Έφυγαν από τη ζωή, έμειναν στην ιστορία!

Η είδηση του θανάτου ενός ποδοσφαιριστή προκαλεί σίγουρα θλίψη στους δικούς του ανθρώπους. Ταυτόχρονα, όμως, προκαλεί θλίψη και στους φίλαθλους, όχι μόνο της ομάδας του, αλλά γενικότερα, αφού όλοι θυμούνται τις όμορφες ποδοσφαιρικές στιγμές του παρελθόντος. Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι ποδοσφαιριστές έγιναν ινδάλματα στο φίλαθλο κοινό με την μεγάλη προσφορά και το ήθος τους, για πολλά χρόνια, στα γήπεδά μας.

Μεγάλοι παίκτες που έφυγαν από τη ζωή και μένουν στην ιστορία. Μνημόσυνο για όλους αυτούς τους παίκτες αποτελεί η σημερινή αναφορά της «Σ» και μνήμη αιώνια για παίκτες που μας πρόσφεραν ωραίες στιγμές, αγωνιζόμενοι για την αγάπη προς τη φανέλα τους και το ποδόσφαιρο. Μια ευκαιρία για να θυμηθούν οι πιο παλιοί και για να μαθαίνουν οι νεότεροι. Θα κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά, λοιπόν, σε δύο πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές που έπαιξαν στην Εθνική ομάδα και έφυγαν πρόσφατα από τη ζωή. Τον Κώστα Παναγιώτου της Ομόνοιας και τον Μάκη Αλκιβιάδη της ΕΠΑ.
Ο Κώστας της Ομόνοιας
Έτσι ήταν γνωστός ο διεθνής άσος της Ομόνοιας, Κώστας Παναγιώτου, ο οποίος έφυγε πριν λίγες μέρες από τη ζωή, σε ηλικία 72 ετών. Ο Κώστας της Ομόνοιας. Ένας άρχοντας στα γήπεδά μας, εμπνευσμένος αρχηγός ο λίμπερο του ̈τριφυλλιού». Ξεχώριζε για το απαράμιλλο σθένος, την αγωνιστικότητα και το σοβαρό παιχνίδι του. Μια ηγετική φυσιογνωμία που ξεχώριζε για το ήθος του. Θα μπορούσε να παίζει σε ομάδα του εξωτερικού και να πάρει πολλά χρήματα. Όμως, δεν ήθελε να φύγει από την ομάδα που αγαπούσε.
Ο Κώστας γεννήθηκε το 1937 στη Λάρνακα από φτωχή οικογένεια. Από μικρός έπαιζε ποδόσφαιρο στις γειτονιές και τα χωράφια. Η οικογένειά του αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, το 1950 μετανάστευσε στο Λονδίνο. Ο Κώστας αγωνίζεται σε διάφορες ερασιτεχνικές ομάδες, μέχρι που κατέληξε στην Λέιτον Όριεντ, ομάδα α’ κατηγορίας τότε στο αγγλικό πρωτάθλημα. Εκεί που ήταν έτοιμος να ενταχθεί στην ομάδα, πληροφορήθηκε ξαφνικά πως είχε επιλεγεί για στρατιωτική θητεία στον αγγλικό στρατό.

Η είδηση τον αναστάτωσε και πήρε την απόφαση να φύγει από την Αγγλία και το 1959 επιστρέφει στην Κύπρο και εντάσσεται στην Ομόνοια. Ο Κώστας παίζει στην ομάδα και εντυπωσιάζει με τις εμφανίσεις του, δικαιώνοντας την φήμη που τον συνόδευε.
