Λάκης Θεοδώρου και Χάρης Κωνσταντίνου

ΕΒΑΛΑΝ ΤΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑ ΤΟΥ ’70 ΚΑΙ ’80 ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΥ
Μπορεί η ΕΠΑ και ο ΠΟΛ να μην υπάρχουν, αφού το 1994 ενώθηκαν για να δημιουργήσουν την ΑΕΚ Λάρνακας, όμως η ιστορία των δύο σωματείων δεν πρόκειται να ξεχαστεί.

Η «Σ» θα θυμίσει και σήμερα όμορφες στιγμές του παρελθόντος κάνοντας αναφορά σε δύο μεγάλους παίκτες που πέρασαν από το ΕΠΑ, τον Λάκη Θεοδώρου και τον Χάρη Κωνσταντίνου.

Ο Λάκης ήταν ο μεγάλος σέντερ φορ της ΕΠΑ του ’70, που πήρε τον τίτλο και έπαιξε στην Α’ Εθνική. Νεαρός τότε ο τερματοφύλακας Χάρης, στη σκιά του Μάκη Αλκιβιάδη, έβαλε τη σφραγίδα του στην επόμενη 15ετία, συνεχίζοντας τη θετική παράδοση των «μαυροκίτρινων» στον άσο. Μεγάλη ήταν η προσφορά των δύο παικτών και στην Εθνική μας ομάδα.
ΛΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

Ένας ποδοσφαιριστής που έγραψε τη δική του ιστορία με τα χρώματα της ΕΠΑ ήταν ο Λάκης Θεοδώρου. Παίκτης με πληθωρικά προσόντα, έπαιξε σχεδόν σε όλες τις θέσεις αλλά οι πιο πολλοί τον θυμούνται ως κεντρικό κυνηγό.

Οι φίλαθλοι και ιδιαίτερα οι οπαδοί της ΕΠΑ θυμούνται τον Λάκη με εκείνο το χαρακτηριστικό τρέξιμό του, τις δυναμικές εφόδους του και τα γκολ που σημείωνε κυρίως με το κεφάλι. Ήταν στη δεκαετία του ’70 όταν η ΕΠΑ είχε μια ακτύπητη πεντάδα μπροστά με τους Λάκη Θεοδώρου, Τάσο Κωνσταντίνου, Μάριο Κυθραιώτη, Παυλάκη Βασιλείου και Ανδρέα Παναγιώτου-Καλόγηρο.

Ο Λάκης άρχισε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 15 χρονών, το 1963 στην ΕΠΑ και μάλιστα έπαιξε αμέσως στην πρώτη ομάδα. Πρώτος προπονητής του, που τον βοήθησε στο ξεκίνημα, ήταν ο Τάκης Χριστοδουλίδης. Κάθε προπονητής όμως τον βοήθησε, όπως μας είπε ο ίδιος, αναφέροντας και τους Βάλεϊ (Ιταλός) Χαμπή, Φρ. Χαβράνεκ (Τσέχος) Ζόρνεϊ (Ούγγρος), Κόντερ (Βούλγαρος) και Ντίσκαλ (Τσέχος).

Άρχισε ως δεξιός εξτρέμ και καθιερώθηκε σαν σέντερ φορ, αλλά στην καριέρα του έπαιξε σε πολλές θέσεις ιδιαίτερα στα άκρα και το κέντρο της άμυνας. Ακόμα, θυμάται, έπαιξε και μια φορά τερματοφύλακας, αφού κτύπησε ο κίπερ της ΕΠΑ και δεν μπορούσε να γίνει αλλαγή μιας και ολοκληρώθηκε ο επιτρεπόμενος αριθμό αλλαγών.

Έπαιξε στην ΕΠΑ μέχρι το 1974. Ακολούθως πήγε στην Ελλάδα και για 4 χρόνια αγωνίστηκε στον Απόλλωνα Αθηνών σαν λίμπερο με προπονητές τους Λινοξυλάκη, Σιμιγδαλά, Μανόλοφ και επέστρεψε το 1978 πάλι στην ΕΠΑ για να τερματίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα το 1981.

Η κορυφαία στιγμή του Λάκη Θεοδώρου με τα χρώματα της ΕΠΑ ήταν η κατάκτηση του τίτλου το 1969-70, που ήταν και η καλύτερη για την ομάδα. Ένας τίτλος που κρίθηκε στην αναλογία τερμάτων, αφού ισοβάθμησαν στην πρώτη θέση ΕΠΑ, ΠΟΛ, Ομόνοια μετά το αξέχαστο ντέρμπι ΕΠΑ-Ομόνοια 3-3. Αξέχαστη ήταν σίγουρα και η παρουσία της ΕΠΑ το 1970-71 στην Α’ Εθνική. Στην ΕΠΑ τότε ήταν οι Αλκιβιάδης, Χάρης, Μούσκος, Κώστας, Κκόλας, Γ. Αλεξάνδρου, Λούης, Χ. Κατζηλιέρης, Κωνσταντάς, Κλείτος, Μάριος, Τάσος, Λάκης, Καλόγηρος, Π. Βασιλείου.

