Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΠΟΔΟΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΚΑΡΙΑ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ Η Ομόνοια βρήκε εξαιρετικούς σέντερ φορ, έφερε 2-3 δεκάρια καλής ποιότητας (και ένα σούπερ), εξάρια (όταν επέλεγαν οι προπονητές να παίξουν με κλασικό κόφτη) που έκαναν άριστα τη δουλειά τους, παίκτες που έπαιξαν στα φτερά και πήραν καλό βαθμό. Στις πλείστες θέσεις, ειδικά από τον καιρό της αύξησης των ξένων παικτών, εντόπιζε παίκτες που απέδιδαν. Εκτός από τρεις. Αναφερόμαστε στις θέσεις του στόπερ, του αριστερού μπακ και του τερματοφύλακα, όπου η αποτυχία είναι κανόνας και όχι εξαίρεση. Είναι οι τρεις θέσεις που την ταλαιπωρούν. Αφού οι πλείστοι που αφίχθησαν από το εξωτερικό δεν τα κατάφεραν, ορισμένοι απέτυχαν οικτρά.
ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ: Ψάχνει εδώ και χρόνια τον αλλοδαπό «Κέρβερό» της. Αν εξαιρέσει κάποιος τον Μπράσας, που έκανε αυτά που χρειαζόταν (αποκρούσεις σε καθοριστικά ματς) και τον Μορέιρα (στο πρώτο μισό της θητείας τους), οι υπόλοιποι ήταν από μέτριοι μέχρι απογοητευτικοί. Υπενθυμίζουμε ονόματα όπως ο Σινού, ο Βέζερ, ο Λεβίτα (που ξαφνικά προέκυψε βασικός), ο Λεόνι, ο Κοτσόλης. Η «κατάρα», ας μας επιτραπεί ο όρος, πήρε ακόμη και τον πολύπειρο Γέβριτς. Που είχε δεκάδες συμμετοχές στην Εθνική Σερβίας, αλλά... Στο ντεμπούτο του δέχτηκε τσάμπα γκολ και στη συνέχεια έκανε και άλλα σοβαρά λάθη. Η περίπτωση Φελνχούιζεν μοιάζει πολύ καλή και δεν θα σταθούμε στα φιλικά, ό,τι και να δείξει ο Ολλανδός. Πάντως το βάρος που παίρνει στις πλάτες του είναι τεράστιο.
Διαβάστε περισσότερα στην έκδοση της "Σημερινής" της Κυριακής που κυκλοφορεί...