Ανδρέας Εφραίμ και Γιαννάκης Ιωάννου

ΔΥΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΜΕΣΟΙ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ, ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘80
Οι νεότεροι σίγουρα γνωρίζουν τον διεθνή άσο του ΑΠΟΕΛ Γιώργο Εφραίμ. Πολύ καλός ποδοσφαιριστής, όμως υπήρξε και ο πατέρας του, Ανδρέας Εφραίμ, που έγραψε τη δική του ιστορία στον Απόλλωνα από το 1976-1988, παίζοντας ως επιθετικός μέσος ή και εξτρέμ όταν χρειάστηκε. Ο Α. Εφραίμ εγκατέλειψε νωρίς τα γήπεδα, στα 29 του χρόνια, λόγω προβλημάτων τραυματισμού. Ένας άλλος σπουδαίος παίκτης, που έπαιζε την ίδια εποχή, ήταν ο μ. Γιαννάκης Ιωάννου, το 10 το καλό του Απόλλωνα, που δεν ήταν απλώς δημιουργός αλλά και αξιόλογος σκόρερ. Την εποχή εκείνη στον Απόλλωνα έπαιζαν μεταξύ άλλων και οι Λάμπρου, Κονιώτης, Αντρελλής, Γιαγκουδάκης, Α. Χριστοδούλου, Πιερής, Μ. Χαραλάμπους, Τέμπλαρ, Κέννι, Μπαρζόφ, Αγιομαμίτης, Χρυσοστόμου, Μ. Κακουλλής, Σταύρος Κυριάκου, Χρ. Γιολίτης, Γ. Βασιλείου.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΦΡΑΙΜ
Ο Ανδρέας Εφραίμ άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο σε ηλικία 16 χρονών, στην αναπληρωματική ομάδα του Απόλλωνα, με προπονητή τον κ. Ανδρέα Παπακυριακού. Από την πρώτη στιγμή φαινόταν πως θα γινόταν ένα καλός ποδοσφαιριστής.

Ταλαντούχος, με πολλά προτερήματα, πεισματάρης μέσα στο γήπεδο, άψογος χαρακτήρας μέσα κι έξω απ’ αυτό, έδειχνε πως θα αποτελούσε αργά ή γρήγορα μια πολύτιμη μονάδα για τον Απόλλωνα. Δόθηκε για ένα χρόνο δανεικός στον Εθνικό Αστέρα Λεμεσού (έπαιζε στη Β’ Κατηγορία) και το 1977 επιστρέφει στον Απόλλωνα, παίζει για λίγο στη β’ ομάδα και στη συνέχεια προωθήθηκε στην πρώτη με προπονητή τον κ. Βλαντιμίρ Στούλνερ. Λίγο πριν κλείσει τα 17 του γίνεται βασικός στον Απόλλωνα, που εκείνο τον καιρό άρχιζε μια μεγάλη προσπάθεια για να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο ποδόσφαιρό μας.

Παίκτης με δύναμη, αγωνιστικό πάθος, τεχνικά προτερήματα και παράλληλα γεμάτος συνέπεια, συναίσθηση των ευθυνών του και με σεβασμό στους φιλάθλους υπηρέτησε πιστά τον Απόλλωνα για μια δεκαετία.

Η χρονιά 1981-82 ήταν η απαρχή μιας σειράς επιτυχιών που είχε την ευκαιρία να ζήσει στην καριέρα του. Ο Απόλλωνας κατετάγη 4ος στη βαθμολογία (ισόβαθμος με τον δεύτερο και τον τρίτο) και παίζει στον τελικό με την Ομόνοια αλλά χάνει στον επαναληπτικό (2-2, 2-4). Επειδή όμως η Ομόνοια ήταν πρωταθλήτρια, ο Απόλλωνας θα παίξει Ευρώπη και μάλιστα απέναντι στην Μπαρσελόνα του Σούστερ και του Μαραντόνα. Ο Α. Εφραίμ πανηγύρισε την κατάκτηση του κυπέλλου το 1986 (2-0 με ΑΠΟΕΛ), ενώ είχε συμμετοχή σε δύο άλλους τελικούς, σε μια εποχή που ο Απόλλωνας ήταν στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας. Η ομάδα είχε πλέον και ευρωπαϊκή παρουσία. Από τα αξέχαστα παιχνίδια του ήταν αυτό για την Ασπίδα Στυλιανάκη το 1986 με τον ΑΠΟΕΛ. Ο Απόλλωνας έχανε 4-0 στο ημίχρονο και όχι μόνο ισοφάρισε αλλά και προηγήθηκε 5-4. Τελικά ο ΑΠΟΕΛ κέρδισε 6-5!

