπαϊκή νίκη (2-0 επί της Σούμεν).

Ο Μουσκάλλης εργάστηκε συνολικά σε 8 ομάδες, Σαλαμίνα, ΕΠΑ, Ανόρθωση, Ομόνοια, ΑΠΟΕΛ, ΑΕΚ, Απόλλωνα, Εθνικό Άχνας. Ουσιαστικά, από τις μεγάλες ομάδες, δεν έτυχε να συνεργαστεί μόνο με την ΑΕΛ. Πήρε περισσότερους τίτλους από τον Μιχαηλίδη, αλλά δεν εργάστηκε ποτέ στην Εθνική ομάδα. Το ήθελε και πιστεύουμε πως το άξιζε.