Η ανατίναξη του οικήματος και ο πρώτος τίτλος το 1975

ΔΥΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΡΘΩΣΗ
Πολλοί είναι οι ιστορικοί σταθμοί στην πολύχρονη πορεία της Ανόρθωσης, τόσο στα ποδοσφαιρικά πράγματα του τόπου μας όσο και στους αγώνες του λαού μας για ελευθερία.

Δύο ιστορικές στιγμές για την Ανόρθωση έχουμε αυτές τις μέρες, για τις οποίες θα κάνουμε αναφορά, όχι απλά για να θυμίσουμε και να τιμήσουμε αυτές τις στιγμές, αλλά και για να γνωρίζουν οι νεότεροι και να παίρνουν τα απαραίτητα μηνύματα από αυτές τις ιστορικές στιγμές. Σαν σήμερα, στις 8 Ιουλίου 1958, το οίκημα της Ανόρθωσης στην όμορφη πόλη της Αμμοχώστου γινόταν ολοκαύτωμα από τους Βρετανούς για να «τιμωρήσουν» την Ανόρθωση για τη συμμετοχή της στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Στις 6 Ιουλίου 1975, η Ανόρθωση έπαιρνε τον πρώτο τίτλο της στην προσφυγιά, το κύπελλο.
8 ΙΟΥΛΙΟΥ 1958

Σαν σήμερα πριν από 60 χρόνια. Ήταν Τρίτη, 8 Ιουλίου 1958, όταν οι Βρετανοί κατακτητές ανατίναξαν το οίκημα της Ανόρθωσης στην Αμμόχωστο. Η ημερομηνία αυτή αποτελεί μέρα τιμής και δόξας για την Ανόρθωση. Λαβωμένη, μα τιμημένη και παρασημοφορημένη με το ανώτερο των παρασήμων, τους διαχρονικούς εθνικούς αγώνες της.

Η 8η Ιουλίου 1958 αποτελεί μέρα-ορόσημο για την ιστορική Ανόρθωση. Είναι η μέρα της κορυφαίας τιμής, της απόλυτης καταξίωσης. Το αποκορύφωμα της εθνικής δράσης και των θυσιών της. Η επιβράβευση των διαχρονικών αγώνων και της μεγάλης προσφοράς της κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59. Μπορεί οι Βρετανοί να ανατίναξαν το οίκημα της Ανόρθωσης, όμως γιγάντωσαν τις ψυχές και θέριεψαν τις καρδιές των μελών της, του κάθε Έλληνα της Κύπρου. Η Ανόρθωση δεν ήταν απλώς ένα κτίριο για να αφανιστεί μέσα από τον εκκωφαντικό κρότο της ανατίναξης ή μέσα από την τέφρα των αδηφάγων φλογών που το περιτύλιξαν. Η Ανόρθωση ήταν έπαλξη εθνική και αγωνιστική, εστία χάλκευσης φρονήματος, κιβωτός παράδοσης, σχολή μεταλαμπάδευσης αρχών και αξιών και τροφός ιδεωδών και ιδανικών.

«Πλανάται όμως ο κατακτητής, το πνεύμα της Ανόρθωσης δεν πτοάται, δεν καταστρέφεται, και η ωραία μας Ανόρθωση σαν τον Φοίνικα, που είναι το έμβλημά μας, θα ξαναγεννηθεί και πάλιν σύντομα διά να συνεχίσει την ιστορικήν και μεγάλην πορείαν της». Αυτά αναφώνησε με ύψιστο πατριωτικό σθένος προς τον κατακτητή ο πρόεδρος της Ανόρθωσης, ο ιστορικός της ηγέτης Αναστάσιος Οικονομίδης. Οι Βρετανοί ήθελαν την καταστροφή, τη συντριβή της Ανόρθωσης, γιατί γνώριζαν πως ήταν το ορμητήριο των αγωνιστών της ΕΟΚΑ.

Η Ανόρθωση έμεινε όρθια και συνεχίζει την ιστορική της πορεία. Ήταν και παραμένει εθνική ιστορία.

6 ΙΟΥΛΙΟΥ 1975

Πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος στην προσφυγιά και με τις πληγές της νωπές ακόμα, η Ανόρθωση πέτυχε το καλοκαίρι του 1975 έναν ανεπανάληπτο θρίαμβο. Αφού προηγουμένως πέρασε από σαράντα κύματα, κατέκτησε το κύπελλο. Ήταν μια επιτυχία ανεπανάληπτη. Ήταν Κυριακή 6 Ιουλίου 1975. Ένας τίτλος ξεχωριστός, ο πρώτος μετά τον εκτοπισμό. Πριν από 43 χρόνια.

