Πανίκος Ορφανίδης και Παύλος Σάββα

ΔΥΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΜΕΣΟΙ ΤΗΣ ΑΕΛ, ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ 3 ΚΥΠΕΛΛΑ ΣΕ 4 ΧΡΟΝΙΑ
Μπορεί η ΑΕΛ να μην κέρδισε τίτλο πρωταθλήματος στην πενταετία 1984-89, όμως είχε μια πολύ δυνατή ομάδα, που πρόσφερε αρκετές συγκινήσεις στους φίλους της, κερδίζοντας μάλιστα τρία κύπελλα. Μία ομάδα που ήταν πολύ ανταγωνιστική και πάντα δυσκολοκατάβλητη. Μια ΑΕΛ που είχε σπουδαίους και ταλαντούχους παίκτες την εποχή εκείνη όπως οι Κωνσταντίνου, Ονησιφόρου, Π. Ορφανίδης, Π. Σάββα, Χριστοφόρου, Στυλιανού, Μαυρουδής, Μ. Σωκράτους, Πελεντρίτης κ.ά.

Εμείς σήμερα θα παρουσιάσουμε δύο αξιόλογους μέσους της ΑΕΛ του 1984-89, που έβαλαν τη σφραγίδα τους στην κατάκτηση των τριών κυπέλλων κα πρόσφεραν πολλά στους «γαλαζοκίτρινους» της Λεμεσού. Είναι ο Πανίκος Ορφανίδης, το Νο6 και ο Παύλος Σάββα, το Νο8 της ομάδας.
ΠΑΝΙΚΟΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ

Ήταν ένα πραγματικό μηχανάκι στη μεσαία γραμμή, κάνοντας αρκετή δουλειά όχι μόνο στο ανασταλτικό κομμάτι, αλλά και στο δημιουργικό. Ο Πανίκος Ορφανίδης έπαιξε για μια 15ετία στην ΑΕΛ, από το 1978 μέχρι το 1993, κερδίζοντας τρία κύπελλα (1985, 1987, 1989). Είναι πέντε φορές διεθνής και σίγουρα κάπου αδικήθηκε από τους ομοσπονδιακούς προπονητές, αφού ήταν ένας πολύ καλός μέσος, που ξεχώριζε στα γήπεδά μας και δεν είναι τυχαίο που έχαιρε εκτίμησης απ’ όλους τους φιλάθλους.

Ο Π. Ορφανίδης έβαλε τη δική του σφραγίδα στα κυπριακά γήπεδα και δόξασε τη φανέλα της ΑΕΛ όσο λίγοι. Υπηρέτησε πιστά την ομάδα της Λεμεσού σαν παίκτης και αργότερα ως επιτυχημένος προπονητής.

Η καριέρα του ουσιαστικά ξεκίνησε προς το τέλος της περιόδου 1978-79, τότε που η ΑΕΛ έφτανε στον τελικό κυπέλλου (έχασε 1-0 από τον ΑΠΟΕΛ), ήταν δυνατή στο πρωτάθλημα και γενικά έδειχνε τα πρώτα θετικά σημάδια στο πρωτάθλημα για τη μεγάλη ομάδα που θα ακολουθούσε. Ένας αμυντικός χαφ που όργωνε κάθε γωνιά του γηπέδου και μαζί με τους Π. Σάββα και Μαυρουδή αποτελούσαν κορυφαίο τρίο στον χώρο του κέντρου στη δεκαετία του ’80. Ο Π. Ορφανίδης όταν χρειαζόταν, λόγω προβλημάτων στην ομάδα, έπαιζε και στόπερ ή λίμπερο.

Έχαιρε εκτίμησης και σεβασμού, παρά το νεαρό της ηλικίας του, γι’ αυτό και μόλις αποχώρησε από τα γήπεδα ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού μέχρι και το τέλος της καριέρας του το 1993. Ήταν γεννημένος ηγέτης και το έδειχνε στο γήπεδο, παρά το ήρεμο προφίλ που έβγαζε. Το πάθος, η δύναμη και η αγωνιστικότητα ήταν τα χαρακτηριστικά που τον καθιέρωσαν στη συνείδηση του κόσμου της ΑΕΛ και όχι μόνο.

Ο Π. Ορφανίδης πανηγύρισε τρία κύπελλα με την ομάδα του. Το 1985 1-0 επί της ΕΠΑ, το 1987 με 1-0 τον Απόλλωνα και το 1989 3-2 τον Άρη. Στους δύο τελευταίους ο Πανίκος σήκωσε πρώτος το τρόπαιο, αφού ήταν ο αρχηγός της ΑΕΛ. Το 1988 η ΑΕΛ ήταν πάλι στον τελικό, αλλά έχασε 2-1 από την Ομόνοια.