Ο Ανδρέας Εφραίμ, που ήταν διεθνής με τους Νέους και τις Ελπίδες, θα γράψει τον επίλογο της ποδοσφαιρικής του καριέρας την περίοδο 1987-88. Είχε μια πολύ καλή παρουσία στον α’ γύρο, αλλά ένας σοβαρός τραυματισμός τον άφησε εκτός γηπέδων. Παρά την αγάπη του στο ποδόσφαιρο και τον Απόλλωνα, σε ηλικία 29 χρονών τερματίζει το ποδόσφαιρο και ουδέποτε σκέφτηκε να παίξει κάπου αλλού.

«Ο λόγος ήταν καθαρά συναισθηματικός και αποτέλεσμα της επιθυμίας μου να παραμείνω ένας πιστός Απολλωνίστας. Νιώθω απόλυτη ικανοποίηση και τιμή που υπήρξα ποδοσφαιριστής της ομάδας για μια δεκαετία περίπου, κατακτώντας τίτλους, παίζοντας σε τελικούς κυπέλλου και σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις», δηλώνει ο ίδιος ο Α. Εφραίμ.
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
Ο Γιαννάκης Ιωάννου έπαιξε περίπου την ίδια εποχή με τον Α. Εφραίμ, όμως αγωνίστηκε περισσότερα χρόνια. Ήταν το 10 το καλό των «κυανολεύκων» της Λεμεσού, που ήταν όμως και μόνιμος σκόρερ για την ομάδα. Αγωνίστηκε από το 1973 μέχρι το 1990, για 17 χρόνια, στον Απόλλωνα. Ποδοσφαιριστής με ήθος, κέρδισε την αγάπη των φίλων του σωματείου αλλά και την εκτίμηση όλων των φιλάθλων. Τεχνίτης, γρήγορος και γκολτζής έπαιζε πρώτα με το μυαλό και μετά με τα πόδια. Ήταν ένας από τους λίγους παίκτες που κατάφεραν να παίζουν στην πρώτη ομάδα χωρίς προηγουμένως να περάσει από δοκιμαστικά ή με τα χρώματα της εφηβικής ομάδας.

Ο Γιάννης, όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του Απόλλωνα, μπήκε από τα 14 του στην ομάδα και πολύ σύντομα έγινε είδωλο και το σύμβολο του κάθε Απολλωνίστα. Έπαιξε σε περισσότερα από 400 παιχνίδια με την κυανόλευκη φανέλα, πέτυχε αμέτρητα τέρματα, έκανε συγκλονιστικές εμφανίσεις, έπαιξε στις Εθνικές ομάδες, σε ευρωπαϊκά παιχνίδια με τον Απόλλωνα, στον οποίο υπήρξε μάλιστα και αρχηγός.

Ξεκίνησε από Ευαγόρα Κάτω Αμιάντου (ομάδα του χωριού του), παίζοντας ως δεξιός εξτρέμ, σημειώνοντας πολλά τέρματα, με αποτέλεσμα αρκετοί «κατάσκοποι» να τρέχουν να τον δουν. Τελικά οι δάσκαλοί του τον επηρέασαν να πάει στον Απόλλωνα, όπου παίζει στα 15 του χρόνια με προπονητή τον Λοΐζο Μαύρο. Το παρθενικό του παιχνίδι έγινε τον Σεπτέμβρη του 1973 εναντίον του Ευαγόρα στην Πάφο (2-2). Το πρώτο του τέρμα ήταν εναντίον της Αλκής στο ΓΣΟ (1-0). Ο Γ. Ιωάννου ήταν στον πάγκο, μπήκε αλλαγή και πέτυχε το γκολ της νίκης για την ομάδα του.

Ο Γ. Ιωάννου ήταν ο δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος στην περίοδο 1983-84, αμέτρητες φορές πρώτος σκόρερ της ομάδας του στο πρωτάθλημα και το κύπελλο. Πέτυχε καθοριστικά τέρματα για τον Απόλλωνα και στους δύο θεσμούς, ενώ πέτυχε 8 συνολικά τέρματα κατά της Ομόνοιας Αραδίππου στα δύο παιχνίδια της περιόδου 1988-89. Ήταν πολλές οι επιτυχίες σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο. Ο Γιάννης, που έφυγε πριν από λίγα χρόνια πρόωρα από τη ζωή, είναι ένας από τους λίγους ποδοσφαιριστές που άφησαν εποχή στο κυπριακό ποδόσφαιρο.

Για 17 χρόνια ο Γ. Ιωάννου έδωσε τα πάντα για τον Απόλλωνα, μόχθησε για να τιμήσει τα χρώματα της ομάδας και όλοι θα θυμούνται και θα τιμούν αυτόν τον ποδοσφαιριστή-αθλητή για τα προσόντα και τον χαρακτήρα που έδειξε στα γήπεδα.