Αυτό το κύπελλο δεν αποτελούσε απλά μια ποδοσφαιρική επιτυχία. Ήταν ένα δυνατό μήνυμα από τους πρόσφυγες πως δεν υποκύπτουν στα όποια προβλήματα, αλλά είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν για το καλύτερο. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις πρώτες δύσκολες στιγμές του εκτοπισμού; Τότε που ο κόσμος έτρεχε να βρει μια στιγμή και να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του μετά την τουρκική εισβολή του 1974.

Και πώς να συγκροτηθεί μια ομάδα που έχει χάσει την έδρα της, οι παίκτες, οι παράγοντες και οι φίλαθλοί της έχουν διασκορπιστεί σε αρκετές περιοχές της ελεύθερης Κύπρου; Ναι ήταν πολύ δύσκολη η προσπάθεια, αλλά η Ανόρθωση τα κατάφερε και αυτό λόγω της αγάπης των παικτών και των ανθρώπων της προς το σωματείο. Χωρίς οίκημα και χωρίς γήπεδο. Με... διαφορετικές στολές που ήταν και δανεικές. Να περιφέρεται από το ένα γήπεδο στο άλλο. Χωρίς υποδομή, χωρίς χρήματα και με πολλά προβλήματα.

Όμως με μεγάλη πίστη και αγάπη προς την Ανόρθωση και την Ιστορία της. Όχι άδικα, ο τότε πρόεδρος του σωματείου, Τάκης Πελεκάνος, χαρακτήρισε τους παίκτες της εποχής εκείνης ως ήρωες, αφού κράτησαν όρθια την Ανόρθωση στα πρώτα πολύ δύσκολα χρόνια μετά το 1974. Μεγάλη όμως ήταν και η συμβολή του κ. Πελεκάνου και των συνεργατών του, αλλά και του προπονητή της ομάδας, αείμνηστου Αντώνη Καρά.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ

Η πορεία της Ανόρθωσης προς το κύπελλο ξεκίνησε από τις 28 Μαΐου 1975, όταν στη φάση των «16» κέρδισε τον ΑΣΙΛ με 7-1 στην Αραδίππου (τότε έδρα της ομάδας). Από δύο τέρματα πέτυχαν οι Θεοχαρίδης, Τάρταρος, Φοίβος, και ένα ο Αντωνάκης. Στα προημιτελικά αντιμετώπισε την Αλκή στο ΓΣΖ στις 25 Ιουνίου. Στην κανονική διάρκεια του αγώνα και στην παράταση το παιχνίδι ήταν ισόπαλο 2-2 (τα τέρματα οι Τάρταρος, Φοίβος). Η Ανόρθωση κέρδισε 8-7 στα πέναλτι. Στην ημιτελική φάση κέρδισε στις 29/6/75 στο ΓΣΟ τον Απόλλωνα 1-0 με τέρμα του Δημ. Σαββίδη.

Στον τελικό που έγινε στις 6 Ιουλίου 1975 στο ΓΣΠ, η Ανόρθωση κέρδισε 3-2 την Ένωση, σε παιχνίδι που στο α’ ημίχρονο ήταν πολύ πίσω από πλευράς εμφάνισης, αλλά βελτιώθηκε σημαντικά στην επανάληψη. Η Ένωση προηγήθηκε δύο φορές με τους Βλίτη (30’) και Παπαλουκά (58’ πεν.), ενώ για την Ανόρθωση σκόραραν οι Μάντης (54’), Φοίβος (81’ πεν.), Θεοχαρίδης (86’).

Η Ανόρθωση παρατάχθηκε στον τελικό με τους Φάνο, Κοβή, Νικόλα (97’ Αρτέμης) Στέφανο, Τάρταρο, Θεοχαρίδη, Σολέα, Μάντη, Αντωνάκη, Φώτο (46’ Αχιλλέας), Φοίβο.

Με χαρά και δάκρυα πανηγύρισαν παίκτες, προπονητής, παράγοντες και φίλαθλοι της Ανόρθωσης το πρώτο τρόπαιο στην προσφυγιά. Ήταν συμβολικό και πολύ σημαντικό. Είναι αυτό που έδωσε κουράγιο και πείσμωσε όλους για να βρει και πάλι η Ανόρθωση τον δρόμο της και να πανηγυρίσει στα επόμενα χρόνια και άλλους τίτλους και να φτάσει σε ευρωπαϊκές επιτυχίες. Παρά τη φτώχεια και την ανέχεια η διοίκηση κατάφερε να συγκεντρώσει κάποιο χρηματικό ποσό, το οποίο κατέβαλε ως πριμ στους 16 ποδοσφαιριστές. Κάθε παίκτης πήρε από 27 λίρες!