Ο Π. Ορφανίδης αγωνίστηκε συνολικά σε τέσσερεις τελικούς κυπέλλου με τρεις κατακτήσεις, ενώ ήταν παρών και στην κατάκτηση του σούπερ καπ στο Μακάρειο το 1985 με την πρωταθλήτρια Ομόνοια. Στις συμμετοχές βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα όλων των εποχών της ΑΕΛ, αφού είχε μια γεμάτη δεκαπενταετία και σπάνια απουσίαζε λόγω τραυματισμού. Ο Πανίκος αποχωρώντας από τα γήπεδα έγινε προπονητής και βοήθησε την ομάδα του σε δύσκολες εποχές (όταν υποβιβάστηκε το 1988-89 στη Β’ Κατηγορία), ενώ δούλεψε και σε άλλες ομάδες. Ένας παίκτης και άνθρωπος που πάντα ξεχώριζε για το ήθος του.
ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΒΒΑ

Έπαιξε 16 χρόνια στην ΑΕΛ, αφού πήγε και για δύο χρόνια στον ΑΠΟΠ Πάφου. Από το 1981 αγωνίστηκε στην ΑΕΛ μέχρι το 1996, πήγε από το 1996-98 στον ΑΠΟΠ και επέστρεψε για να κλείσει την καριέρα του στην αγαπημένη του ομάδα το 1999, πανηγυρίζοντας τρεις κατακτήσεις κυπέλλου (1985, 1987, 1989). Ήταν 24 φορές διεθνής, σημειώνοντας κι ένα τέρμα. Ακολούθησε την προπονητική μετά το τέλος της καριέρας του υπηρετώντας την ΑΕΛ είτε ως υπηρεσιακός προπονητής, όταν χρειάστηκε, είτε στις Ακαδημίες.

Ο Παύλος Σάββα θεωρείται ο άνθρωπος των τελικών για την ΑΕΛ, έχοντας παράλληλη πορεία με τον Π. Ορφανίδη. Παίκτης με φοβερά πνευμόνια, ασύλληπτο σουτ και με ηγετικά προσόντα ξεχώρισε στη δεκαετία το ’80 και έχαιρε εκτίμησης απ’ όλους τους φιλάθλους.

Λίγο πριν τα 14 του χρόνια δοκίμασε την τύχη του στον Απόλλωνα. Δεν του έδωσαν την ανάλογη σημασία και με δώρο... ένα ποδήλατο, ο αείμνηστος Ν. Σολομωνίδης τον πήρε στην ΑΕΛ. Και έμελλε ο Παύλος, όχι απλώς να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, αλλά να αναδειχθεί σε ηγετική φυσιογνωμία και να συνδέσει το όνομά του με την καλύτερη εξαετία της ΑΕΛ.

Ο Π. Σάββα έπαιξε δύο χρόνια στην εφηβική ομάδα και στα 16 του βρέθηκε στην πρώτη ομάδα, το 1981-82. Έπαιξε στον πρώτο τελικό το 1984-85, όταν η ΑΕΛ κέρδισε 1-0 την ΕΠΑ στο Μακάρειο, με προπονητή τον κ. Χαβράνεκ. Στους άλλους δύο τελικούς ο Παύλος είχε βάλει την προσωπική του σφραγίδα με τις γνωστές... κανονιές του. Το 1987 η ΑΕΛ κερδίζει 1-0 τον Απόλλωνα με σουτ του Π. Σάββα από 25 μέτρα, ενώ η ομάδα της Λεμεσού είχε αποκλείσει στα ημιτελικά τον ΑΠΟΕΛ με τον Π. Σάββα πάλι να σκοράρει.

«Έχω πετύχει αρκετά τέρματα στην καριέρα μου και σε κύπελλο και σε πρωτάθλημα. Θεωρώ όμως ότι το γκολ στον τελικό κατά του Απόλλωνα τόσο σε εκτέλεση όσο και σε σημασία ήταν το καλύτερο και το πιο ιστορικό στην καριέρα μου», δήλωσε ο Π. Σάββα.

Στον τελικό του 1989 με τον Άρη ο Π. Σάββα πέτυχε το πρώτο τέρμα, το παιχνίδι πήγε στην παράταση και ο Παύλος με μια κανονιά έκανε το τελικό 3-2, δίνοντας το τρόπαιο στην ΑΕΛ.

Έκλεισε την καριέρα του το 1999 σε ηλικία 34 χρονών στην αγαπημένη του ΑΕΛ, κερδίζοντας την αναγνώριση του φίλαθλου κόσμου για την προσφορά και το ήθος του στα γήπεδα.