Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά…

Δεν αποτελεί η φετινή περίοδος εξαίρεση του κανόνα σε ό,τι αφορά στους χαρακτηρισμούς που συνοδεύουν προπονητές και παίκτες αλλά και παράγοντες, ειδικά Προέδρους μεγάλων ομάδων.
Όλα καλά και όλα ωραία στις επιτυχίες, ειδικά σε αγώνες ντέρμπι, μαύρα κι άραχνα έπειτα από κάθε αποτυχία.
Δεν υπήρξε ποτέ και ούτε φέτος υπάρχει η μέση οδός ή, έστω, οι όποιες επιφυλάξεις για τα θετικά ή τα αρνητικά σχόλια που αφορούν τον οποιοδήποτε ξεχωριστά.
Δείτε την υφιστάμενη βαθμολογία και φέρτε στο μυαλό, όποια κι αν είναι η ομάδα της αρεσκείας σας, το τι λέχθηκε και γράφτηκε στη διάρκεια των 22 αγωνιστικών του μαραθωνίου.
Δεν υπάρχει ομάδα, με εξαίρεση την ΑΕΚ που και εκεί όμως ακουστήκαν κάποια μουρμουρητά, που οι οπαδοί της να μην ανέβασαν στα ουράνια και στη συνέχεια να μην ισοπέδωσαν τα πάντα, ή και το αντίθετο.
Αυτό είναι συνυφασμένο με την πορεία της όποιας μεγάλης ομάδας, αλλά και με την ανυπομονησία του οπαδού, που θέλει αν είναι δυνατόν να του απονεμηθεί ο τίτλος πριν από τα Χριστούγεννα.
Δεν τον ενδιαφέρει να είναι δυνατές και οι άλλες ομάδες, ούτε αν η ομάδα του κάποια στιγμή κάνει κοιλιά ή και είναι άτυχη σε σημαντικά ματς.
Αυτό που θέλει, απαιτεί για την ακρίβεια, είναι να πηγαίνει γήπεδο ή να πίνει μπίρες στον καναπέ και η ομάδα του να παίρνει σβάρνα τους αντίπαλους της, να είναι πρώτη και οι λοιποί να βλέπουν την πλάτη της...
Του εξηγείς ότι στο ποδόσφαιρο, ειδικά σε αγώνες ντέρμπι, όλα είναι πιθανά, γι' αυτό και έχουν αυτήν την ονομασία οι αναμετρήσεις, αλλά σου λέει «εγώ θέλω νίκη».
Και έτσι εξηγείται και η τάση να δοξάζουμε ή και να αποδοκιμάζουμε προπονητές και Προέδρους ανάλογα με τα αποτελέσματα της ομάδας μας.
Από τα ψηλά στα χαμηλά και το αντίθετο, η διαδρομή είναι ένα μόλις ενενηντάλεπτο και κάτι...
Κι αυτό έχει επιπτώσεις, συνήθως αρνητικές, στη μετέπειτα πορεία της ομάδας... έστω και σαν μεγάλη που είναι κάποια στιγμή θα βρει τον δρόμο της.
Το θέμα είναι να μη σφυρίσει το τραίνο τρεις φορές και να μην καταφέρει να μπει σε κάποιο από τα πρώτα βαγόνια.
Όπως το τραίνο που σφύρισε πολύ περισσότερες φορές στο κεφάλαιο διαιτησία, αλλά ουδείς τελικά το αντιλήφθηκε, γι' αυτό και χάθηκε η ευκαιρία να προβούμε σε κάποιες διορθωτικές κινήσεις και να δείξουμε ότι
επιτέλους είμαστε αποφασισμένοι να διορθώσουμε σε μεγάλο βαθμό τα κακώς έχοντα στον χώρο.
Αποδείχτηκε ότι είτε δεν θέλουμε είτε δεν μπορούμε.
Όποιο κι από τα δυο και να συμβαίνει, αποτύχαμε οικτρά.
Και οι όποιες δικαιολογίες, πλέον, δεν ευσταθούν.
Είχαν την ευκαιρία τους τα σωματεία, διά των εκπροσώπων τους στην Ομοσπονδία, να απαιτήσουν εδώ και τώρα σημαντικές αλλαγές, αλλά δεν το έπραξαν.
Πλέον ας αναλάβουν τις ευθύνες τους, πέραν του ότι γελούσαν μαζί τους, σχεδόν όλοι, όταν δημοσιοποίησαν το σκεπτικό που αφορά σε μέτρα για να πάει μπροστά ο χώρος αυτός.
Ουδείς χαιρεκακεί και ουδείς θέλει να βλέπει αυτήν την εικόνα σε κάθε αγωνιστική.
Γι' αυτό άλλωστε και η κριτική που ασκείται και καλοπροαίρετη είναι και πηγάζει από το ενδιαφέρον επιτέλους να ορθοποδήσει η διαιτησία και να περνά απαρατήρητη και όχι να έχει κάθε αγωνιστική κάποιους πρωταγωνιστές, με την κακή την έννοια...
Μακάρι να βελτιωθεί η όλη εικόνα και να μην ασχοληθεί κανείς ποτέ με τη διαιτησία στο σύνολό της.
Δυστυχώς όμως τα χειρότερα έπονται, γιατί απλά ούτε τα προλάβαμε ούτε θελήσαμε να διορθώσουμε κάτι...
Καλή Κυριακή να έχετε.