Ο Λάκης όταν επέστρεψε στην Κύπρο και την ΕΠΑ το 1978 είχε συναντήσει τη νέα γενιά παικτών με τους Λεμέσιο, Π. Αναστασίου, Κ. Γεωργίου, Γαβαλά, Νίκαντρο κ.ά. Ο ίδιος ο Λ. Θεοδώρου αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος το 1972-73 με 17 τέρματα. Έχει 35 συμμετοχές στην Εθνική και το πρώτο παιχνίδι του ήταν κατά της Γερμανίας, παίζοντας αριστερός οπισθοφύλακας. Πέτυχε πολλά και σημαντικά τέρματα και θεωρεί ως πιο όμορφο αυτό που πέτυχε κατά της ΑΕΛ με ανάποδο ψαλίδι έξω από την περιοχή (5-1 η ΕΠΑ).
ΧΑΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ο Χάρης Κωνσταντίνου έδωσε συνέχεια στους πολύ καλούς τερματοφύλακες που είχε η ΕΠΑ για πάρα πολλά χρόνια. Ήταν ο Στ. Μαύρος, ο Πύργος, ο Μάκης Αλκιβιάδης και μετά ο Χάρης που μπορεί να βρέθηκε στη σκιά ενός μεγάλου τερματοφύλακα αλλά με υπομονή και σκληρή δουλειά δικαιώθηκε και κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση του φίλαθλου κόσμου, όχι μόνο των φίλων της ΕΠΑ.

Ένας τερματοφύλακας με χάρη στις κινήσεις του και εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του με πολλά προσόντα, που σπανίζουν σε τερματοφύλακα. Ένα ταλέντο που κανένας δεν αμφισβήτησε ποτέ. Ιδιαίτερα καθώς οι προσωπικές του ικανότητες τον αναδεικνύουν παίκτη που μπορούσε να παίξει όχι μόνο σε κυπριακές ομάδες αλλά και σε ομάδες του εξωτερικού. Βασικό ρόλο σ’ αυτό παίζουν τα μεγάλα προσόντα του, η αλτικότητα και εκρηκτικότητά του κάτω από τα γκολπόστ, η ψυχραιμία με την οποία αντιμετωπίζει κάθε αντίπαλη προσπάθεια. Γίνεται ο ηγέτης και ο εμψυχωτής των συμπαικτών του.

Ο Χάρης σε ηλικία 8 χρόνων ξενιτεύεται στην Αγγλία και παίζει σε μαθητικά πρωταθλήματα της περιοχής Ίσλιγκτον του Λονδίνου ως αριστερός κυνηγός. Τυχαία παίζει, λόγω ανάγκης, τερματοφύλακας, αποκρούει πέναλτι και... αυτό ήταν. Τον εντοπίζουν φίλοι και παράγοντες της ΕΠΑ και το 1968 επιστρέφει στην Κύπρο. Με 10 συμμετοχές στην Εθνική ομάδα και 600 περίπου στην ΕΠΑ, πραγματοποιεί μια 25χρονη πετυχημένη καριέρα, που δύσκολα μπορεί κάποιος παίκτης να πετύχει. Αποχωρεί σε ηλικία 40 χρονών και ήταν ο αρχηγός για 15 χρόνια μετά την αποχώρηση του Μάκη Αλκιβιάδη.

Μέλος ποδοσφαιρικής οικογένειας ο Χάρης, είχε αδέλφια τους Τάσο Χαμπή (ΕΠΑ) και Α. Ασσιώτη (ΑΠΟΕΛ, Ολυμπιακός, ΑΣΙΛ). Είναι στην ομάδα του 1969-70 που πήρε τον τίτλο και την επόμενη χρονιά αγωνίζεται στην Α’ Εθνική. Παίρνει συμμετοχές και μεγάλες εμπειρίες. Και σιγά-σιγά θα έλθει η μονιμοποίηση με σπουδαίες εμφανίσεις και καθοριστικές αποκρούσεις. Το 1985 η ΕΠΑ πάει στον τελικό κυπέλλου (αποκλείοντας την Ομόνοια με 5-1) αλλά χάνει από την ΑΕΛ 1-0. Η πιο άσχημη ανάμνηση ήταν ο υποβιβασμός της ΕΠΑ στη Β’ Κατηγορία.

Από το 1968 ο Χάρης έπαιξε μέχρι το 1993. Πέρα από τη μεγάλη ΕΠΑ του ’70, συμπαίκτες του στα επόμενα χρόνια ήταν και οι Πιεράκης, Ν. Σκάγιας, Δ. Ιωάννου, Λεμέσιος, Αναστασίου, Ιουλιανός, Γ. Περδίος, Φαλκονέττι, Θεοδότου, Στυλιανίδης, Μακκάταμ, Γιωρκάτζιης, Μισός, Καρσεράς, Τ. Μάκη, Πρέντζας, Τελρόι, Γαβαλάς, κ.ά.