Ο Κώστας Παναγιώτου έπαιξε ποδόσφαιρο μέχρι το 1970. Αγωνίστηκε με την Ομόνοια για 11 συνεχή χρόνια. Έπαιξε σε 244 παιχνίδια και πανηγύρισε την κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων, ενός Κυπέλλου και μιας Ασπίδας. Ο Κώστας έπαιξε με την Μικτή Κύπρου (όπως ονομαζόταν τότε η Εθνική) σε 18 αγώνες. Μετά την Ομόνοια αγωνίστηκε στον Ορφέα και μάλιστα βοήθησε και σαν κεντρικός κυνηγός. Για την πλούσια επίδοσή του στο ποδόσφαιρο ο Κώστας είχε τιμηθεί από την ΕΑΚ το 1966-67 και το 1967-68 ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής.
Ο Μάκης Αλκιβιάδης
Πριν λίγους μήνες έφυγε από τη ζωή ο πρώην διεθνής τερματοφύλακας της ΕΠΑ Μάκης Αλκδιβιάδης, σε ηλικία 70 ετών. Από τους κορυφαίους τερματοφύλακες που ανέδειξε το ποδόσφαιρό μας και ξεχώριζε, όχι μόνο για τις εμφανίσεις του αλλά και το ήθος του, γι’ αυτό και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός μεταξύ όλων των φιλάθλων.
Ο Μάκης γεννήθηκε το 1944 στην Λάρνακα και από μικρός ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο. Πολύ μικρός βρέθηκε στην ΕΠΑ και στα 15 1⁄2 χρόνια του αγωνίστηκε στην εφηβική ομάδα. Έπαιξε πέντε αγώνες και ακολούθως βρέθηκε στην πρώτη ομάδα, σε αντικατάσταση του Νίκου Πύργου που τελείωνε την καριέρα του.
Έκτοτε, μόνο τραυματισμοί και τιμωρίες στέρησαν στον Αλκιβιάδη τη θέση του κάτω από τα δοκάρια της αγαπημένης του ΕΠΑ. Ο Μάκης τελείωσε την καριέρα του τη σεζόν 1979-80 και είναι ο ρέκορτμαν συμμετοχών όλων των εποχών στην ομάδα της Λάρνακας. Πανηγύρισε το πρωτάθλημα Κύπρου την περίοδο 1969-70 και την επόμενη περίοδο αγωνίστηκε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα Α’ Εθνικής. Έκανε σπουδαίες εμφανίσεις με την Μικτή Κύπρου στην οποία είχε 16 συμμετοχές.
Ο Μάκης έπαιξε 21 «γεμάτα» ποδοσφαιρικά χρόνια, που τον έκαναν δημοφιλή και πασίγνωστο σε όλη την Κύπρο. Εγκατέλειψε την ενεργό δράση στα 36 του, όταν οι συμπαίκτες του έφευγαν πριν τα 30. και μιλάμε για εποχές που τα γήπεδα ήταν... στρωμένα με πέτρες και άλλα επικίνδυνα αντικείμενα, που τα έβρισκες κρυμμένα κάτω από τις χωμάτινες επιφάνειες.
Το 1968-69 αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της Εθνικής, το 1969-70 ψηφίστηκε παίκτης της χρονιάς και το 1980 πήρε το βραβείο ήθους. Από τα κορυφαία παιχνίδια του με την Εθνική ήταν αυτό που έγινε στο Γουέμπλεϊ της Αγγλίας το 1975, όπου η Κύπρος έχασε 5-0 με πέντε τέρματα του Μακντόναλτ. Και όμως, ο Αλκιβιάδης ήταν ο κορυφαίος παίκτης μας αποσοβώντας άλλα τόσα τέρματα σε ένα παιχνίδι που...χάσαμε την μπάλα.
Η πρώτη του συμμετοχή με την Εθνική ήταν το 1968 στο ΓΣΠ κατά της Ελβετίας, που ήταν μάλιστα και η πρώτη νίκη της Κύπρου, 2-1 με τέρματα των Μελή και Παμπουλλή.
Κατά περιόδους ο Μάκης Αλκιβιάδης είχε δεχθεί προτάσεις για μετεγγραφή, τόσο από ομάδες της Κύπρου (ΠΟΛ, ΑΠΟΛΕ, Ανόρθωση), όσο και του εξωτερικού (Ελλάδα και Αγγλία), ωστόσο δεν ήθελε να φύγει από την αγαπημένη του ομάδα, την ΕΠΑ, και τον κόσμο της.
Φάνος, Γ. Ιωάννου και άλλοι
Πέραν των Κώστα και Αλκιβιάδη, αρκετοί είναι οι ποδοσφαιριστές που έφυγαν από τη ζωή τα τελευταία χρόνια. Οι πιο πολλοί έφυγαν ξαφνικά και τόσο νωρίς, προκαλώντας θλίψη στους φιλάθλους.
Από τις πιο πρόσφατες περιπτώσεις είναι και ο χαμός του διεθνή τερματοφύλακα Φάνου Στυλιανού. Μια μεγάλη μορφή του κυπριακού ποδοσφαίρου και ένας από τους σπουδαιότερους τερματοφύλακες της Ανόρθωσης.

Έζησε εποχές δόξας στο ΓΣΕ και ήταν από τους πρωταγωνιστές της τιτάνιας προσπάθειας για επιβίωση στα πρώτα χρόνια μετά την προσφυγιά. Κατέκτησε δύο Κύπελλα με την Ανόρθωση (1971, 1975) και την περίοδο 1978-79 έκανε ρεκόρ, διατηρώντας ανέπαφη την εστία του για 1105 λεπτά και ήταν για χρόνια στέλεχος της Εθνικής Κύπρου. Ο Φάνος, που έφυγε στα 65 του, είχε αγωνιστεί και στην Ομόνοια Αραδίππου και τον Πεζοπορικό ενώ για χρόνια ήταν προπονητής τερματοφυλάκων στις Εθνικές ομάδες.
Ο μέσος του Απόλλωνα Γιαννάκης Ιωάννου έφυγε ξαφνικά από τη ζωή στα 50 του χρόνια. Το «μηχανάκι» του Απόλλωνα που ξεχώριζε για το πάθος, τη δύναμη και την τεχνική του κατάρτιση. Επιτελικός μέσος που βοήθησε και στο σκοράρισμα, σημειώνοντας συνολικά 57 τέρματα στο πρωτάθλημα. Πανηγύρισε κατάκτηση του Κυπέλλου το 1986, ενώ σημείωσε το χιλιοστό γκολ του Απόλλωνα στην πρώτη κατηγορία, στις 8 Μαρτίου1987, στη νίκη επί της Ανόρθωσης στο Τσίρειο με 5-0.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Άντρο Μιαμηλιώτη του ΑΠΟΕΛ (στο τέλος της καριέρας του έπαιξε και στην ΕΠΑ) που επίσης έφυγε νωρίς, στα 60 του από ανίατη ασθένεια.
Να θυμίσουμε όμως και τους Γιώργο Ευσταθίου - Φόρσο και Γιώργο Βλίττη της Ένωσης, Άκη Ιωάννου της Ομόνοιας, Παν. Ιακώβου, Αντ. Καρά, Αντρίκκο, Α. Οδυσσέως, Τάρταρο, Μ. Μιχαήλ της Ανόρθωσης, Ντίνο του ΠΟΛ, Χρ. Τιμοθέου της Δόξας, Κοσμά, Τ. Τσίκκο του Ολυμπιακού, Μάνο Π. Τσίγγη του Διγενή, Α. Ξυστούρη του ΑΣΙΛ, Γ. Παπαϊωάννου, Φασουλλή του Απόλλωνα, Λούκα Κουλλαπή και Γ. Ιωάννου της Νέας Σαλαμίνας, Γιαλλούρη του Ευαγόρα, Πασπαλ του ΑΠΟΠ, Π. Παναγιώτου της Αλκής και άλλους πολλούς.. Αιωνία να είναι η μνήμη όλων. Οι ποδοσφαιρικές στιγμές που μας χάρισαν θα μείνουν αξέχαστες.